Als je denkt Halloween heeft een verwarrende geschiedenisWacht maar tot je iets hoort Dankzegging. Thanksgiving is een mix van feit, fictie, mythe en politieke toneelstukken en is het soort feestdag waarbij je gewoon je schouders op moet halen en ermee akkoord moet gaan. Hoewel elke familie zijn eigen versie van de perfecte Thanksgiving-tafel– macaroni en kaas of vulling, sperziebonen of bloemkool – zoveel van wat we tijdens de feestdagen eten, is terug te voeren op de eerste Thanksgiving-behalve Turkije. We weten het, we weten het, het is moeilijk te geloven. Het typische Thanksgiving-gerecht waar de familiekok uren (of zelfs dagen) aan besteedt om het te perfectioneren, stond waarschijnlijk niet eens op tafel in de 17e eeuw.
Dus... waarom eten we kalkoen op Thanksgiving? Mijn familie is overgestapt op ham of kip, maar er zijn genoeg Thanksgiving-puristen die de ruil als godslasterlijk beschouwen. Aan welke kant je ook staat, blijf lezen om erachter te komen wat de echte reden is waarom we kalkoen eten op Thanksgiving, inclusief het originele menu en het brein van het moderne feestmaal.
De pelgrims vierden weliswaar de eerste Thanksgiving in 1621, maar het werd pas een nationale feestdag toen Abraham Lincoln het in 1863 zo verklaarde. Aangespoord door tijdschriftredacteur Sarah Josepha Hale, was de feestdag bedoeld om de vrede tijdens de burgeroorlog te bevorderen. Hale had de vier vorige presidenten verzocht om deze feestdag in het leven te roepen. Al met al duurde haar campagne om Thanksgiving in het leven te roepen bijna veertig jaar.
Ruim twee eeuwen daarvoor arriveerden de pelgrims, Engelse protestanten die lid waren van een vervolgde religieuze sekte, in 1620 op het Noord-Amerikaanse continent in wat nu Massachusetts is. In 1621 herdachten degenen die de eerste winter overleefden de gelegenheid door dank te zeggen. Wat zij als ‘Thanksgiving’ beschouwden, was een religieuze dag van vasten en gebed, en hoogstwaarschijnlijk zouden ze deze bijeenkomst in de lente hebben gehouden.
Vergeleken met onze uitgestrekte Thanksgiving-tafels was het eerste Thanksgiving-menu beslist slanker. Maïs was een hoofdbestanddeel van zowel de kolf als als graan dat tot broodbroden werd gebakken of tot pap werd gemalen. Hertenvlees en wild gevogelte zouden de belangrijkste eiwitten zijn geweest. Afgezien van deze gerechten is de rest van het menu een mysterie. Er waren wilde kalkoenen verkrijgbaar, maar die zouden ondergeschikt zijn geweest aan hertenvlees. En in plaats van broodvulling zou de kip gevuld zijn met uien en kruiden, aldus de krant Smithsonian Museum.
Omdat de eerste Thanksgiving-deelnemers zich aan de kust van Massachusetts bevonden, zouden er ook veel zeevruchten (kreeften, schaaldieren, mosselen en paling) op het menu hebben gestaan. Kastanjes waren toen niet gereserveerd voor kerstvuren, maar werden geserveerd naast walnoten en beukennootjes. En hoewel er misschien geen pompoentaart was, zouden de kalebassen samen met pompoenen volledig tentoongesteld zijn geweest.
Als we er niet eens zeker van zijn dat de pelgrims kalkoen aten, waar komt deze traditie dan vandaan? Dat hebben we te danken aan ene Sarah Josepha Hale. Tijdens haar campagne om van Thanksgiving een nationale feestdag te maken, gebruikte Hale haar tijdschrift: Godey's damesboek, om recepten en voorbeeldmenu's af te drukken om huisvrouwen aan boord te krijgen. Hale plantte het idee en de verwachtingen van wat Thanksgiving was zou moeten eruit zien als in de hoofden van Amerikaanse vrouwen, en een hele generatie beïnvloeden die deze menu's aan hun kinderen zou doorgeven.
Een mode uit de jaren 1860 verspreidde zich van Godey's Lady's Book.
In feite zijn veel van de voedingsmiddelen die we associëren met Thanksgiving – gebraden kalkoen met saliedressing, geroomde uien, gepureerde rapen en zelfs enkele aardappelpureegerechten (destijds een buitenlands concept) - waren opgenomen in de Thanksgiving van het tijdschrift Pagina's. Hale publiceerde ook tientallen kookboeken vol recepten die vandaag de dag welkom zouden zijn op Thanksgiving-tafels.
Kate McGregor is de SEO-editor van House Beautiful. Ze heeft alles behandeld, van samengestelde decoroverzichten en winkelgidsen tot een kijkje in het huis levens van inspirerende creatieven, voor publicaties als ELLE Decor, Domino en Architectural Digest’s Slim.
