![Zuiveringszout kan pesticiden uit groenten en fruit verwijderen, vindt nieuw onderzoek](/f/a8a83912e282a189039da07d2c1a8b6e.jpg?resize=480:*?width=100&height=100)
Het enige gebouw in Alabama van de meesterarchitect Frank Lloyd Wright, het Rosenbaum-huis werd in 1938 gebouwd door Wright-fans Stanley en Mildred Rosenbaum. Het is een van de beste voorbeelden van Wright's Unonian huizen, vaak bescheiden gezinswoningen gebouwd in en in harmonie met hun omringende landschap. De structuur werd genoemd in het National Register of Historic Places in 1978 en de Rosenbaums gaven het aan de stad - en verkochten zijn door Wright ontworpen meubels aan de stad voor $ 75.000 - in 1999.
Een nationaal historisch monument in Sitka, Alaska, dit was ooit het huis en de kantoren van Ivan Veniaminov, de eerste bisschop van Alaska. Het gebouw met twee verdiepingen werd tussen 1841 en 1843 gebouwd door Finse arbeiders. Nadat Alaska in 1867 onderdeel werd van de VS, diende de structuur als huisvesting voor priesters en een herberg. In 1973 kocht en restaureerde de National Park Service het huis, dat nu dienst doet als museum.
Frank Lloyd Wright noemde zijn Scottsdale-retraite en school ooit 'een kijkje over de rand van de wereld'. Haar structuur is een voorbeeld van Wright's aandacht voor natuurlijke details, met structurele elementen die zich verbinden met de woestijn landschap. Wright en de studenten die hij hier les gaf, bouwden het huis tot in het kleinste detail, en de Taliesin Fellowship heeft nog steeds zijn hoofdkantoor in het huis, nu een UNESCO-werelderfgoed.
Ongetwijfeld de beroemdste inwoner van Arkansas, Bill Clinton heeft ook een stempel gedrukt op zijn architecturale erfenis: het bescheiden, twee verdiepingen tellende dakspaanhuis in Hope waar hij werd geboren - dat eigendom was van zijn grootouders, Edith Grisham en James Eldridge Cassidy - werden in 1994 benoemd tot het National Register of Historic Places en zijn beschikbaar voor rondleidingen door de geboorteplaats van Clinton Fundament.
In 1865 begon George Hearst land op te kopen langs de kust van Californië. Enkele decennia later, tussen 1919 en 1947, werkte zijn zoon, William Randolph Hearst samen met architect Julia Morgan (de eerste vrouw om te studeren aan de prestigieuze Ecole des Beaux Arts in Parijs) op wat hij 'de Ranch' noemde, een kasteel in Italiaanse renaissancestijl in San Simeon. "Ik hou van de ranch," zei Hearst. "Ik breng liever een maand op de ranch door dan ergens ter wereld."
"Op de Genesee-berg vond ik een hoog punt waar ik kon staan en de grote uithoeken van de aarde kon voelen. Ik wilde dat de vorm ervan een onbezwaard lied zou zingen. "Dat zei architect Charles Deaton van het onconventionele huis dat hij in 1963 op de berg van Colorado bouwde. Deaton was een getrainde bouwkundig ingenieur en stond vooral bekend om het bouwen van atletische stadions - hij ontwierp ook bordspellen. Hoewel het huis was gepland als een toevluchtsoord voor de familie Deaton, hadden ze tijdens de bouw geen geld meer dus woonden er nooit in. Het huis is nu het best bekend als een armatuur in de Woody Allen-film Slaper.
Connecticut, genesteld in de heuvels van Tony New Canaan, is het persoonlijke passieproject van de modernistische architect Philip Johnson en de beroemdste residentie, het Glass House. Gebouwd in 1948 van glas en staal met een bakstenen open haard en betonnen vloeren, is het gebouw gevuld met modernistische meubels. Hoewel het de hoofdattractie is, is het glazen huis nauwelijks het enige bouwwerk op het terrein van Johnson's landgoed, dat in 1997 een nationaal historisch monument werd genoemd: Johnson heeft 8 gebouwen op het terrein gebouwd, waaronder een bunkerachtige galerij die in een heuvel is geplaatst en een neoklassiek paviljoen aan de rand van een meer onder het glas huis.
