Zou koning Charles Engeland naar meer duurzaamheid kunnen leiden?

Het zal sommigen misschien verbazen te horen dat een ongegeneerde voorvechter van traditionele en klassieke architectuur en een een fervent voorstander van de principes van gezonde stedenbouw en duurzaamheid zit nu op de Britten troon. Hoe contra-intuïtief het ook mag lijken, de leidende principes van koning Charles III, hoewel ontleend aan wijsheid uit het verleden, kunnen potentiële antwoorden bieden op veel van de meest urgente uitdagingen van vandaag.

Natuurlijk, elke verandering van baan brengt een verandering van verantwoordelijkheden met zich mee. De nieuwe koning heeft al aangekondigd dat hij een respectvolle stap terug zal doen van directe belangenbehartiging en betrokkenheid in overeenstemming met de niet-politieke rol van de Britse soeverein. Desalniettemin heeft hij, door zijn krachtige inspanningen die hij al heeft geleverd, de weg geëffend voor een bloei van Britse initiatieven op het gebied van design, stedenbouw en duurzaamheid.

Als een liefhebber van de architectuur- en designkunsten (en zelf een fervent tuinier, zoals blijkt uit zijn prachtige tuinen bij

Hooggrove huis), heeft de koning lang gezegd dat plaatsen van schoonheid en waardigheid de kracht hebben om het leven te verbeteren van iedereen die ze tegenkomt. Hij heeft een belangrijke rol gespeeld bij het beschermen van het Britse designerfgoed door het te behouden Dumfries huis als een centrum voor architectuur, design en kunsteducatie (en het redden van de onvervangbare inhoud van de veiling), en door de restauratie van het door brand beschadigde Windsor kasteel en door de tijd geteisterd Buckingham paleis. Misschien wel het belangrijkste is dat hij decennia lang heeft gediend als een felle voorvechter van milieuoorzaken, waaronder de bevordering van biologische landbouw, de vermindering van koolstofemissies en de ontwikkeling van duurzame huizen en gemeenschappen.

En wat die laatste prestatie betreft, heeft King Charles een sleutelrol gespeeld in de ontwikkeling van wat misschien wel een van de meest definitieve en baanbrekende nieuwe stedenbouwkundige gemeenschappen ter wereld is. Hij heeft de afgelopen 30 jaar briljante architecten en planners gerekruteerd om een ​​triomf van planning en ontwerp te creëren Pondbury in Dorset, Engeland.

Het project, dat zich blijft ontwikkelen, dient als de manifestatie van zijn overtuiging dat mooi, waardig en echt leefbaar plaatsen gebouwd volgens de tijdloze principes van stedenbouw zijn niet alleen mogelijk, maar zijn in feite de sleutel tot een gezond en duurzaam toekomst. Poundbury heeft inderdaad bewezen een katalysator te zijn voor een groeiend aantal gelijkaardige ontwikkelingen het Verenigd Koninkrijk, elk gebaseerd op regionale architectonische taal en duurzaam bouwen praktijken.

Ik prijs mezelf enorm gelukkig dat ik samen met de voormalige Prins van Wales heb samengewerkt via de Instituut voor Klassieke Architectuur & Kunst langdurige relatie met zijn liefdadigheidsorganisatie, De Prinsenstichting, waarmee hij veel van zijn idealen in de praktijk bracht (onze twee organisaties kregen gezelschap van een derde partner, INTBAU). Samen hebben deze organisaties jong en opkomend talent gevierd en gevoed met de Award for Emerging Excellence in the Klassieke traditie en promootte een globale visie op de principes van classicisme, stedenbouw en duurzaamheid via onze jaarlijkse educatieve serie, De architectuur van de plaats.

Bij deze inspanningen heeft de koning zijn blik stevig op de toekomst gericht en heeft hij geprobeerd ervoor te zorgen dat zijn nalatenschap van milieubewustzijn en intelligente stedenbouw voor onbepaalde tijd zal voortduren. Zou het kunnen dat deze niet-politieke, traditiegetrouwe soeverein de zaden heeft gezaaid die essentieel zijn voor het bereiken van een waardigere en duurzamere toekomst?