Je hoeft geen liefhebber van ontwerpgeschiedenis te zijn om een ontwerp te herkennen Huis in Tudor-stijl, maar de laatste tijd is het steeds zeldzamer geworden om er een met je eigen ogen te zien. Dit is wat je moet weten om de magie van deze huizen die klaar zijn voor verhalenboeken te onderscheiden: schuine zadeldaken, vakwerk, stucwerk, baksteen en schoorstenen. Hun moeilijk te missen kenmerken maken ze gemakkelijk herkenbaar en eclectisch tussen hun meer symmetrische en lichtere kleuren koloniaal huis buren. Huizen in Tudor-stijl zijn er in alle maten, waarbij de kleinere frames lijken op eenvoudige maar grillige huisjes en de grotere Tudors vaker het romantische ideaal van Engelse landhuizen belichamen. Het nostalgische, ouderwetse gevoel van het Tudor-huisontwerp heeft de afgelopen anderhalve eeuw veel Amerikanen aangesproken.
Als architecturale trend ontstonden huizen in Tudor-stijl halverwege de 19e eeuw in de Verenigde Staten en bleven in populariteit groeien tot de Tweede Wereldoorlog. De Tudor-stijlbeweging is technisch gezien een heropleving van 'Engelse binnenlandse architectuur, met name middeleeuwse en postmiddeleeuwse stijlen van 1600 tot 1700', zegt Peter Pennoyer, FAIA, van
Peter Pennoyer Architecten. Omdat deze huizen een stijl nabootsten die was ontworpen om koudere klimaten met veel regen en sneeuw te doorstaan, waren ze dat ook het meest geschikt voor de noordelijke helft van de Verenigde Staten, hoewel ze ook in andere delen van het land populair zijn Goed."Deze huizen, met hun talloze materialen, stevig metselwerk, uitgebreide vormen en decoraties, waren duur om te bouwen en verschenen vooral in rijke buitenwijken", zegt Pennoyer. Ze kregen de bijnaam "Stockbroker's Tudors", verwijzend naar eigenaren die tijdens de bloeiende jaren twintig rijkdom verwierven.
Om het ontwerp van een huis in Tudor-stijl te waarderen, moet je vaak rekening houden met het steil hellende dak met meerdere overlappende, naar voren gerichte gevels (dat is het driehoekige gedeelte van het dak) van variërend hoogten. De meeste Tudor-buitenkanten zijn van baksteen, maar ze hebben accenten (vaak in die driehoekige gevels) met decoratief vakwerk: in wezen een nepframe van dunne planken opgevuld met stucwerk of steen. Subcategorieën omvatten Franse Tudor huizen, dit zijn op het Franse land geïnspireerde verblijven gemaakt van steen en hout in de klassieke Tudor-stijl, en Amerikaanse Tudor-revival huizen, met een grote gevel, bakstenen buitenkant, decoratief vakwerk en accenten, een dak met shingles en hoge ramen met meerdere ruiten.
Huizen in Tudor-stijl werden doorgaans ontworpen met interieurs die qua ontwerpstijl de buitenkant aanvulden. De asymmetrie van de voorgevel van het huis versterkte ook de interieurindeling, merkt Peter op. Het "bood de architect een grote flexibiliteit op het gebied van interieurplanning", zegt hij. "Het plan werd niet gedicteerd door een strikte symmetrie van de gevels, waardoor diversiteit in kamerhoogtes, raamplaatsing, schuine vleugels, enz. mogelijk was." Interieurs worden vaak ook zwaar geaccentueerd in donker hout. Van plafondbalken tot ingewikkelde wandpanelen: Tudor-huizen kunnen net zo veel op een Engels landhuis lijken aan de binnenkant zoals ze dat aan de buitenkant doen.
De ramen die in Tudor-huizen worden gebruikt, zijn ook een unieke knipoog naar middeleeuwse architectuur. De ramen zijn lang en smal en hebben meerdere ruiten, soms rechthoekig, soms ruitvormig. Grote groepen ramen zijn gebruikelijk, en af en toe zie je op de eerste of tweede verdieping pittoreske zwevende erkers, erkers genoemd. Hoewel de voordeur zich vaak niet in het midden van het huis bevindt, is hij nog steeds een belangrijk architectonisch kenmerk van een Tudor-huis. Het heeft meestal een ronde boog aan de bovenkant en wordt meestal begrensd door contrasterende stenen die afsteken tegen de bakstenen muren. Tudor-schoorstenen zijn een ander opvallend element waarbij de details opvallen: ze hebben vaak decoratieve schoorsteenpotten en een stenen of metalen verlenging bovenaan de bakstenen schoorsteen.
Volgens Pennoyer maakten innovatieve metselfineertechnieken, ontwikkeld in het begin van de 20e eeuw, huizen van baksteen en natuursteen betaalbaarder om te bouwen. De fijne kneepjes van Tudors waren echter nog steeds behoorlijk duur voor de gemiddelde huizenbouwer. Dit leidde tot de stijl uitdovend na de Tweede Wereldoorlog, toen het land zijn aandacht verlegde naar nieuwe, betaalbare woningbouwprojecten die snel gebouwd konden worden. Tijdens het hoogtepunt van de koloniale heropleving (1910–1940) "besloeg deze stijl 25 procent van de gebouwde huizen in de voorsteden", zegt Pennoyer. De unieke stijl is nog steeds een aantrekkelijke optie voor sommige kopers die dat willen eigenaar van een historisch huis omdat het de investering waard is gebleken zodra de tijd en het budget worden besteed aan het nieuw leven inblazen van de structuur.
Tudors zijn tegenwoordig een zeldzame verschijning. Het is geen populair huisstijl tussen nieuw gebouwde huizen zoals koloniale en boerderijstijlen dat zijn. Maar ontwerpers doen er alles aan om ze van binnenuit in hun oorspronkelijke schoonheid en status te herstellen!
Interieurontwerper Shannon Eddings zegt: "Het behouden van originele elementen waar mogelijk is de sleutel in een Tudor-huis. Om het te 'versieren' hebben we ingebouwde banken onder de originele ramen toegevoegd om de gezellige stijl van een klassiek Tudor-huis te versterken."
Volgens Eddings moet de charme van het Tudor-ontwerp voorop blijven staan. De structuur is een commitment, geen leeg canvas. Dus als je er helemaal voor bent, kan het verhaal met je Tudor beginnen! Van Nederlandse deuren tot kralenbord of een gebogen raam, decoratieve accenten zijn het geheim om het huis te eren zonder het in het verleden te laten blijven hangen. De onderstaande ontwerpen bewijzen dat er voor elk huis in Tudor-stijl een sprookjesachtig einde kan bestaan.
Volg Huis Mooi op Instagram.