Samen met de pandemie en de daaropvolgende Geweldig ontslag, drommen Amerikaanse professionals kwamen de wereld van side hustling. Bijna 70 procent van de Amerikanen extra werk doen naast hun dagelijkse baan. En hoewel het extra geld geen pijn doet, doet het ontbreken van grenzen met werk dat wel. Slechte werkgrenzen kunnen leiden tot extra stress, burn-out en wrok jegens uw werk. Geloof me, ik weet het uit ervaring.
ik was een fulltime freelancer tussen 2020 en 2022. Ik ging onlangs terug naar de bedrijfswereld, maar blijf na 17.00 uur aan de kant. Hoewel het verre van gemakkelijk is of intuïtief om "het te laten werken", er zijn grenzen die ik heb leren stellen voor mijn productiviteit en gemoedsrust verstand.
Als je nieuwsgierig bent naar het oppakken van extra werk of het worden van een zelfstandige en je wilt voorkomen dat je veel voorkomt patronen van burn-out en wanbeheer van de tijd, overweeg dan de volgende tips waar ik de afgelopen paar dagen bij gezworen heb: jaar.
Wanneer u freelancet of uw bedrijf bezit, is het normaal dat elke dag een werkdag wordt. In de eerste paar maanden van mijn optreden werkte ik zeven dagen per week en ergens tussen de zes en veertien uur per dag. Zoals je zou kunnen raden, leidde het tot een vroege burn-out in het solo-ondernemerschap. Op advies van een vriend begon ik "onaanraakbare dagen" of "onaanraakbare persoonlijke uren" te implementeren.
De dagen varieerden afhankelijk van het seizoen, maar ik hield de zaterdag- en zondagochtend vaak koste wat kost beschermd. Voor mij leek bescherming op het niet reageren op sms'jes en e-mails en het communiceren van dergelijke verwachtingen met klanten.
Het vereenvoudigde de planning in zowel mijn persoonlijke als professionele leven. Ik wist dat als ik tijd met een vriend wilde doorbrengen of me wilde overgeven aan een zelfzorgdag in de spa, ik een tijdsblok had waarin het kon plaatsvinden. Evenzo wist ik het antwoord als een klant op een onaantastbare dag naar beschikbaarheid vroeg.
Ik voelde me meer gemachtigd om 'nee' te zeggen toen ik duidelijk gedefinieerde vangrails had rond mijn tijd en energie. Mijn advies aan vroege ondernemers is om een onaantastbare dag van de week te kiezen om los te koppelen van het werk.
Voorafgaand aan het freelancen, dacht ik dat WLB (werk leven balans) was een one-size-fits-all oplossing. Je krijgt een paar uur in de avond en wat tijd in het weekend. En als je het mist of niet kunt uitloggen, ach, er is altijd nog de volgende week om het opnieuw te proberen. Maar in de praktijk is WLB veel persoonlijker en bepaalt de levensfase waarin iemand zich bevindt, waar hij prioriteit aan geeft.
Leren om de balans tussen werk en privé opnieuw te definiëren op een manier die gunstig was voor mijn geestelijke gezondheid, was de sleutel tot het handhaven van gezonde werkgrenzen. Ik veranderde mijn manier van kijken leven als beloning voor het werk. Wat ik doe in mijn "vrije uren" is belangrijker dan wanneer ik "op de klok" ben. Vorig jaar leek dit op gewone telefoonafspraakjes met vrienden van buiten de staat, een persoonlijke regel om meer plannen te houden dan ik heb geannuleerd, en het plannen van activiteiten waar ik naar uit kan kijken tijdens de week.
Voordat ik als freelancer begon, had ik een ongezonde relatie met projectmanagementtools, mijn werk-e-mail, en voelde ik enorme druk om buiten kantooruren "aan" te zijn. 24 uur per dag bereikbaar zijn was deels een gevolg van het niet willen missen van iets belangrijks, maar ik denk dat het vooral ging over een diepe behoefte aan externe validatie.
Na het ervaren van een burn-out crash in 2020 heb ik geleerd dat een van de vele dingen waar ik controle over heb, is wie op een bepaald moment toegang tot mij heeft. Ik moest de bewaker van mijn energie zijn en ik besloot: "Je geeft me toegang tot me voor ongeveer 12 uur per dag - ik denk dat dat genoeg is." (Mensen waardeerden mijn grenzen niet altijd. Maar dat deed ik.) Nu ik terug ben in het Amerikaanse bedrijfsleven, bewaar ik e-mail en werkgerelateerde tools van mijn telefoon.
Ik hoorde ooit een vriend zeggen: "Bezorgen of communiceren." Ze waren uitgeput van een werkproject dat was vastgelopen vanwege een gebrek aan transparantie, communicatie en verantwoordelijkheid aan de kant van een medewerker. De oplossing? Lever wat je hebt beloofd of communiceer waarom je dat niet kunt.
Toegegeven, het blijft een van de moeilijkste gewoonten om te oefenen. In de westerse cultuur kan er een gevoel van schaamte zijn om te accepteren dat ik niet alles kan. Maar laten we eerlijk zijn: Clear is vriendelijk. Klanten en medewerkers laten weten wat ze kunnen verwachten en wanneer ze dit kunnen verwachten, geeft een gevoel van controle en begrip terug. Ik heb geleerd dat duidelijk communiceren niet alleen aardig is voor anderen, maar dat het ons ook helpt.
Toen ik voor het eerst fulltime begon te freelancen, volgde ik het geld in elk woord. Ik zei ja tegen projecten waar ik niet enthousiast over was, ja tegen onrealistische deadlines en ja tegen een cyclus van burn-out gedurende een geruime tijd. Ik denk dat dit een onvermijdelijke fase is van ondernemerschap in een vroeg stadium, met het risico afgemat te klinken. Naarmate mijn geloofwaardigheid en klantenlast groeide, kon ik echter selectiever zijn met het werk dat ik als freelancer aannam.
Deze bevoorrechte grens stelt me in staat om een darmcontrole met mezelf te doen. Ik weet dat als ik flauw ben over een project, dat zal blijken uit mijn kwaliteit van het werk of, soms, mijn professionaliteit. Door nee te leren zeggen tegen projecten (en mensen) heb ik tijd en emotionele arbeid bespaard. Soms kostte het stellen van grenzen me kansen, maar achteraf denk ik dat ik iets van onschatbare waarde kocht: mijn gemoedsrust.
