Vind je de producten die we hebben uitgekozen? Ter informatie, we kunnen geld verdienen via de links op deze pagina.
Architect David Rockwell creëert een gelaagde look met patroon, behang en kunst en bespreekt de inspiratie achter het Designer Vision-project van dit jaar.
Een monoloog in één handeling
Omgeving: Het interieur van een appartement in een rood bakstenen magazijn uit 1906 aan de westrand van Manhattan. David Rockwell loopt de woonkamer in en gaat zitten in een vintage stoel. Hij draagt een zwarte jeans, een zwart T-shirt en zwarte schoenen met koningsblauwe sokken. Hij kruist zijn benen, steekt nonchalant zijn bril in de nek van zijn shirt en begint te praten.
Mijn interesse in design begon met theater. Mijn moeder, die een vaudeville-danseres was voordat ik werd geboren, begon een gemeenschapstheater aan de Jersey Shore. Dat was naar mijn mening glorieus - het idee dat mensen in een onafgemaakte ruimte konden komen, zoals wij hier, en magie creëren.
Voordat ik dit appartement begon te ontwerpen, dacht ik terug aan een van mijn universiteitsprojecten. We moesten een herenhuis ontwerpen en ik vond een achtergrondverhaal uit omdat het gewoon niet logisch was om niet te weten voor wie het herenhuis was. Ik voelde me niet in staat om een plek uit het niets te ontwerpen. Dat was echt het wonder van theater voor mij - design en verhalen vertellen kwamen samen. Ik heb er altijd van genoten om naar gebouwen in New York te kijken en alle ramen te zien en me alle verschillende verhalen voor te stellen.
Het verhaal dat we hier hebben uitgevonden gaat over een jong stel. Hij is Amerikaans, ze is Nederlands en ze wonen in Amsterdam. Hij is hier gekomen om de media-directeur te zijn van het nieuwe Whitney-museum in de binnenstad. Ze is net voor zichzelf begonnen als modeontwerpster. Haar specialiteit is denim.
Het idee is dat ze dit appartement hebben gekozen omdat ze heel nonchalant zijn over de manier waarop ze zich vermaken. De woonkamer en keuken staan open voor elkaar. Ze serveren eten op het eiland. De roltafel kan worden verplaatst. De kleine tafeltjes kunnen hors d'oeuvres dienbladen worden, het bureau een tafel voor twee als ze een intiem diner willen hebben.
[Rockwell pauzeert, strijkt zijn haar van zijn voorhoofd en veegt zijn ogen door de woonkamer.]
Er is een geweldige oude Bauhaus-oefening die architectuurstudenten deden. Ze kregen een object en moesten een geschiedenis schrijven van wat dat object betekende. Elk object in deze kamer vertelt zijn eigen verhaal.
We begonnen met grote gebaren. Eerst kwam het Oushak-tapijt. Het leek in overeenstemming te zijn met wat het paar zou willen - het heeft een gevoel van geschiedenis, maar voelt fris en modern aan. Veel dingen, zoals de kussens, hadden ze meegenomen. Een verhaal moet lagen hebben, dus dit is een zeer gelaagd ontwerp. Als je de kamer goed bekijkt, is deze behoorlijk samengesteld, hoewel we niets hebben geprobeerd te matchen. Dat is een van de dingen die ik het meest onnatuurlijk vind, het idee om dit te matchen, dat te matchen.
Appartementen zijn niet in één keer gemaakt. We probeerden het te laten voelen alsof het na verloop van tijd gebeurde, door gemakkelijk toegankelijke dingen te combineren met enkele buitengewone vondsten. Ik ken een theaterregisseur die zegt: 'Zet geen hoed op een hoed.' In die geest hebben we geen leer op een Chesterfield-bank gelegd. We hebben het bedekt met een oranje mohair in de stijl van de jaren 1950. Het voelt echt als het meest excentrieke, perfecte ding.
Ik ben niet geïnteresseerd in willekeurig goed en fout ontwerp. Ik had een medewerker die ooit tegen me zei: 'Dat is geen goede stoel.' Ik zei: 'Echt waar? Heb je de hele lijst van wat goed is? Geef het aan mij en ik zal het circuleren. '
[Rockwell kijkt naar het kleed en vervolgens naar de banken.]
Het patroon in de kamer werkt in lagen. Er is een patroon op de vloer, dan is er een neutrale band van bekleding, dan is er nog een patroon op de kussens. Het is dus altijd een patroon, geen patroon. Patroon. Geen patroon. De reden dat de stoelen tegen het tapijt werken: niet patroon, patroon. Als ik dit kussen zou nemen en op het tapijt zou leggen, zou het te competitief zijn.
