Klein appartement van de ontwerper past elegant decor

DOUGLAS BRENNER: Wist je dat het eerste huis dat Elsie de Wolfe ooit heeft ingericht, verderop in de straat ligt?

MAX SINSTEDEN: Vreemd, toen de verhuurmakelaar het me liet zien dit studio appartement, het weerspiegelde de beroemde lijn van de Wolfe: "Ik geloof in veel optimisme en witte verf." Alles was wit - muren, tapijt, bank en bed - helemaal niet naar mijn smaak. Ik ben een fan van old-school decoreren met veel texturen, patronen en kleuren. Maar de witheid hier maakte het gemakkelijk om het potentieel te zien in de details van 1929, zoals deze bogen en de verbazingwekkende stalen ramen die prachtig licht binnenbrengen.

En toch hangen de meest ongewone gordijnen hier niet aan de ramen.

Mijn huisdierliefhebber met studio's is dat je vanaf het moment dat je binnenkomt naar het bed staart - zelfs als je een goede inkomhal zoals de mijne hebt. Het delen van de hoofdruimte met gordijnen van vloer tot plafond creëerde het effect van twee kamers met verschillende identiteiten, vooral omdat ik overeenkwam de stevige stof aan de voorkant tot de crèmekleurige verf in de woonkamer en de fijne streep aan de achterkant naar de gewatteerde slaapkamer muren. Om de illusie te voltooien, ziet deze grote ingelijste foto eruit alsof hij op de vliesgevel is gemonteerd. In feite hangt het aan bijna onzichtbare draden die aan een plafondrail zijn bevestigd.

Zijn er voordelen aan een flexibele slaapkamerwand?

Voor het uitslapen op een zaterdag, wanneer het fijn is om volledig te zijn omhuld, doe ik de gordijnen dicht. Maar voor feesten open ik ze vaak helemaal, zodat mensen zich vrij kunnen bewegen. Vrienden zijn dol op de bar in de slaapkamer. En iemand zit altijd op het bed. Zonder een gordijn erachter lijkt de enorme fotolijst in de lucht te zweven, wat erg cool is. Nadat ik voor het eerst was ingetrokken - met niets dan stapels boeken, een luchtbed en een paar lampen - had ik feestjes voor 40. Nu het appartement vol zit met meubels, objecten en kunst, is het aantal uitnodigingen afgenomen.

Hoe verzamelt een 27-jarige een verzameling waar iemand die twee keer zo oud is, jaloers op kan zijn?

Ik ben een fervent koper en een frequent flyer. Toen ik in Londen woonde, waar Catherine Olasky en ik ons ​​bedrijf begonnen voordat ze terugkwamen naar de Verenigde Staten, gingen we vaak naar antiekbeurzen. We houden allebei van wat we 'bruine meubels' noemen, en gezien het uit de mode is, hebben we er veel stukken daar voor geweldige prijzen - dingen die klassiek en multifunctioneel zijn en lang meegaan voor altijd. De campagnekast in mijn kast is slechts 11 centimeter diep, wat erg handig is voor een in de ruimte uitgedaagd droogrek. De Regency-tafel dient als mijn ontbijttafel, mijn eettafel, mijn bureau en een plek om meer boeken te stapelen. Catherine grapt graag dat boeken over koffietafels mijn idee zijn van vliegtuiglezen.

Als verzamelaar voel je je vooral aangetrokken tot fotografie.

Een foto maakt een scherpe, koele, stralende indruk op elk interieur. Het brengt een traditionele kamer in contact met onze tijd, of het opent een blik in een andere realiteit. Mijn vader gaf me deze Cecil Beaton-foto negatief van Audrey Hepburn. De grote foto boven die bank, door mijn vriend Read McKendree, brengt me naar een strand op Nantucket dat ik als kind goed kende.

Over banken gesproken, waarom hebben jullie er twee in een studio-appartement gestopt?

Ik zeg tegen klanten: "Investeer in een geweldige zeven-voet bank! Het zal je door je hele leven leiden. "Nou, deze plek is daar gewoon te krap voor. Ik had antieke stoelen uit Engeland meegenomen, maar ik had geen bekleding. Dus liet ik dit paar liefdeszitjes maken - met het idee dat ik ooit ergens een open haard zal hebben die ze kunnen flankeren, en een grote bank in een ander deel van de kamer. Als ik nu mensen heb, is elk liefdeszitje gezellig voor twee en trekt iemand anders een stoel omhoog.

En er zijn er zoveel om uit te kiezen!

Ze hebben zulke verschillende persoonlijkheden en oorsprong. Ik ben gefascineerd om te zien welke mensen in welke passen - niet fysiek, maar mentaal. Ik zal denken, Aha, deze persoon voelt zich ongemakkelijk laag bij de grond. Die heeft armen nodig om op te leunen. Het maakt deel uit van voortdurend op de hoogte zijn als decorateur.

Gezien je avontuurlijke smaak, is het vrij neutrale kleurenpalet hier een beetje verrassend.

Ik had nooit verwacht dat ik een beige woonkamer zou hebben. Maar in een kleine ruimte als deze - en met de melange van dingen die ik erin moest stoppen - wilde ik de opluchting om niet door kleur te worden overspoeld. Ik hield een zachte, romige toon door de muren, de stoffen, het tapijt en de lampen om dingen samen te binden. Eigenlijk is alles een van de drie kleuren. Het zijn alleen subtiele iteraties van vergelijkbare tinten. In plaats van breed in kleur te gaan, gaat dit schema diep in verschillende materialen en patronen. Zoals Charlotte Moss me leerde toen ik voor haar werkte, kan het aanbrengen van meerdere decoraties in een kleine ruimte zo effectief zijn.

Wat inspireerde het nadrukkelijke groen in de hal?

In eerste instantie liet ik de schilder het in een chique steenkleur doen, maar dat leek deprimerend tegen de crème in de woonkamer. Ik ben altijd dol geweest op groen, dus gingen we weg, en deze minerale tint die eruitziet als malachiet geeft de hal een eigen karakter. Ik besloot dat een glanzende afwerking licht zou brengen in de ruimte zonder ramen, maar het oude, ongelijke pleisterwerk baarde me zorgen. We zijn er zo aan gewend dat schilders al eeuwenlang zand hebben om spiegelgladde muren te produceren, maar ik was niet van plan het geld uit te geven om dat te doen in een verhuur. En het blijkt dat het onregelmatige oppervlak des te meer schittert. Dat was weer een leuke les in de nooit eindigende opleiding van een decorateur!

Bekijk meer foto's van dit prachtige appartement »

Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in het juli / augustus 2015 nummer van Huis mooi.