Tips voor interieurontwerp van Ohara Davies-Gaetano

Soms is een goed ontwerp een proces - een lang proces. Ontwerper Ohara Davies-Gaetano begon in 2009 te werken aan dit nieuw gebouwde huis in Californië en vond inspiratie in de kenmerkende, door Europa geïnspireerde architectuur. Tegen de tijd dat het project in 2013 was voltooid, was het prachtige landgoed zag eruit alsof het er al eeuwen was. Barbara King van House Beautiful sprak met Davies-Gaetano om meer te weten te komen over hoe zij een authentieke geest uit de Oude Wereld in huis bracht.

BARBARA KING: Een heel huis decoreren in een rustig toon-op-toon-palet vergt echte inzet. Wat was de impuls?

OHARA DAVIES-GAETANO: Het was in overeenstemming met de algehele rustige sfeer van de ruimte. Mijn doel was om alles op een harmonieuze manier samen te brengen en een samenhangend verhaal te vertellen. Dit is een

Huis in Andalusische stijl met uitzicht op de Stille Oceaan, en ik wilde niet dat een enkel element je aandacht zou trekken of concurreren met de verbluffende architecturale details en de weidse vergezichten van Zuid-Californië kustlijn.

Een zee van neutralen had een snurk kunnen zijn, en toch heb je het rijk en dromerig laten aanvoelen. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

Door ervoor te zorgen dat er subtiele variaties in tinten en texturen waren. Als er geen contrast is, is er geen diepte, en als er geen diepte is, is het gewoon saai. De grootste fout die mensen maken wanneer ze neutrale kleuren maken, is onvoldoende contrast creëren. Het effect hier is erg ingetogen. De stukjes geconcentreerde kleur die ik binnenbracht zijn vervaagde, grijzere tinten, dus de ruimtes worden nog steeds als neutraal gelezen. Je loopt binnen en in eerste instantie reageer je op de algemene sfeer - Oh wauw, wat mooi! Dan moet je bijna de kamer bestuderen voordat je alle genuanceerde lagen in het spel registreert. Dit vloerkleed! Die tafel! Het is als een geweldig gerecht in een restaurant. Terwijl je je er doorheen baant, blijf je al deze smaaklagen ontdekken, de delicate complexiteit.

Ik begrijp wat je bedoelt, zoals de mix van nubbly en vloeiende structuren.

Ik gebruikte een reeks - van fijn dik en opengeweven linnen, tot ruwe zijde en taf, tot katoenfluweel en verweerd fluweel. Niet alleen dat, er is ook het contrast van matte glans die het licht absorbeert, en glanzende glans die het reflecteert.

Hoe heb je een balans gevonden tussen heden en verleden?

Ik heb mijn aanwijzingen overgenomen van de interieurarchitectuur, die is gemaakt door Rob Glass, een ontwerper en bouwer die gespecialiseerd is in het herinterpreteren van romantische stijlen uit de oude wereld in een hedendaagse context. De ingewikkeld gesneden plafonds, de sierlijke Moorse bogen en de oker gepleisterde muren werden geïnspireerd door het Alhambra in Granada, Spanje. Om het huis te voorzien van de ouderdom, importeerde hij teruggewonnen antieke materialen uit Zuid-Frankrijk en Marokko - terracottategels, kalksteenmantels, houten deuren, dat soort dingen. Die elementen geven het huis zijn authentieke uitstraling. Ik wilde wat ik deed om een ​​frisse, levendige sfeer te hebben, maar tegelijkertijd moest het me verzameld voelen, alsof het al lang bestond. Er zijn elementen die moderner zijn, maar de kerninrichting die elke kamer verankert, heeft een klassieke Europese elegantie. Zelfs de grote stukken hebben een lichtheid in hun verhoudingen. Niets is te groot of omslachtig. Alles is tijdloos en dat is de sleutel tot een goed ontwerp. Val niet in de trendval, want je zult de look beu worden.

Je hebt veel meubels ontworpen, toch?

Ja. In grote ruimtes moet je de verhoudingen goed hebben. In de grote zaal baseerde ik de chaise en stoelen bijvoorbeeld op antiek dat ik in Frankrijk had gezien. Ik heb de grootte vergroot omdat Frans antiek veel te dinky is voor de schaal van de ruimte, en ze zijn niet comfortabel genoeg voor het moderne leven. Ik balanceerde ook het gewicht van de open haard met een paar consoles en grote spiegels die een Franse ambachtsman maakte uit 18e-eeuwse houtfragmenten. En ik had twee antieke Franse houten kolommen gemonteerd op sokkels als sculptuur om de ingang van de binnenplaats te flankeren. Daarover gesproken - ik ben absoluut dol op binnenplaatsen! Het heeft iets heel leuks om verschillende kamers te verbinden met een centrale, gemeenschappelijke ruimte.

Wat maakt deze binnenplaats bijzonder?

Het heeft een zeer intieme aanwezigheid die zich goed leent voor entertainment en conversatie, in tegenstelling tot grote waar je gewoon verdwaalt. En het is zo gastvrij. In plaats van door een voordeur en een foyer in te lopen, zoals je normaal zou doen, loop je deze binnenplaats in voordat je het huis binnenkomt. Het komt als een verrassing, een mooi soort begroeting.

Ik voel me erg aangetrokken tot de zachte gloed die het huis beslaat. Het heeft een etherische kwaliteit waardoor alles lijkt te zweven.

En wanneer er een vurige zonsondergang is, hebben de kamers een oogverblindende roze-oranje glans die adembenemend is. Het klinkt misschien hokey, maar de hele plaats voelt magisch. We zijn in 2009 aan het project begonnen en zijn pas in 2013 klaar. Het was een beetje zenuwslopend en om het allemaal zo vloeiend samen te zien komen verbaast me. Alles heeft een organisch gevoel, alsof het gewoon glorieus is ontstaan ​​en helemaal alleen is.

Bekijk de volledige tour van het door Europa geïnspireerde huis Davies-Gaetano ontworpen »

Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in het juni 2015 nummer van Huis mooi.