Giftige schimmel thuis nachtmerrie

In 2009 zag Deborah Rumberger het eigenwoningbezit als de sleutel tot stabiliteit voor haar twee jonge dochters, toen 13 en 7. Een paar dagen voor Halloween dat jaar, na maanden van huizenjacht, vond ze die: een 100 jaar oud Victoriaans huis in Helena, Montana.

Het was niet gemakkelijk. Om te beginnen, haar budget stond geen ton opties toe in een veilige buurt. "En ik was gewoon niet geïnteresseerd in veel van de huizen die ik kon veroorloven, "zegt ze. Dat is de reden waarom ze aanvankelijk dacht dat het pand met twee verdiepingen dat ze later zou kopen voor $ 173.500 te mooi was om waar te zijn - maar ze drong haar twijfels tot het uiterste en kocht het toch.

Die eerste nacht, na een vermoeiende dag van uitpakken, stopte ze haar kinderen in bed en kroop onder de lakens. In plaats van te slapen echter, "werd ik zo ziek dat ik dacht dat ik zou sterven", herinnert Rumberger zich. Haar hart begon te bonzen en haar mond werd droog. De hele nacht lang wilde ze opstaan, maar ze voelde zich zo stijf dat ze nauwelijks kon bewegen.

De volgende ochtend maakte een gedachte haar wit: Er is iets mis met dit huis.

Diezelfde dag begon Rumberger iedereen te bellen die ze maar kon bedenken om te proberen uit haar hypotheek te komen: de makelaars, de bank, het titelbedrijf, iedereen. "Niemand gaf erom", zegt ze. "Ze krijtten het tot berouw van de koper of stress van het verplaatsen."

Eind november, na ongeveer 30 dagen in haar nieuwe huis, was Rumberger voortdurend uitgeput - meer dan de gebruikelijke vermoeidheid die gepaard gaat met werken en het opvoeden van twee kinderen. Op een nacht deed haar borst zoveel pijn dat ze naar de eerste hulp ging, ervan overtuigd dat ze een hartaanval had. Een andere keer haastte ze zich naar het ziekenhuis toen haar ledematen volledig gevoelloos werden. In januari merkte ze ook lastige veranderingen op in haar dochters. Haar oudste handelde depressief, klaagde over een jeukende hoofdhuid en had vaak bloedneuzen. Haar jongste had voor het eerst in haar leven sinusproblemen, samen met zure reflux en terugkerende nachtmerries.

Doodsbang over wat er met haar familie gebeurde en ervan overtuigd dat haar huis het probleem was, bleef Rumberger contact houden met haar makelaar, haar bank, haar titelbedrijf, haar inspecteur en haar artsen. Uiteindelijk vond ze die lente hulp bij een buurvrouw genaamd Clara Holliday. Holliday stelde haar voor aan de huiseigenaar die in het huis woonde vóór de familie die het aan Rumberger verkocht - en dat is toen ze hoorde over de 20-jarige geschiedenis van het huis met overstromingen en schimmels.

Rumberger hoorde via deze vorige huiseigenaar dat het sanitair op de tweede verdieping ooit door de zolder was geleid. Het probleem was dat de zolder niet werd verwarmd, wat kan leiden tot bevroren leidingen. Bevroren leidingen kunnen barsten en lekken wanneer ze zich uitbreiden bij warmer weer, waarvan Rumberger vermoedt dat dit gebeurde tijdens een bijzonder slechte winter in 1989, toen niemand in het huis woonde.

Sotereas Pantazes, mede-oprichter van EFynch, een klusjesman gemeenschap in Baltimore, zegt dat hij kelders slechts enkele dagen na een aanzienlijke overstroming in schimmel ziet resulteren. Rumberger woonde echter thuis 20 jaar na onopgeloste overstromingsschade.

De oude huiseigenaar spoorde Rumberger aan haar huis te zoeken naar schimmel, te beginnen met het bad in haar badkamer.

Rumberger hoefde niet lang te zoeken. "Ik heb de plastic voering teruggetrokken en deze was gevuld met schimmel", zegt ze. Vervolgens trok ze de nabijgelegen gipsplaat naar beneden en scheurde een deel van het tapijt. Alles was bedekt met giftige zwarte sporen.

"Eerst voelde ik opluchting en dacht 'aha!' Ik wist dat er iets aan de hand was, "zegt ze. "Maar op dat moment begreep ik nog steeds niet hoe schadelijk en gevaarlijke giftige schimmel is."

Dr. Ann Shippy, een in Texas gevestigde arts en auteur van Mold Toxicity Workbook: Beoordeel uw omgeving en maak een herstelplan, zegt dat elk van de symptomen van Rumberger - vermoeidheid, zwakte, hoofdpijn, ochtendstijfheid en gewrichtspijn - schimmel in het boek is. "Schimmel produceert chemicaliën, zoals microtoxinen en microbiële vluchtige organische stoffen die ernstige gevaarlijke bijwerkingen hebben," legt ze uit. "Veel mensen denken dat je alleen last hebt van schimmelsporen als je daar allergisch voor bent, maar schimmel maakt chemicaliën aan die zich in je lichaam ophopen." Dit is waarom de twee dochters van Rumberger zich pas een paar maanden na de verhuizing ziek voelden - het kost soms tijd om de symptomen van schimmel op te merken toxiciteit.

