Het is 54 jaar geleden sinds het overlijden van de Eerlijke Woningwet, de historische wetgeving van 1968 die Amerikanen beschermt tegen discriminatie bij het huren of kopen van een huis, het krijgen van een hypotheek, het zoeken van huisvestingshulp of het ondernemen van andere huisvestingsgerelateerde activiteiten.
Terwijl de wet werd uitgevaardigd als reactie op de prominente rassenscheiding van het tijdperk, is het aantal zwarte eigenwoningbezit vandaag gedaald tot een dieptepunt dat sindsdien niet meer is gezien. In 2019 waren er ongeveer 6,45 miljoen zwarte huiseigenaren in de Verenigde Staten. Dit bracht het zwarte eigenwoningbezit op 42 procent, zo laag als in 1970. Ondertussen is het percentage blanke woningbezit gestegen tot 73 procent, volgens de Nationale Herinvesteringscoalitie van de Gemeenschap.
"De erfenis van discriminerende praktijken, evenals officiële overheidspraktijken en langdurige schade, heeft ons grote verschillen in rijkdom en kansen opgeleverd", zegt Bryan Greene, de vice-president van beleidsadvocatuur voor de National Association of Realtors.
Een nieuw initiatief genaamd 3bij30 probeert deze ongelijkheid te bestrijden. Een project van de Black Homeownership Collaborative, het programma is van plan om tegen 2030 3 miljoen nieuwe zwarte huiseigenaren te creëren met een zevenpuntenplan van bruikbare en schaalbare stappen.
"Het doel van 3by30 is om die [erfenis van discriminatie] te erkennen en te proberen uit te zoeken waar we meer vooruitgang kunnen boeken", zegt Greene.
Executives van de National Association of Realtors zitten in de stuurgroep van de Black Homeownership Collaborative, naast een groot aantal andere belanghebbenden, zoals de National Association of Real Estate Brokers, de NAACP en Bank of Amerika. Samen proberen de leden van het samenwerkingsverband de blijvende effecten aan te pakken die een lange en complexe geschiedenis van racisme heeft gehad op generaties zwarte Amerikanen in dit land.
"Als je bedenkt dat rijkdom meer rijkdom verwekt en nadeel leidt tot nadeel, is het soms erg moeilijk om die welvaartskloven te dichten", zegt Greene.
Tactiek zoals: rode voering, raciaal beperkende overeenkomsten, discriminaties bij beoordelingen, het ontzeggen van toegang tot krediet en het bieden van inferieure huisvestingsfaciliteiten zijn slechts enkele van de oorzaken van de ongelijkheid in het eigenwoningbezit. Naast huisvesting hebben historische ongelijkheid in werkgelegenheid, onderwijs en andere delen van de samenleving ook bijgedragen aan deze kloof.
Enkele punten in het zevenstappenplan van 3by30 zijn onder meer het verstrekken van advies voor en na de aankoop aan kredietnemers aan wie de goedkeuring van een hypotheek is geweigerd, het creëren van een duurzaam en gericht programma voor aanbetalingen, het investeren in betaalbare woningen en het aanbieden van speciale kredieten programma's.
De weg die voor ons ligt heeft zijn obstakels. Covid-19, die een onevenredige economische impact op kleurgemeenschappen, heeft de samenwerking nog een uitdaging opgeleverd. "Met een pandemie die nog een jaar duurt, kunnen we zien dat de kloof [eigendomsbezit] groter wordt", zegt Greene.
Toch is de Black Homeownership Collaborative al begonnen met het verplaatsen van de naald in Washington. De organisatie bundelde de krachten om te pleiten voor specifieke huisvestingsbepalingen die vervolgens werden aangenomen in de nu vastgelopen Bouw terug Betere rekening.
"We moeten iets agressiefs doen als we verwachten meer mogelijkheden voor eigenwoningbezit in dit land te creëren", zegt Greene. "We hebben belang bij de woningbouw, en ik denk de samenleving in het algemeen, om manieren te vinden om deze kloven te dichten, omdat onze economie en onze samenleving profiteren van meer huisvestingsmogelijkheden."
Mili Mansaray
Bijdrager
Mili Mansaray is een schrijver wiens werk alles omvat, van verfkleuren voor veranda's tot stemrechten. Ze behaalde een graad in journalistiek en Africana-studies aan de New York University, waar ze stafschrijver was voor Washington Square News. Sinds haar afstuderen in mei 2020 is ze ook gepubliceerd in The Beacon en Cooper Squared.
