Dit zijn alle Farrow & Ball Paint-kleuren in de nieuwe MoMA

Bezoekers van het onlangs opnieuw ontworpen Museum voor Moderne Kunst in New York zijn misschien verrast niet ontmoet een reeks witwandige galerijen met kunst gegroepeerd op tijdsperiode en stijl. In feite begon het museum zijn recente renovatie met een gesprek over hoe traditionele weergavemodi konden worden verstoord. "Alleen omdat dingen lange tijd op een bepaalde manier zijn geweest, wil nog niet zeggen dat dit de enige manier, of zelfs de beste manier is om ze te doen," Sarah Suzuki, Curator van tekeningen en prenten van MoMA, zegt over de nieuwe indeling van de tentoonstelling. Samenwerkend probeerden de curatoren en het ontwerpteam van het museum didactische wijzen van categorisatie te trotseren (d.w.z. lineair chronologieën en middellange-middellange afstanden), en in plaats daarvan abstracte ideeën de vorm van de verhalen laten bepalen galerij. Eén grote manier waarop ze dat deden? Verf. En nee, we bedoelen niet op doeken.

Omdat kleur speelt zo'n cruciale rol in onze visuele ervaring - met name in de context van kunst - de verf kleurselecties werden de levensader van de renovatie en vormden de innovatieve galerijen in het hele museum. Tijdens een privérondleiding door de nieuwe galerijen, Huis mooi leerde meer over hoe het creatieve team van het museum Farrow & Ball verfkleuren gebruikte om een ​​revolutie teweeg te brengen in de manier waarop we de meest invloedrijke en aangrijpende en aangrijpende wereld ter wereld zien, voelen en ermee omgaan kunst.

Negentiende-eeuwse innovators

Het is meteen duidelijk dat je hier geen klassieke witte galerijbox zult vinden. Terwijl de vijfde verdieping uitkomt in de impressionistische galerij, zie je in plaats daarvan een lichtgrijze verfkleur: Elephant's Breath. De ontwerpers en curatoren vertellen ons dat ze dit een achtergrond hebben gekozen omdat het zijn eigen grond heeft en voor zichzelf staat, zelfs achter een meesterwerk als Vincent van Gough's Sterrennacht terwijl het nog steeds zacht genoeg is met de zachtere, meer huishoudelijke werken van Mary Cassatt. "De adem van olifanten helpt de werken te verbeteren in plaats van ze alleen tegen een witte achtergrond te plaatsen waar ze niet echt met elkaar praten ", legt Lana Hum uit, de directeur van design en tentoonstelling.

Vroege fotografie en film

Direct grenzend aan de impressionistische galerij is een subversieve versie van het traditionele black box-theater met een diepe, emotioneel geladen schaduw van aubergine: Farrow & Ball's Pelt. "Als Elephant's Breath de witte doos afbreekt, dan breken we hier de zwarte doos af", zegt Suzuki. Nogmaals, in plaats van de standaardkeuze, fungeert de verf als kunst zelf, waardoor de tentoonstellingen worden verbeterd en getrouwd. Meer specifiek brengt het de sepiatinten van een film uit 1906 naar voren, evenals die in de omringende gemengde media en fotografiestukken die destijds ook evolueerden. Zowel visueel als thematisch weerspiegelt Pelt de snelle ontwikkelingen in de technologie die zich naast de impressionistische schilderijen voltrekken - nu spreken ze samenhangend met elkaar. "We wilden het idee oplossen dat film alleen in een zwarte doos te zien is," echoot Hum eraan toe "de nieuwe LED-verlichtingsarmaturen zijn veel geavanceerder met veel meer lichtniveaus en verspreiding."

Rond Les Demoiselles d'Avignon

In deze galerij zijn kunstenaars met verschillende achtergronden en media in gesprek, opnieuw tegen Elephant Breath. De ogen van de visotors worden onmiddellijk getrokken door de kubistische magnum opus van Pablo Picasso Les Demoiselles d’Avignon, die de toon zet voor de andere baanbrekende werken die te zien zijn, van Faith Ringgold Race Riot naar de sculpturen van Louise Bourgeois. Ze weerspiegelen elk de verschillende formele en thematische innovaties van Les Demoiselles d'Avignon. En leuk feit: Ringgold dompelde zichzelf onder in de MoMa met Picasso en sprak over de directe invloed op haar eigen werk.

