Als je ooit makelaars aan het werk hebt gezien, zou je je kunnen voorstellen dat hun auto - met name hun kofferbak - werkt als: De tapijttas van Mary Poppins: Ongeacht de grootte die het lijkt, alles wat ze nodig hebben, kan daarin worden gevonden.
Geen zeven flanellen nachthemden, een opvouwbare fauteuil of een pakje haarspelden - maar dichtbij. Maskers, gloeilampen en een douchegordijn, iemand?
Voldoen aan Susan Barker, een Rockville, Maryland, makelaar met RLAH Vastgoed. Ze is gespecialiseerd in de buitenwijken van Maryland in Washington, D.C., en in een gemiddeld jaar legt ze minstens 10.000 mijl op haar Honda Odyssey.
Lockboxen zijn bedoeld om in lege eigendommen te komen. Meestal gaan ze op deurknoppen. Waar geen deurknoppen zijn - Barker verkoopt vaak in een gated ontwikkeling van 9.000 voornamelijk gepensioneerden, waar deuren openen met hendels — ze gebruikt een lockbox-houder, een metalen ding dat over de deur gaat.
De toolkit is voor het ophangen van foto's en spulletjes bij het organiseren van een open huis. Het is ook voor last-minute oplossingen - hier een schroef aandraaien, daar een spijker plat maken.
Handdesinfecterend middel is meestal voor al die klanten en bezoekers van open huizen, soms voor zichzelf na het aanraken van wie weet wat op vreemde plekken. Barker gebruikt vijf flessen van 12 ounce per jaar.
De grootste objecten van de kofferbak zijn richtingborden: de 'pijl'-borden langs straten en trottoirs die mensen wijzen naar een te koop staande woning. Er is ook een verscheidenheid aan 'sign riders': 'Open Sunday', 'Under Contract', 'Coming Soon'. Deze hangen buiten aan een paal. Brochures en visitekaartjes maken het marketingmateriaal compleet.
Samen met de toolkit zijn een waterpas, meetlint en een klein vacuüm met een snoer van 1,8 meter lang. Of het nu gaat om het centreren van een bank of het controleren van de hoogte van een frame aan de muur, er is altijd iets te meten.
De koffer bevat ook maskers, doekjes en slofjes of schoenovertrekken. (Iets heeft meestal een veeg nodig, van stoffige toonbanken tot een dode krekel.) Dat is waar het vacuüm ook binnenkomt. De slofjes zijn voor haarzelf en klanten, vooral wanneer slecht weer onberispelijke vloerbedekking ontmoet.
Wat is er over? Wat Barker 'licht' noemt ensceneringsmaterialen”: vazen, foto's, mooie handzepen, vloeibare zeep in glazen dispensers en een paar kaarsen, maar geen lucifers. "Een onverlichte kaars kan nog steeds wat geur toevoegen", merkt Barker op. Plus: "Als je het aansteekt, kun je het niet opnieuw gebruiken."
Een witte handdoek gluurt ook uit een mand. Ze hangt graag pluizige witte handdoeken op voor open dagen en foto's. "Ik heb er nog zo'n 15", lacht ze.
De gloeilampen, in verschillende maten en soorten, zijn handig om te verwisselen met dode of niet-overeenkomende. Barker en een collega schudden hun hoofd over hoe vaak ze led- en gloeilampen naast elkaar zien in bijvoorbeeld een kroonluchter.
En als laatste, de douchegordijn. Dat is om op te hangen in huizen die ze laat zien. Het is neutraal "om de aandacht te trekken naar de kenmerken van de badkamer", zegt ze.