Hoewel de klassieke Franse stijl en aangrenzend jardin à la Francaise zou je kunnen misleiden door te denken dat dit huis aan de overkant van de Atlantische Oceaan was, het is in feite in Wilmington, Delaware. Gebouwd door Alfred I. du Pont als een geschenk voor zijn (gelukkige) tweede vrouw, het huis bestaat uit 5 verdiepingen en 105 kamers. Het huis werd gebouwd door de eerbiedwaardige firma Carrère en Hastings (vooral bekend van de New York Public Library); misschien niet zo verrassend, zowel John Merven Carrère als Thomas Hastings studeerde aan de prestigieuze École nationale supérieure des Beaux-Arts in Parijs voordat hij dit herenhuis in de neoklassieke stijl ontwikkelde, populair aan de tijd. Het is omgeven door de grootste Franse stijl
Dit herenhuis in Italiaanse renaissancestijl ligt op slechts een klein eindje rijden van South Beach, omgeven door tuinen aan de baai van Biscayne. gebouwd door John Deering tussen 1914 en 1922 (zijn lange bouwtijdlijn was gedeeltelijk te wijten aan materiaaltekorten tijdens de Wereldoorlog IK). Tegenwoordig zijn het huis en de tuinen, een nationale historische lankmark, het hele jaar open voor bezoekers - mis het prachtige Orchidarium niet, dat tientallen soorten orchideeën bevat.
Een andere vermelding op de National of Historic Places, dit romaanse herenhuis met historische Victoriaanse interieurs werd gebouwd tussen 1902 en 1904 door architect Willis F. Denny II voor Amos Rhodes, oprichter van Rhodes Furniture. Het bevindt zich op Peachtree Street in Atlanta, waar het op passende wijze het hoofdkantoor is van de Georgia Trust for Historic Preservation.
Wat doet een rijke erfgename wanneer een wervelwind op huwelijksreis door Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië haar verbluft laat met Arabische architectuur? Waarom natuurlijk een landgoed aan de oceaan bouwen om deze thema's op te nemen? Dat is het verhaal van de oorsprong van Shangri-La, het strandhuis buiten Honolulu dat Doris Duke in 1937 opdroeg. Het wordt nu geëxploiteerd als het Shangri-La Museum voor islamitische kunst, cultuur en design.
Gebouwd in 1902 voor rechter Drew en Emma Standrod in Pocatello, Idaho, werd dit Renaissance Revival-meets-Queen Anne-huis ontworpen door San Francisco-architect Marcus Grundfor en gebouwd met bijna alle lokale materialen, waaronder steen uit een steengroeve in McCammon, Idaho. Het huis met 16 kamers staat nu in het National Register of Historic Places.
Ongetwijfeld een van de beroemdste moderne woningen in de wereld, werd het Farnsworth House in opdracht van de dokter van Chicago, Edith Farnsworth, gebruikt als haar weekendhuis. Hoewel Farnsworth een spel was om een moderne woning te creëren, hadden zij en van der Rohe een publiek geschil - eindigend in een rechtszaak - na de voltooiing van het huis in 1951, toen het ongeveer $ 15.000 over had begroting. Toch blijft het huis een modern icoon en wordt het nu beschermd als een nationaal historisch monument.
Nog een van de Frankische huizen van Frank Lloyd Wright, deze is opmerkelijk vanwege zijn ongerepte staat lang na de dood van de architect. De oorspronkelijke eigenaar, John Christian, bestelde het huis in 1950 samen met zijn vrouw, Kay, op een stuk land in de buurt van Purdue University, waar ze werkten. Het echtpaar werkte nauw samen met Wright om het huis te ontwerpen, waarvan het interieur het motief bevat van het samara-blad (meestal whirlybird of helikopter genoemd) waarvoor het werd genoemd. John Christian woonde tot zijn dood in 2015 in het huis.