Nadat ze de schimmel in haar badkamer had ontdekt, overtuigde Rumberger een huisinspecteur om diezelfde dag langs te komen. Een vochtspiegel, die helpt bij het identificeren van schimmel achter de muren, vertoonde tekenen van groei in het hele huis. De verzekering van haar huiseigenaar dekte geen eerdere schimmel- of waterschade, dus ze keek naar een prijskaartje van $ 80.000 om haar huis van boven naar beneden te saneren. "Toen ik dat hoorde, wist ik dat het geen mogelijkheid was", zegt ze.

Ze was niet klaar om haar droomhuis op te geven, dus besloot Rumberger de sanering zelf te doen. Ze huurde een negatieve luchtdrukmachine (die de schimmelsporen uit het huis trekt), samen met pakken, bril en andere benodigdheden voor een totaal van $ 500.

Maar toen ze eenmaal aan het werk was, maakte het aangroeien van de schimmel de symptomen van het gezin nog erger. In juni begonnen ze te kamperen in de achtertuin, alleen naar binnen om het toilet te gebruiken. "In juli kon ik niet eens het huis binnengaan, omdat het voelde alsof er zoveel sporen waren dat ze alles vochtig zouden aanvallen, inclusief wij," zegt ze.

Volgens Dr. Shippy heeft ze gelijk: "Wanneer je een muur met schimmel opent, stuur je veel zeer krachtige chemicaliën de lucht in die je adem in je longen, zodat ze direct in de bloedsomloop terechtkomen. "Net zoals artsen een van de meest effectieve manieren hebben gevonden om medicijnen in te krijgen iemand is snel door de longen (verzen vertering, die eerst door de lever filtert), dit maakt deze chemicaliën in de lucht nog meer gevaarlijk.

Het kamperen duurde een maand, totdat het verregende. Omdat er geen familie in de buurt was om naar toe te gaan, verhuisden ze naar de lokale YMCA. Ze brachten het volgende jaar door met slapen in goedkope motels, in het huis van haar collega en laat, huurden twee slaapkamers boven een garage voordat ze uiteindelijk in het appartement belandden waar ze vandaag wonen.

In juni 2010, rond dezelfde tijd dat Rumberger werd gedwongen haar familie naar hun achtertuin te verplaatsen, besloot ze juridische stappen te ondernemen. "Ik heb een tijdje gewacht, omdat ik dacht 'we willen geen rechtszaak aanspannen, we kunnen dit oplossen'," herinnert ze zich. Maar financieel zag ze geen andere uitweg.

Rumberger diende een klacht in tegen vier partijen die volgens haar vóór de verkoop van de mal wisten. "Het duurde bijna zes jaar, ik had in die tijd vijf of zes advocaten en het was bijna net zo moeilijk als de exposant van de schimmel", zegt ze. Hoewel ze zich tot wederzijdse tevredenheid van alle partijen vestigden, denkt Rumberger niet dat ze het nog een keer zou doen.

"We konden uit de schulden raken, maar laten we zeggen dat we nog steeds huurders zijn en dat onze levensstijl niet veel is veranderd", zegt ze. Het enige positieve dat Rumberger van de nederzetting zag, was dat ze zich een broodnodige medische behandeling kon veroorloven en eindelijk deze ervaring voor eens en voor altijd achter zich kon laten.

Toen, in december 2010, overtuigde Rumberger ook haar bank om de hypotheekbetalingen die ze nog verschuldigd was op te schorten en het huis te verkopen (met volledige openbaarmaking over de mal), waardoor uiteindelijk een verlies van bijna $ 80.000 werd geleden - ongeveer hetzelfde bedrag als de oorspronkelijke schatting van de sanering, maar met veel meer hoofdpijn.

De nieuwe eigenaren eindigden met het saneren van de mal, herbouwden het interieur volledig en veranderden het in een drie-eenheid verhuur, die Rumberger vandaag nog steeds rijdt. "Voor de langste tijd zouden we die weg gewoon vermijden en er niet overheen rijden", zegt ze. Maar nu, bij gelegenheid, krijgt ze de neiging om het huis te zien waarin ze dacht dat ze oud zou worden.

Wat Rumberger en haar dochters betreft, ze wonen nog steeds in hetzelfde appartement als waar ze een jaar zijn verhuisd nadat ze hun Victoriaanse droomhuis zijn ontvlucht. Ze huren het al meer dan vijf jaar en, zelfs als het financieel haalbaar was, ziet Rumberger zichzelf niet opnieuw kopen. "We hebben veel jaren van ons leven verloren en hebben nog steeds gezondheidsproblemen", zegt ze. "Maar het is gewoon een van die dingen waar we mee in het reine moeten komen en verder gaan."

Pantazes zegt dat als een inspecteur schimmel niet met zijn eigen ogen ziet, hij deze niet hoeft te onthullen. Maar dat betekent niet dat potentiële kopers niet naar hun eigen aanwijzingen kunnen zoeken, zoals plekken in de muren, verkleuring, muren die buigen en buigen en gewoon algemeen slecht huisonderhoud. "Kleine tekens zullen je laten zien als de eigenaar een persoon is die voor hun huis heeft gezorgd", zegt hij.

Een ander ding dat Rumberger zegt moet niet worden onderschat: je darmen. "Mijn oudere dochter had geen goed gevoel over het huis, maar we hebben het gewoon afgeschud." Vandaag zou ze willen dat ze naar de instincten van haar dochter luisterde, wat hen de hele beproeving had kunnen besparen. "Onze American Dream werd een nachtmerrie, maar de grootste les die ik heb geleerd, is wanneer op te houden, wanneer op te vouwen en wanneer weg te rennen."