Kunstenaarsboeken en prenten in Rusland

In het hele museum fungeren verfkleuren ook als onderbrekingen in de hele ruimte (waar intermezzo's en vestibules zijn zijn geschilderd in magere steen) om te voorkomen dat een bezoek voelt als een eindeloze mars door een doolhof van fel wit galeries. Deze kamer is bijvoorbeeld een kleine, meer intieme duik in de zelfgemaakte boeken en prenten van Russische Avant-Garde-kunstenaars tijdens en na de Eerste Wereldoorlog. Ze kozen voor Serge, een diep, diepblauw om een ​​hoekachtige omgeving te creëren.

Florine Stettheimer and Company

Terwijl ze brainstormen over plannen voor deze meer grillige, weelderige en decoratieve ruimte waar het werk van Florine Stettheimer hangt, zaten de curatoren in een grote ruimte en gooiden ideeën rond stemming. Een ontwerper beschreef de gewenste kleur "alsof blauw kon blozen." Hun selectie? Farrow & Ball's Koolwitje, een wit met een tint - of blos - van groenachtig blauw.

De waterlelies van Claude Monet

De curatoren wisten dat deze ruimte nodig had om meeslepend en omringend te voelen, maar elke kleur waarmee ze experimenteerden, voelde te ondoorzichtig. Dat wil zeggen totdat ze Wevet vonden, die stralend is, bijna lichtgevend. "Wevet is bijna geen kleur. Het lijkt licht op te roepen. Het vangt eigenlijk het licht en is de beste uitdrukking van het zonovergoten licht in Giverny, "legt Hum uit. Zoals alle Farrow & Ball-verven, lijkt de aard van de kleur zich aan te passen en te transformeren om de omgeving aan te vullen. De vloerplanken zijn ook breder in deze kamer om de beweging door de ruimte te orkestreren en de bezoeker in de rij te zetten om te weten dat ze zich in een speciale plek, "alsof je een intiem moment hebt met een oude vriend, maar je ook nog steeds open genoeg voelt en beweging hebt", merkt op Suzuki.

Een surrealistische kunstgeschiedenis

De surrealistische galerij doet denken aan een labyrint, met verrassende displays verstopt in hoeken en verschillende media die elkaar intensiveren. Verre van toevallig, weerspiegelt deze structuur de concepten en ideeën waarmee in het surrealisme wordt geruzie. Het nodigt uit tot ontdekking en moedigt de patroon aan om het gevoel van een beetje "off" te omarmen, bijna alsof ze het ongemak van onwerkelijkheid dat in het kunstwerk tot uitdrukking komt erven. De Sulking Room Pink van Farrow & Ball (uit de nieuwste collectie van het merk) zorgt voor de perfecte achtergrond en wordt verder aangemoedigd door de sfeervolle verlichting.

Reageren op oorlog

En hier zijn we, waarmee we onze virtuele tour door de vijfde verdieping van het MoMA op een sombere manier beëindigen met de galerij met oorlogsthema. Het wandelen door de galerijen op de vijfde verdieping is bedoeld om de opbouw van een crescendo te coördineren en hier een hoogtepunt te bereiken. De kamer herbergt een mix van allegorische werken en sommige die meer visceraal aanvoelen, zoals sculpturen. De design- en conservatieteams gebruikten aanvankelijk een andere kleur, maar vonden dat het niet goed was, dus hebben ze deze op het laatste moment opnieuw geverfd met Mole's Breath. Deze schaduw van grijsbruin is onmiskenbaar nors, waardoor de kamer zwaarder wordt. Het roept de rokerige agressie en het geweld van het slagveld op, en repliceert in feite de zwaartekracht van de oorlog in het kunstwerken, van stukken van José Clemente Orozco en David Alfaro Siqueiros tot Picasso's reactie op de horror van de Tweede Wereldoorlog in The Charnel House.

Voel je je geïnspireerd om je muren iets anders te schilderen dan een klassieke wittint?

---

---

Volg House Beautiful op Instagram.