In 1884, Caroline Sinclair, weduwe van industrieel T.M. Sinclair gaf opdracht aan dit herenhuis in Queen Anne-stijl in Cedar Rapids van de in Maximilian Allardt gevestigde architect uit Indianapolis. Het huis is eigendom van en wordt bewaard door de National Trust, en bevat nog steeds een slaapveranda uit 1925, een orgel uit 1929 en een Tahitiaanse themakamer uit de jaren 1930.
Nog een Midwestern staat, nog een huis van Frank Lloyd Wright. Naast een uitstekend voorbeeld van de Prairie Houses van de architect (en een van zijn laatste, ingebouwd) 1915), dit Wichita-huis had een beroemde bewoner: Henry Justin Allen, gouverneur van Kansas en zijn vrouw, Elsie. Omdat Wright tegelijkertijd met dit project aan het Imperial Hotel in Tokio werkte, omvatten de interieurs verschillende door Japan beïnvloede aspecten.
Het statige, rode huis van de Amerikaanse staatsman Henry Clay, Ashland, in Lexington, Kentucky, is een schitterende mix van federale, Victoriaanse en Italiaanse stijlen. Maar wat er vandaag staat, is niet het origineel: nadat het strengere federale gebouw van architect Benjamin Latrobe in 1811 werd beschadigd aardbeving, Clay's zoon James schakelde architect Thomas Lewinski in om de structuur die vandaag binnen hetzelfde blijft, opnieuw op te bouwen footprint.
Gebouwd in 1834 voor David Weken, was dit Griekse Revival herenhuis de thuisbasis van een suikerplantage. Het draagt veel van de handelsmerken - klassieke details, dubbele verdiepingen veranda - van zuidelijke plantage huizen. In 1922 kocht William Weeks Hall het pand en begon de oorspronkelijke architectuur te behouden. In 1958 schonk de familie het huis aan de National Trust, die de renovaties voortzette en het nu als huismuseum beheert.
Kort na de revolutieoorlog kocht de zakenman William Bingham uit Philadelphia een stuk grond in Ellsworth, Maine en verkocht de helft ervan aan een Engels bedrijf. Hij stuurde zijn agent, David Cobb, om toezicht te houden op de voltooiing van een huis daar, terwijl het Engelse bedrijf John Black als agent stuurde. Black trouwde met de dochter van Cobb en Black bouwde het resulterende herenhuis van Federal-meets-Greek-Revival tussen 1824 en 1827. Tegenwoordig wordt het huis gerund als het Woodlawn Museum.
Dit herenhuis in Georgiaanse stijl in Laurel, Maryland, werd tussen 1781 en 1785 gebouwd voor majoor Thomas Snowden en is niet te verwarren met het gelijknamige huis van James Madison in Virginia. Nu opgenomen in het National Register of Historic Places, is het in zijn staat bewaard gebleven tijdens het leven van hun zoon, Nicholas.
In 1886, op het hoogtepunt van de Gilded Age, schakelde Joseph Hodges Choate, New York City-advocaat en mede-oprichter van het Metropolitan Museum of Art, het vooraanstaande architectenbureau van de stad in, McKim, Mead & White (wiens projecten het originele New York Penn Station, het Brooklyn Museum en de Boston Public Library omvatten) om hem een landgoed in grindstijl te bouwen in Stockbridge, Massachusetts. Het interieur was uitgerust met meubels en decor uit Europa en Azië en het huis was omgeven door tuinen ontworpen door Nathan Barrett en Fletcher Steele. Nu in het National Register of Historic Places, is het huis open voor rondleidingen.
In een buurt van Victoriaanse huizen, de president van MAy's Clothing Store, Meyer S. May legde een verklaring af toen hij Frank Lloyd Wright opdracht gaf een huis in Prairie-stijl te ontwerpen. De structuur met twee verdiepingen beschikt over vele Wright-favorieten, waaronder glas in lood en ingewerkte terrassen die in de architectuur zijn ingebouwd. In 1985 kocht meubelbedrijf Steelcase het huis en voerde het een enorme restauratieopdracht uit, twee jaar later heropend voor rondleidingen met een mix van origineel en replica-meubilair.
