Brad Pitt vreest dat hij een verkeerd beeld van zichzelf heeft gecreëerd: een die afstandelijk, afstandelijk, ontoegankelijk en in zichzelf gekeerd is, vertelde hij onlangs GK. Maar de realiteit is dat hij gelooft dat hij worstelt met niet-gediagnosticeerde prosopagnosie, ook wel bekend als 'gezichtsblindheid'.
Het probleem is vooral aanwezig wanneer Pitt feesten of sociale bijeenkomsten bijwoont. "Niemand gelooft me!" hij zei. "Ik wil er nog een ontmoeten." En hij heeft de symptomen al jaren ervaren - in 2013, vertelde hij Esquireze ontmoedigden hem om het huis te verlaten.
"Zoveel mensen haten me omdat ze denken dat ik ze niet respecteer", zei hij destijds. “Dus ik zweer bij God, ik nam een jaar waar ik net zei, dit jaar ga ik het gewoon doen en tegen mensen zeggen: ‘Oké, waar hebben we elkaar ontmoet?’ Maar het werd alleen maar erger. Mensen waren
meer beledigd."Hij vervolgde: "Zo nu en dan geeft iemand me context en dan zeg ik: 'Bedankt dat je me helpt.' Maar ik maak meer mensen kwaad. Je krijgt dit ding, zoals: 'Je bent egoïstisch. Je bent verwaand.’ Maar het is me een raadsel, man. Ik kan geen gezicht vatten en toch kom ik uit zo'n design/esthetisch oogpunt. Ik ga het laten testen.”
Hij is nog niet geëvalueerd, vertelde hij GK, maar de diagnose vereist meestal een reeks van testen voor gezichtsherkenning uitgevoerd door een neuroloog.
De aandoening, ook wel 'gezichtsblindheid' genoemd, wordt gekenmerkt door afwijkingen, beschadigingen of beperkingen in het gezichtsvermogen de rechter fusiforme gyrus, een vouw in de hersenen die bijdraagt aan gezichtsperceptie en geheugen, volgens de Nationaal Instituut voor Neurologische Aandoeningen en Beroerte (NINDS). Het beïnvloedt het vermogen van een persoon om gezichten te herkennen. De ernst van de aandoening varieert, van het niet kunnen herkennen van de gezichten van vrienden en familieleden tot het onvermogen om enig gezicht te onderscheiden.
Er zijn twee soorten prosopagnosie, elk met zijn eigen oorzaak.
Hoewel er niet één universele behandeling is voor prosopagnosie, omvat therapie vaak het leren van compenserende strategieën die kunnen worden toegepast in sociale situaties waarin gezichtsherkenning nodig is. Behandeling omvat vaak het aanleren van strategieën om in sociale situaties naar toe te gaan. De NINDS zegt echter dat volwassenen van wie de toestand volgde op een beroerte of hersentrauma, met behulp van verschillende therapieën kunnen worden omgeschoold om andere aanwijzingen voor herkenning te gebruiken.