Patroon kan benadrukken waar u wilt dat mensen kijken. Het verticale patroon van de gordijnen vestigt uw aandacht op de hoogte van de kamer. De gordijnroede zit binnen de architectuur. Ik haat staven die in de ruimte hangen. Het voelt te versierd.
[Hij staat op, loopt door een hal geflankeerd door schilderijen en komt de slaapkamer binnen.]
Een van de dingen die ik leuk vind aan dit behang is dat het een soort diepte heeft. Je kunt niet helemaal zeggen waar de muur begint en eindigt. In een kleine kamer is het een interessante manier om te gaan omdat het de ruimte groter doet aanvoelen. En het heeft een rijkdom die moeilijk te krijgen is. Niemand zou automatisch zeggen dat het hoofdeinde tegen dit behang hoort. Het is patroon-op-patroon, wat altijd riskant is. Wat ik er leuk aan vind, is dat het voelt alsof het behang onscherp is, en dan is het hoofdeinde scherp - vaag patroon, scherp patroon - een beetje zoals een camera die in het rond drijft. En dan lijkt dat beeld - we dachten dat zij het kon zijn als een jong meisje - te zweven. De hele kamer heeft een film-noir-gevoel, met dat donkere behang met zachte focus en alleen die warme poelen van licht bij de lampen.
[Voorzichtig strijkt hij een hand over het papier terwijl hij de kamer uitloopt en terug door de gang, naar haar studio.]
Deze kamer is in de categorie van een mysterie, omdat het zo gelaagd is. Er zijn veel kleine aanwijzingen over wat haar interesses zijn. Kijk naar die funky stoel in zijn originele stof. Het is als een oude vriend. Ons verhaal is dat ze het denimstuk dat over de achterkant ervan is gedrapeerd, heeft geweven. Het bureau en de bureaustoel kwamen uit een oude fabriek, maar natuurlijk in de perfecte kleuren.
[Hij veegt de rug van zijn hand tegen een geel geëmailleerde metalen rechthoek die aan de muur hangt.]
Dit is een oud winkelteken. Ze gebruikt het als een prikbord, met magneten. De hele muur eronder is bedekt met kurk, dus het wordt allemaal dit enorme ideeënbord. Het pennenrek in Shaker-stijl kan garen bevatten. Ze naait en weven hier.
[Hij raakt de denim op de stoel aan en loopt dan de mediaruimte in.]
Omdat dit hun screening room is, wilden we het donker houden - gordijnen van aubergine en een tapijt met diepe, rijke pruimen. Ik heb de wandbekleding ontworpen, en hij is zacht als een deken en is overladen met garen. Textiel is haar liefde, media zijn van hem, en hier brengen we hun interesses samen. Die console van natuurlijk hout lijkt op iets dat Nakashima misschien heeft gedaan, maar het is gemaakt door een designcollectief in Brooklyn. We vonden dat dit stel jonge artiesten zou ondersteunen.
[Hij gaat naar de woonkamer, terug waar hij begon.]
De eerste theaterproductie waaraan ik werkte was Kruisbloem van bloed, een Sherlock Holmes-spel met Glenn Close. Aan het einde van de eerste handeling scheen er slechts één lichtstraal op de vloer. Ik wist dat het een vertelapparaat was. Je zou hier 's nachts moeten zijn voor de grote finale. De helderheid van de muren neemt af en de intensiteit van de kleuren komt naar voren. Het licht komt allemaal uit lampen, met die gekke kroonluchter als middelpunt. Design gaat over jezelf uitdrukken. Omarm je eigen eigenaardigheden, waar je gepassioneerd over bent. Wees niet bang om risico's te nemen. Het ding dat het minst interessant is in ontwerp is generieke goede smaak. Maak je huis echt u. Als het zo voelt, zul je daar creatiever zijn.
Interieur ontwerp door: Rockwell Group. Oprichter en CEO: David Rockwell. Studieleider: Tim Pfeiffer. Met: Helen Davies, Michelle Fiallo, Ted Galperin, Erica Klopman, Joan MacKeith, Nancy Mah, Sheela Pawar en Sue Stein. Uitvoerend directeur: Alana Frumkes. Producent: Sabine Rothman. Productie-assistent: Lora Yoon.
Speciale dank aan: Allan Nederpelt, Ann Sacks, Baker Furniture, Benjamin Moore, C. Stasky Associates Ltd., California Closets, Calvin Klein, Canvas, Cost Plus World Market, David Stypmann, El Ad Group / 250 West Street, Flair, Hudson Valley Lighting from Littman, Jenn-Air, Jim Thompson, Josh Herman Ceramics, KitchenAid, Kohler, Milly, Mr Porter, Paula Rubenstein, Poggenpohl, Silestone, the End of History, William Yeoward, en Wyeth.