Dit romaanse rijtjeshuis in Saint Paul, ontworpen door William H. Willcox en Clarence H. Johnston, Sr., was de thuisbasis van F. Scott Fitzgerald's ouders terwijl de jonge schrijver een student was aan Princeton. In de zomer van 1919 schreef Fitzgerald Deze kant van het paradijs terwijl hij thuis woonde en daar verhalen bleef schrijven tot hij in 1920 naar New Orleans verhuisde.
Dit Natchez-herenhuis, gebouwd in 1859, heeft een record voor het grootste achthoekige huis van het land en is een glorieuze mashup van architecturale stijlen. Katoenplanter Haller Hutt nam de architect Samuel Sloan uit Philadelphia in dienst om een achthoekige structuur te bedenken met traditionele zuidelijke veranda's, een koepel in Byzantijnse stijl en neoklassieke details die hij noemde Longwood. De structuur is nu een historisch huismuseum en was te zien in de HBO-serie Echt bloed.
Architect Asa Beebe Cross in Kansas City werd naar verluidt beïnvloed door een reis naar Normandië toen hij dit herenhuis in de stijl van een tweede imperium in Independence, Missouri ontwierp voor zakenman Harvey M. Vaile in 1881. In de jaren daarna heeft het huis eerder gediend als sanatorium, bottelbedrijf en verpleeghuis het werd gekocht door Roger en Mary Mildred DeWitt die het restaureerden en schonken aan de stad in 1983. Het wordt nu gerund als een historisch huismuseum.
Hoewel het in Billings, Montana ligt, heeft dit rode stenen huis van Preston Boyd Moss en Martha Ursula Woodson Moss banden met een grotere stad: het was ontworpen voor de familie Moss in 1903 door Henry Janeway Hardenbergh, de architect achter het Plaza Hotel in New York, het Waldorf-Astoria Hotel en de Dakota. Het is nu een historisch huismuseum.
De naam Scout's Rest betekent misschien niet zoveel voor u, maar hoe zit het met Buffalo Bill Historical Park? Zo wordt dit dakspaanhuis nu genoemd omdat - je raadt het al - het ooit de thuisbasis was van de beroemde Buffalo Bill Cody. De legendarische jager kocht de boerderij in North Platte, Nebraska in 1878, terwijl hij tourde met Buffalo Bill's wilde West Show. Het groeide uiteindelijk uit tot 7.000 hectare en wordt nu beheerd door de Nebraska Game and Parks Commission.
In het zogenaamde spookstadje Rhyolite, Nevada bevindt zich dit merkwaardige huis, een van de vele gebouwd uit glazen flessen en cement. Dit specifieke huis werd in 1906 voltooid door Tom Kelly, die tijdens de goudkoorts naar het westen verhuisde. Omdat hout in de woestijn moeilijk te vinden was, recycleerde Kelly medicijnflessen voor zijn verblijf en verloofde het huis naar verluidt voor de prijs van $ 5 per kaartje. Het flessenhuis is sindsdien vele malen in verval geraakt en is het laatst gerepareerd door het Bureau of Land Management, de Rhyolite Preservation Society en de Rhyolite Caretakers, volgens de Nieuw glasmuseum van Bedford.
Gebouwd in 1664 door houtbewerker, boer en zeeman Richard Jackson, dit huis in grindstijl is het oudste in de staat New Hampshire. Het oorspronkelijke huis bestond uit twee kamers op elke verdieping rond een centrale open haard; een toevoeging aan de stijl werd later toegevoegd. Het huis, dat nu een historisch huismuseum is, is hier te zien op een foto uit 1923 en is vandaag grotendeels ongewijzigd gebleven.
Dit dakspaanhuis in Camden, New Jersey, was de laatste woning van dichter Walt Whitman. Het rijtjeshuis met twee verdiepingen werd gebouwd door Adam Hare en Whitman kocht het in de vroege jaren 1880 voor $ 1.750. Hij woonde daar tot zijn dood en ontving bezoekers, waaronder Oscar Wilde in 1882.