![Dolly Parton onthult de echte reden dat ze nooit meer op tournee zal gaan](/f/4c63927c6b5e2cbfcb70d1c9cf3c8749.png?crop=1xw:1xh;center,top&resize=980:*?width=100&height=100)
De dood van Hare Majesteit zal onze natie beroofd achterlaten. Haar nalatenschap is er een die eeuwen meegaat - ze was een monarch, maar ze was zoveel meer. Een vrouw die generaties heeft geraakt met nederigheid en humor en met haar standvastige plicht jegens familie en land. Penny Junor kijkt terug op een opmerkelijk leven...
Vele jaren geleden werden de koningin en haar dochter, prinses Anne, door de Mall verdreven uit... Buckingham Palace in haar officiële auto, die geen kentekenplaat had, toen een jonge politieagent trok het voorbij. Men kan alleen maar veronderstellen dat de rookie, in zijn haast om de chauffeur te boeken, de koninklijke insignes op het dak niet had opgemerkt. De politieagent negeerde de uitzinnige gebaren van de bestuurder om hem te waarschuwen dat er een belangrijk iemand achter in de auto zat, pakte zijn notitieboekje en ploegde verder.
Achterin schoven de koningin en prinses Anne tactvol van hun stoel op de vloer van de auto, zodat ze uit het zicht waren. Eindelijk viel het kwartje en tuurde de politieman door het raam op de achterbank. Hij kon niemand zien. Maar de chauffeur drong aan, dus drukte hij zijn gezicht tegen het glas en merkte dat hij oog in oog stond met het bekende en onmiskenbare gezicht van zijn soeverein. Op dat moment werd zijn liefste wens vervuld: hij verdween in het niets en werd niet meer gezien of gehoord.
Vos Foto'sGetty Images
De koningin had een verrukkelijk en soms speels gevoel voor humor – ze was een getalenteerde nabootser, ze zong, ze danste, ze hield van gezelschapsspelletjes – maar die kant van haar was over het algemeen gereserveerd voor familie en mensen die haar kenden goed. Deels, vermoed ik, omdat ze verlegen was, en deels omdat ze de aard van haar roem volledig begreep.
Mensen legden grote afstanden af om een glimp van haar op te vangen, ze wachtten in alle weersomstandigheden, maar ze stond zichzelf nooit toe te denken dat het kwam door wie ze was. Ze kwamen, wist ze, om wat ze was. En ze stelde niet teleur. Ze was altijd vriendelijk, altijd geïnteresseerd, altijd professioneel. Haar plichtsbetrachting, Groot-Brittannië en het Gemenebest, was ongeëvenaard en ze was zonder woorden wijs.
Het was geen bepaald talent maar een geboorte-ongeluk dat haar zo beroemd had gemaakt en ze kwam nooit in de verleiding om daar anders over te denken. En dat is, vermoed ik, een van de redenen waarom ze over de hele wereld zo geliefd en bewonderd was. Ze was nooit op een egotrip. Ze heeft haar positie nooit uitgebuit, nooit een rang gekregen, zich nooit superieur gevoeld. Ze was verrassend nederig voor iemand die het grootste deel van haar leven in het middelpunt van de belangstelling stond. Ze begreep ook het belang van het scheiden van publiek en privé.
Tim GrahamGetty Images
Na de troonsafstand van haar oom in 1939, waardoor haar vader, de hertog van York, slecht toegerust als hij was, in de topbaan terechtkwam, haar droom om rustig te leven als een plattelandsvrouw omringd door honden en paarden, verdween even zeker als die politieagent in de... Winkelcentrum.
Vanaf die dag was haar leven niet meer van haar. Ze zou in de voetsporen treden van haar vader en afscheid nemen van zoveel vrijheden die we allemaal als vanzelfsprekend beschouwen.
Het meest trieste verlies was misschien wel de behandeling als een normaal persoon. Het goddelijke recht van koningen stierf met James I, 300 jaar voordat Elizabeth werd geboren, maar in 1952 geloofde een derde van de bevolking dat ze door God was gekozen. Zelfs al die jaren later, in een veel meer seculiere samenleving, behandelden mensen haar nog steeds als iemand die niet helemaal zoals de rest van ons was.
De onthulling, van een roddeljournalist die zichzelf in de jaren tachtig schandalig een baan bij Buckingham Palace kreeg als lakei, dat ze at haar cornflakes uit een Tupperware-doos en zich warmde met een elektrische kachel met twee staven, deed er veel toe om mensen geliefd te maken bij de Koningin. Toch gedroegen ze zich onnatuurlijk in haar aanwezigheid. Het was niet ongebruikelijk dat mensen die bij inhuldigingen van haar werden geëerd, helemaal niet konden spreken.
Max Mummie/IndigoGetty Images
Iemand die in haar aanwezigheid sprakeloos was, hoewel om heel andere redenen, was David Knott, de chirurg die elk jaar twee maanden lang zijn expertise inzet in de gevaarlijkste oorlog ter wereld zones. Hij was net terug uit Syrië, waar hij het middelpunt van de hevigste gevechten was geweest en leed aan posttraumatische stress. Hij zat aan de linkerkant van de koningin tijdens de lunch, en toen ze zich naar hem wendde en zei: 'Ik hoor dat je net in Aleppo bent geweest', zei hij dat hij zijn onderlip voelde trillen en geen woord kon zeggen. 'Het enige wat ik kon doen was lang en strak naar de muur staren.
