Hoe de decoratieset "Knives Out" een perfect mysteriehuis creëerde

Hoe zou een rijke en productieve mysterieschrijver zijn huis versieren? Het was de taak van Messen uit zet decorateur David Schlesinger aan om dat uit te zoeken.

De kassa whodunnit (en Oscars hoopvol) speelt zich voornamelijk af in het eigenzinnige en macabere huis van romanschrijver Harlan Thrombey, gespeeld door Christopher Plummer. Zijn verdachte dood en het daaropvolgende onderzoek ervan spelen zich in de film af als een van zijn plots. Messen uit heeft een serieuze waarde, niet alleen omdat het verhaal zo vol zit met wendingen - maar omdat er zijn zoveel antiek, verontrustende kunstwerken en stoffige boeken op de achtergrond van bijna elke schot. Zelfs de meest arrogante kijkers zullen ze nooit allemaal te pakken krijgen.

Het huis van Harlan versieren - een echt huis genaamd het Ames Mansion, gelegen in Borderland State Park, MA - was een nauwgezet proces, waarvan het resultaat een onvergetelijke setting is voor het publiek mysterie. House Beautifulspoke met Schlesinger over het vertellen van verhalen door objecten, antieke jacht in Boston en gefascineerd zijn door diorama's van de plaats delict. (Waarschuwing: er zijn details in de toekomst die kunnen worden geïnterpreteerd als spoilers, maar je bent meestal veilig!)

Wat doet een decorateur precies?

Voor mijn werk begin ik met veel visueel onderzoek. Veel visueel onderzoek. En dan ga ik bij de productieontwerper zitten en zullen we onze aanpak en look afronden en dan presenteren we dat aan de regisseur. En hopelijk ondertekenen ze dat, en dan gaan we verder. Mijn volgende fase is winkelen en het vinden van al die objecten waaruit de set bestaat. En dan is de volgende fase alles samenbrengen.

Hoeveel van het uiterlijk van het Thrombey-huis en zijn interieur werd bepaald door het script, en hoeveel vrijheid had je om dat in jezelf te vullen?

Over het algemeen wordt er in een filmscript weinig vermeld over de look. Er zal een beetje richting zijn, en dan nemen we het vanaf daar. Dus [productie-ontwerper] David Crank en ik bedachten het concept en gingen zitten met [regisseur] Rian [Johnson] en bespraken het. Rian had een paar behoorlijk specifieke ideeën. Het is een heel samenwerkingsproces.

Er zijn stukken die heel integraal deel uitmaken van het verhaal, zoals de voorraadklok, de mok "My House, My Rules, My Coffee", het portret van Harlan. Waren die plaatsen waar Rian iets meer te zeggen had?

Absoluut. En die items waren allemaal scripts. Ik had zoveel geluk dat ik op de klok strompelde die we gebruikten, waarbij de figuur haar vinger ophield om te zeggen "zwijgen". Het was gewoon perfect. En dan het portret, de kunstafdeling gemaakt. En de mok was geschreven en de kunstafdeling creëerde dat ook.

Harlan Thrombey sterft duidelijk heel vroeg in de film, dus het publiek besteedt meer tijd aan zijn dingen dan aan hem. Wat was het belangrijkst om over zijn karakter over te komen via de items die hij verzamelde?

Ik ben heel voorzichtig - ik plaats niet zomaar willekeurig objecten op een set omdat ze decoratief zijn en cool. Ik wil dat ze allemaal een verhaal hebben. En al vroeg besloten we dat alle [Harlan’s] objecten gekoppeld waren aan boeken die hij had geschreven of geïnspireerd zou hebben. Dus vroeg ik Rian om een ​​lijst met titels te genereren, die we ook in de film gebruikten. Ik denk niet dat je ze echt ziet, maar we hebben 60 of 70 boeken gemaakt die hij heeft geschreven. Ze waren gekleed in zijn verschillende studies.

Vervolgens heb ik gezocht naar objecten die betrekking zouden hebben op [die titels]. Het gaf me een manier om te motiveren wat we op de set zetten. Zoals, alle boeken in zijn privé-studie waren dingen waarvan we dachten dat hij ze echt zou lezen of verwijzingen die hij eigenlijk zou gebruiken.

Dat moet een leuk brainstormproces zijn geweest, gewoon om mysterieuze titels te bedenken en de plot niet te hoeven invullen.

Het was. Rian bedacht een stel, en toen hadden we een kantoorwedstrijd die aan de gang was. Iedereen van de bemanning kon bijdragen.

Hoeveel van de inrichting kon je vinden? Was er iets belangrijks dat eigenlijk voor de film werd gemaakt? Ik vermoed het mesbeeld bijvoorbeeld.

Ja, we hebben het messensculptuur gemaakt. Maar bij dit project denk ik dat [bijna] alles afkomstig was. We hebben soms heel veel geluk gehad. De olifant op de oprit, die ook in het script stond, en ik dacht dat ik die moest laten beeldhouwen. Maar we kwamen net een grote olifant tegen, wat ongelooflijk was. En het was een geweldig stuk, had een beetje fez - waarschijnlijk begin 20e eeuw.

Het enige dat we fabriceerden was de bank waar Harlan sterft in zijn privé-studie. Het was een ingebouwde set en de manier waarop Rian het wilde fotograferen, wilde hij [de bank] aan het einde van de kamer. Dus het moest echt in die niche passen.

Dus waar ga je winkelen?

Elk project waaraan ik werk, ik heb een algemene regel in mijn hoofd, namelijk dat ik wil winkelen waar dat personage zou winkelen. Dit project werd opgenomen in Boston, dus ik heb veel gewinkeld in dat gebied. Maar Harlan is gemakkelijk omdat hij heeft gereisd, dus zijn dingen zouden overal vandaan komen. Maar ik zou 90% van de dingen erin zeggen Messen uit kwam uit de omgeving van Boston. Antiekwinkels, privécollecties, huizen van mensen. Voorbij.

Zijn er stukken die je hebt geleend en vervolgens hebt teruggegeven?

Vijfenzeventig procent van wat we gebruikten zijn dingen die we zouden huren van een verzamelaar of antiquair. De automaten [antieke stukken met bewegende mechanische onderdelen] - we hadden er zes of zeven - zijn behoorlijk waardevol en vrij speciaal. Ik zocht ze overal en ging ze uit een museum in New Jersey halen, en toen stuitten we op een verzamelaar die ongeveer tien minuten van ons kantoor verwijderd was.

Wat was de betekenis van het poppenhuis dat we in de film zien?

Het was gewoon een ongelooflijk poppenhuis en ik dacht: "Wat kunnen we ermee doen?" Laten we er een bar van maken. ’Er zijn verschillende andere poppenhuizen [in Messen uit] dat ik niet denk dat ik op film gezien ben. [Begin 20e-eeuwse kunstenaar Frances Glessner Lee] zou deze [diorama] misdaadscènes maken, een soort van vroege forensisch onderzoek. Er is een boek over haar genaamd The Nutshell Studies of Unplaplained Death. Dus dat was altijd heel interessant voor mij. Het [poppenhuis] dat een bar is, ik wilde het oorspronkelijk veranderen in een plaats delict. Ik denk van wel. Er hangt een figuur aan een strop [binnen], maar je ziet het niet.

Heb je een favoriet stuk in huis?

Dat is een moeilijke vraag. Ik zou de automaten zeggen, gewoon omdat ze zo ongelooflijk zijn. Ik voelde me zeer vereerd om ze te kunnen gebruiken, en ik was heel blij dat ik dat aan Rian kon geven voor de film.

Volg House Beautiful op Instagram.