Afgelopen herfst tijdens een rondleiding door de moderne huizen van het midden van de eeuw van Lexington, hadden we het geluk om de binnenkant van het beroemde "Big Dig House" te zien en de huidige eigenaars te ontmoeten. We waren heel blij dat Marc ons genadig toestond om terug te komen en een paar foto's voor je te maken.
Wonen in zo'n ongewone ruimte draait conventionele decoraties op zijn oor. Het is een huis waar kunst de stalen balken is en behang het ruwe beton. Klik na de sprong en we nemen je mee op een unieke rondleiding door het huis waarbij de architectuur de ster van het decor is.
Als je het verhaal van het "Big Dig House" niet kent, omvat de geschiedenis ervan het gebruik van meer dan 600.000 pond geborgen ruw staal en beton uit het massieve Boston Big Dig snelwegproject. De oorspronkelijke eigenaar van het huis was een civiel ingenieur die betrokken was bij de Big Dig, die onze overbelaste verhoogde hoofdsnelweg I-93 en deze na meer dan 10 jaar vervangen door een ondergrondse centrale slagadertunnel... en een
heel veel geld. Tijdens de bouw vroeg de oorspronkelijke visionaire eigenaar / ingenieur aan Cambridge architects Ontwerp met één snelheid om iets unieks en bijna ondenkbaars te doen in het ontwerpen van woonhuizen - ze werden gevraagd om een deel van het te recyclen en opnieuw te gebruiken enorme hoeveelheden bouwafval van de tijdelijke infrastructuur in het Big Dig snelwegproject zoals ze die van hem hebben ontworpen huis. (De materialen zouden anders op een stortplaats zijn geplaatst.)Zo beschikt het Big Dig House over een tour de force van hergebruikt materiaal: stalen kolommen, balken en beton voor zijn frame en vloeren van de afgebroken I-93 off-ramps. Een geverfde 27-inch brede ligger van de muren van Storrow Drive helpt zelfs het dak te steunen. De betonnen rijbaan werd hergebruikt voor de vloer en het huis gebruikt stralingswarmte die moderne Runtal-radiatoren aanvult. Het sterke stalen en betonnen frame van het huis kan twee daktuinen ondersteunen, waaronder een Japanse tuin met bomen boven de garage. De vrouw van de oorspronkelijke eigenaar is een waterbronnen ingenieur en haar milieuvriendelijke invloeden omvatten een systeem waarbij regenwater ondergronds wordt verzameld in een geborgen reservoir en de daktuinen bevloeit.
Volgens twee boeken die Marc ons vriendelijk leende, werden de arbeidskosten tot een minimum beperkt omdat de materialen meestal zonder aanpassing werden gebruikt. Het inlijsten was in minder dan twee dagen voltooid (!! dit duurt meestal ongeveer 6 weken). De meeste huizen hebben dragende buitenmuren, maar de buitenmuren van het Big Dig House zijn niet dragend en vertrouwen in plaats daarvan op de massieve stalen balkconstructie. Deze functie maakt de enorme vlakken van ononderbroken vensters mogelijk.
Marc's familie woonde vroeger in dezelfde Lexington, Mass. buurt en was verliefd geworden op het ongewone huis terwijl ze het bouwden. Terwijl het huis werd gebouwd en er tijdens zijn dagelijkse jogging langs liep, ontmoette Marc uiteindelijk en sprak hij bouwers, veel leren over het unieke huis, maar nooit dromen dat hij en zijn gezin erin zouden wonen op een dag.
De sleutel tot het leven in een huis als dit is dat de architectuur op zichzelf als een soort meubel fungeert. Nadat ze een uur in hun huis hadden rondgehangen met hen te praten, voelden de moderne elementen zo natuurlijk aan, dat het prachtige moderne meubilair waar we omheen waren nauwelijks merkbaar was. Dit is het tegenovergestelde van de typische AT-appartementtour waarbij je begint met een standaardhuis en het vult met unieke meubels en decoraties om het je eigen te maken.
Marc's smaak van meubels loopt naar het moderne zoals je kunt zien, en het grootste deel van het meubilair is gewoon uit hun andere huis verplaatst. Veel van zijn meubels zijn herkenbaar aan DWR en ze gebruiken Artemide-verlichting en FLOR-tegels door het hele huis. We vonden het vooral geweldig om Dieter Ram's wandrek uit de jaren 60 persoonlijk te zien - we hadden het alleen ooit in boeken gezien. Opvallend afwezig zijn raambehandelingen, zodat het uitzicht een deel van het huis wordt. Gelukkig leven ze op de top van een heuvel, omringd door enorme bomen, dus privacy is geen probleem.
Bauhaus-oprichter en hoofd van de Harvard Graduate of Design Walter Gropius, richtte The Architects Collaborative op, een architectenbureau dat zelf een experiment was in collaboratief ontwerp. TAC stond ook bekend om het hergebruiken en recyclen van materialen die eerst werden ontwikkeld voor ander gebruik (plexiglas dakramen van bijvoorbeeld geschutskoepels voor bommenwerpers). Een huis om de hoek van hun staat hier op de eerste foto.
Het huis won de AIA / Boston Society of Architects Housing Design Award in 2006 en is te zien geweest in tal van boeken en tijdschriften zoals Metropolis en De New Yorker. We hopen dat je de hergebruikte materialen die het maken kunt waarderen, en de ecologische en pioniersgeest waarin het is gemaakt. Ook de liefde waarin de eigenaren hebben voor hun speciale huis.