'Ze besefte dat er iets vreselijk mis was en zei dat ze zou proberen me te helpen. Toen begon ze over haar honden te praten en vroeg of ik ze wilde zien. Ik probeerde niet te huilen, alles bij elkaar te houden, en plotseling verscheen er een hoveling met de corgi's, die onder de tafel gingen. Vervolgens werd een zilveren blik met een schroefdeksel met het opschrift 'Hondenkoekjes' op tafel gebracht. De koningin opende het, brak een koekje in tweeën en gaf de helft aan mij, en ze zei: "Waarom voeren we de honden niet?"'
Het volgende half uur aaiden en voerden ze de honden terwijl de koningin over hen praatte. 'De menselijkheid van wat ze deed was ongelooflijk', zei hij. 'Ze was niet meer de koningin, maar deze mooie persoon met een menselijk gezicht. Ze heeft me ongetwijfeld geholpen.'
Het was met honden en paarden dat de koningin vrijwel zeker op haar gelukkigst was, en het was onder collega's liefhebbers, met name uit de race- en jachtwereld, dat ze het dichtst in de buurt kwam om niet als koningin te worden gezien, maar als een van hen. Ze werd gerespecteerd door de broederschap van de bloedstam als een van de meest deskundige fokkers ter wereld. Hoewel menig racebezoeker zich zou kunnen identificeren met haar opwinding op het circuit, is het fokken van paarden een spel voor de rijken, maar het fokken van honden is dat niet. Honden zijn een geweldige sociale leveller, ze trekken mensen uit alle lagen van de bevolking aan, en door de jaren heen, de koningin had sterke en oprechte vriendschappen met mensen in het hele land die haar deelden passie.
Want hoewel ze vooral bekend stond om haar toewijding aan corgi's en dorgi's - de kruising waar ze voor stond - waren het niet haar enige honden. Ze had kennels in Sandringham waar ze labradors en spaniels fokte en enkele van de beste veldproefkampioenen in het land voortbracht. Collega-handlers hadden haar hoog in het vaandel; niet omdat ze onze soeverein was, maar omdat ze haar vak kende en omdat ze ook opmerkelijk bedreven was in het werken met haar honden.
Centrale PersGetty Images
Maar de meesten van ons zagen haar natuurlijk gewoon als de koningin, die bekende en geruststellende figuur die al zo lang in ons leven was als de meeste mensen die nu leven zich kunnen herinneren. Zij was de enige constante in een snel veranderende wereld.
Haar gezicht heeft op onze postzegels, munten en bankbiljetten gestaan. We hebben haar het parlement zien openen – een van de zeldzame keren dat ze een kroon droeg – en hebben gezien hoe ze de natie toesprak op kerstmiddag. We hebben haar kransen zien leggen bij de Cenotaaf op Remembrance Day, zittend in het zijzadel terwijl ze Trooping the Colour heeft, we hebben haar omringd door familie gezien op het balkon van Buckingham Palace. Deze scènes en meer staan in ons nationale geheugen gegrift.
Toen het land triomfeerde, versierde en feliciteerde ze onze helden, en zij was het die woorden van troost bood in tijden van nationale tragedie en verdriet. Ze vertegenwoordigde de natie voor zichzelf. Hoewel ze geen macht had, had ze wel invloed.
JOE GIDDENSGetty Images
En het was tijdens de coronaviruspandemie in 2020 dat het ware doel en de waarde van de monarchie op bewonderenswaardige wijze werd aangetoond. De ziekenhuizen liepen vol, het dagelijkse dodental liep op en het land was op slot, niet in staat om dierbaren te zien. We hadden dagelijkse briefings gehad vanuit Downing Street 10, we waren van gedachten veranderd en keerden om, en we verloren snel het vertrouwen in onze politici. We wilden een leider.
Toen sprak de koningin de natie toe, en veel mensen voelden zich, vermoed ik, gerustgesteld; eindelijk was hier iemand wiens woorden ze konden vertrouwen. Ze sprak met kalm gezag. Ze erkende 'het pijnlijke gevoel van scheiding' dat we allemaal voelden, maar bedankte mensen voor het gehoorzamen aan de overheidsregels om thuis te blijven. Ze bedankte NHS-medewerkers, zorgverleners en sleutelfiguren en ze gaf ons hoop.
'We moeten troost putten,' zei ze, 'dat hoewel we misschien nog meer te verduren hebben, betere dagen zullen terugkeren: we zullen weer bij onze vrienden zijn; we zullen weer bij onze families zijn; we zullen elkaar weer ontmoeten.'
Helaas is koningin Elizabeth iemand die we niet meer zullen ontmoeten, maar haar waarden en haar liefde voor Groot-Brittannië en het Gemenebest zullen voortleven in haar erfgenamen.
Van:Goede huishouding VK