Vind je de producten die we hebben uitgekozen? Ter informatie, we kunnen geld verdienen via de links op deze pagina.
Tobi Tobin bespreekt hoe ze haar 100-jarige boerderij in de Hollywood Hills transformeerde in een lichte en luchtige ruimte met een neutraal palet en spiegels overal.
Karyn R. Gierst
Tobi Tobin: Nee, nee, zo is het niet! Ik vang soms een glimp van mezelf op. De spiegels gaan niet over me zien; ze gaan over het creëren van moderniteit in mijn 100-jarige boerderij, een beetje Mondriaan injecteren.
Je bedoelt Mondriaan de schilder?
Ja, ik noem het met behulp van een Mondriaan-kaart. Ik meet de muren en maak vervolgens blauwdrukken voor de spiegels, het nabootsen van patronen in Mondriaans schilderijen van vierkanten en rechthoeken. Kopieer een genie en je kunt niet fout gaan! Ik deed een beetje Mondriaan aan de muur boven mijn bed, en opnieuw in de woonkamer, waar ik dacht dat een raster het ouderwetse gevoel van de gebogen lijstwerk zou verminderen. In de ingang hing ik spiegels om eruit te zien als de portretten die je de grote trappen op ziet lopen in Engelse landhuizen. Maar het zijn geen schilderijen, het zijn spiegels, dus het is modern!
Zelfs met alle schittering en glans, heeft deze plek zijn donkere kant.
Duisternis is belangrijk! Zwart is een must; het is het aardingselement. De woonkamer open haard, de bekleding op de deuren, ze zijn allemaal in dit glanzende, hoogglans zwart dat doet me denken aan de glanzende voordeuren die je in Londen ziet - traditioneel, elegant, maar op de een of andere manier modern, te. Boven gebruikte ik zwarte raamvalletjes in elke kamer, en buiten is er de zwarte open haard. Ik heb die haard eerst wit geverfd, maar hij trok veel te veel aandacht. Nu verdwijnt het bijna.
Hoe zou u uw stijl omschrijven?
In de kern draait mijn stijl helemaal om neutrale kleuren. Mijn klanten zijn vaak kunstenaars en ik geloof dat je in een neutraal palet moet leven om creatief te zijn. Het voedt de ziel. Ik schrijf elke avond - ik heb zelfs een roman gepubliceerd - dus ik weet dat als je in een luide omgeving woont, het volume te hoog is om je eigen gedachten te horen. Kunstenaars hebben de kleur van iemand anders niet nodig; ze hebben een neutrale plek nodig om hun eigen kleur te creëren.
Maar hoe zit het met deze prachtige biscuitschaduw die je in elke kamer hebt gebruikt - tafels, stoelpoten, zelfs de geweven tapijten?
Dat is eigenlijk een noncolor die ik 'fruitwood' of 'pearwood' noem. Het is een natuurlijke houttint die altijd een zwart-wit palet opwarmt. En het voelt een beetje modern en midden van de eeuw, met een vleugje oud Palm Beach. Die kleur is de 'doorgaande lijn', zoals we hier in L.A zeggen. In een script is de doorgaande lijn de rode draad die de hele film met elkaar verbindt. Ik gebruikte dezelfde bamboetinten op elk raam in het huis om mijn zwarte, witte en fruithouten palet te benadrukken. U hebt ook een doorgaande lijn in ontwerp nodig!
Het is een kleurenschema dat gelukkig leeft met je combinatie van meubels en patina.
Een Victoriaanse stoel naast een moderne stoel - dat is mijn stijl. Ik hou van die drie stoelen in de ontbijtzaal en de niet-passende stoelen op de overloop. Ze zijn allemaal heel anders, maar ze werken samen omdat ze qua schaal vergelijkbaar zijn en de stoelen op dezelfde hoogte van de vloer zijn. Wat patina betreft, geloof ik dat elke ruimte iets primitiefs nodig heeft. Er is die in elkaar geslagen koffietafel in de woonkamer en de eettafel heeft een soort drijfhoutgevoel. Het is net als het dragen van jeans met Louis Vuitton-hakken - het ontspant dingen. Dit huis gaat echt over mij en mijn gigantische, 110 pond Zwitserse berghond, Theo, die comfortabel is.
Je versie van comfort is behoorlijk chic. Ik hou van de elegante zwarte keuken.
Het is een keuken uit de jaren 1920, en het was eerder afschuwelijk, iets recht uit De geest en mevrouw Muir. Het had liefde nodig! Het had glamour nodig! Maar ik wilde niet veel geld uitgeven. Dus ik heb de kasten glanzend zwart geverfd, en ik heb de tegel geglazuurd en helder wit laten zinken. Toen hing ik een kroonluchter die ik zelf had samengesteld uit een vintage koperen armatuur en een doos met oude kristallen die ik in een antiekwinkel had gekocht. Het hele ding kost minder dan $ 50. En het geeft echt veel licht over de gootsteen. Ik ben geen grote fan van die hanglampen die iedereen nu in keukens gebruikt. Ze zijn zo verwacht geworden.
Je lijkt bijna net zoveel van behang te houden als van spiegels.
Het grappige is dat ik behang haatte. Ik heb tien jaar lang geen behang gedaan en besloot toen plotseling dat ik er dol op was en het overal wilde hebben. Ik werd gek! Ik denk dat deze patronen in de slaapkamers direct van de muur komen en de kamers zoveel textuur geven - ze wikkelen je en omhullen je. De frames op alle spiegels boven zijn dikker dan beneden - ze moesten meer gewicht hebben zodat ze niet zouden worden opgeslokt door het sterke behang.
Wacht! Wat is er gebeurd met je 'alleen neutrale' dieet in je slaapkamer?
Ik weet het - mosterd! Wat kan ik zeggen? Ik werd verliefd op dit zeer Franse behangpatroon en ik kon het klassieke palet van mosterd met zwart en wit niet weerstaan. Het is heel traditioneel en spreekt het Franse kasteelmeisje in mij aan. Ik heb zelfs mijn hemelbed met Princess-and-the-Pea.
Het is me net duidelijk geworden - elke muur zonder raam heeft een spiegel.
Dat is juist. Geen dode muren zonder enige vorm van reflectie. Ik wil niet dat er één plek in huis is waar de energie stopt. Het blijft maar doorgaan.