Vind je de producten die we hebben uitgekozen? Ter informatie, we kunnen geld verdienen via de links op deze pagina.
De makelaar in Florida legt uit hoe ze haar Palm Beach-huis transformeerde in een kleurrijke en informele openluchtoase en hoe haar moeder, wijlen Lilly Pulitzer, haar ontwerpstijl inspireerde.
Francesco Lagnese
Liza Pulitzer Calhoun: Ja! We dachten, waarom niet? Vijf jaar geleden kochten mijn man, Bob, en ik dit pand met twee kleine huizen uit de jaren twintig erop. We bouwden een buitenwoonkamer om de huisjes met elkaar te verbinden en veranderden vervolgens de woonkamer van het hoofdgebouw in onze eetkamer.
Het is een beetje ongewoon om door de voordeur naar een eetkamer te lopen.
Mensen zeiden: 'Liza, je bent een makelaar! Je weet dat je dat niet kunt doen! ' Maar ik ben er dol op. Op feestjes loop je een miljoen twinkelende kaarsen op de eettafel binnen, voordat je het weet, ben je in de keuken en dan ben je weer buiten! We gebruiken breezeways en overdekte buitenpaden om terug te gaan naar het tweede huis, waar we een bar, een familiekamer en enkele gastenkamers hebben. We zijn altijd buiten.
Zelfs in het orkaanseizoen?
Ja. We hebben zelfs moessons gehad! Maar de diepe overstekken van het dak houden ons droog. En deze loggia is echt breed. De meeste mensen maken ze te smal; u hebt minimaal 12 tot 14 voet breed nodig als u een loggia als een goede woonkamer wilt gebruiken - met twee banken, twee fauteuils en, idealiter, een open haard. Onze open haard was het briljante idee van Bob. Het is gemaakt van stenen en schelpen die ik over de hele wereld heb verzameld - Kilimanjaro, Mongolië, Schotland en de inham van Palm Beach. Bijna elke nacht steken we een vuur aan, schuiven een paar stoelen op en leggen onze voeten op de haard.
Hoe heb je rust gecreëerd door zo'n gedurfde combinatie van kleuren?
Een goede vriendin van mij, ontwerper Judy Kling, was mijn klankbord en mijn moeder was natuurlijk een grote inspiratie.
Niet verwonderlijk, want je moeder, Lilly Pulitzer, is een legendarisch icoon van zowel Palm Beach als de modewereld.
Ja, en zoals je je kunt voorstellen, maakte mama me onbevreesd. Alles was kleur op kleur op kleur in ons huis, en ik vond het geweldig! Voor mijn moeder ging het allemaal om bloemen, maar ik hou van stoffen die primitiever zijn - Afrikaanse, Indiase en etnische prints - zoals de ikat op de keukenbank en het Indiase dekbed van mijn slaapkamer. Kleur en patroon verbergen vlekken, dus het maakt me niet uit of mijn honden op het meubilair springen of dat het kind van een vriend pindakaas en jam op mijn bank eet. En kleur voelt zo onhandig en casual aan. Moeder vermaakte zich voortdurend, maar het was altijd 'Geen jas, geen stropdas, geen schoenen nodig'. Net zoals mij.
Wat heb je nog meer geleerd op de knie van Lilly?
Mijn moeder hield van grootschaligheid - alles moest groter zijn dan het leven! Zie je mijn enorme eettafel? Er is niets formeels aan, en het gronden de sterke mosterd-gouden muren. Op cocktailparty's zaten tien mensen op die salontafel in de woonkamer. Ik denk dat grote, primitieve meubels felle kleuren minder kieskeurig maken. Mijn bijzettafels zijn altijd te groot en mijn kookeiland is 12 voet lang. Toen we de keuken renoveerden, verwijderden we het oorspronkelijke plafond en recyclen we een deel van het hout voor het eiland. Het is zo duurzaam dat we er direct op hakken, en voor etentjes trekken we gewoon de ontlasting weg en serveren we buffetachtige gerechten direct van het eiland.
En uw gasten kunnen op deze mooie chocoladebruine gestreepte vloer staan.
Mijn zus, Minnie McCluskey, en een vriend schilderden alle vloeren en muren in het huis, en schilderden ook een plafond met cipressen en lambrisering in de bar. De strepen in de keuken en de diamanten op de vloer van de eetkamer waren allemaal uit de vrije hand gedaan, geen meetlint. Ze zijn niet perfect, maar ik doe geen perfectie. Als het perfect is, waar is dan het plezier?
Het spijt me, maar deze schommeling op het ligbed op uw achterterras is eigenlijk perfect.
Het doet me denken aan onze gezinszomers in de Adirondacks. We hadden schommels van ligbedden gemaakt van canvas en paardenhaar en ik wilde die blik naar het zuiden brengen. Het kussen is eenvoudig bedekt met een tafelkleed en ik heb er wat willekeurige kussens op gegooid. Het maakt me niet uit of het allemaal overeenkomt. Ik denk dat onverschrokkenheid in de familie zit. In de late jaren '60 had mijn grootmoeder Lillian Phipps bruingelakte muren met roze banken.
Als ik hier op je bank in de woonkamer zit, word ik steeds comfortabeler met paars.
Voor mij is deze auberginekleur neutraal. Het gaat zo goed met groen, en al mijn badhanddoeken zijn limoengroen. Maar ik heb ook een grote liefde voor rood, zoals de tomatensoep rode muren in de keuken 's nachts gloeien. Ik hou zelfs van een beetje rood in elke kamer. Er zijn rode lantaarns in de damestoilet en Chinees-rode lampenkappen in de eetkamer. Ik denk dat een rode pop een klein beetje van de hemel is.
Zou je deze plek Liza Pulitzer's interpretatie van Lilly Pulitzer-stijl noemen?
Eigenlijk is het een mix. Toen we kinderen waren, brachten we veel tijd door op papa's boot in de Bahama's - vissen en duiken, van eiland naar eiland. Het is een groot deel van mij. Daarom hebben we overal de hellende daken, de lamellen, de plafondventilatoren en de geverfde houten vloeren. Ze hebben dat luchtige, blote voeten, eilandgevoel waar ik dol op ben. En deze enorme beelden van golven en water en vis van mijn fotograaf zoon Christopher Leidy vervoeren me elke dag naar de eilanden.