Ouija-borden zijn het spul van blockbuster-horror films, spookachtige Halloween-tradities, en slaapfeestjes op de lagere school. Het maakt al meer dan een eeuw deel uit van het publieke collectief, en hoewel je overgrootouders er misschien mee hebben geëxperimenteerd, zijn ze tegenwoordig net zo populair als een millennia geleden. Het Ouija-bord is generaties lang relevant gebleven, vooral omdat mensen geen genoeg kunnen krijgen van de spookachtige mogelijkheden ervan - vooral rond Halloween tijd.
Terwijl de eerste advertentie voor een Ouija-bord hit kranten in 1891 (en beloofde een link te leggen "tussen het bekende en onbekende, het materiële en immateriële" volgens an artikel gepubliceerd in de Pittsburgh verzending), Amerika's nieuwsgierigheid naar de sluier die de levenden en de doden scheidde, piekte al lang daarvoor. Het begin van de 19e eeuw luidde een nieuw spiritueel ontwaken in, een waarbij paranormale genezers, mesmeristen en mediums volgens Brandon Hodge, een verzamelaar, historicus en heersende autoriteit op het gebied van planchettes en Ouija-borden, die met Apartment Therapy sprak over de geschiedenis van het Ouija-bord.
Hodge zei dat het kantelen van tafels, wijzerplaatjes, alfabetbellen en praatborden modieuze salons werden tijdverdrijf, met gasten die letters van het alfabet roepen tussen martini-slokjes, en de geest die een woord. In 1851 meldde een krant in Philadelphia dat er zo'n 50 tot 60 séancekringen in de stad actief waren, en een krant uit Cincinnati schatte dat meer dan 1200 mediums zich in de stad verzamelden.
Het Ouija-bord was in feite een gecommercialiseerd praatbord - dat al op de markt bestond - maar met een paar verbeteringen. Het tippen van tafels en het bellen van het alfabet was erg arbeidsintensief, maar de Ouija maakte het proces sneller door letters en zinnen direct op het bord op te nemen. Twee rijen letters zaten boven de cijfers 0 tot en met 9, met "ja" en "nee" in de bovenhoeken en "tot ziens" onderaan. Het bord werd geleverd met een "planchette", een druppelvormig hulpmiddel dat je handen over het bord beweegt.
De board kreeg zijn merkwaardige naam via Helen Peters, de schoonzus van een van de oorspronkelijke investeerders. Ze vond zichzelf een sterk medium, en toen ze het bestuur vroeg hoe het genoemd zou willen worden, spelden haar handen het woord "Ouija." Op de vraag wat dat betekende, antwoordde het bestuur "veel succes". Toen ik zag hoe dat griezelig genoeg was, de naam zit vast.
Het Ouija-bord vloog van de planken en werd volgens Hodge het 'must-have kerstcadeau van het seizoen', net als de Tickle Me Elmo-pop in 1996. Het alfabetbord zette zijn succes vervolgens meer dan 125 jaar in golven voort.
De geschiedenis leert dat het Ouija-bord enorm populair werd in tijden van verlies. "We merken dat de interesse in spiritualisme, en meer specifiek deze commerciële apparaten, het sterkst toeneemt na een groot verlies aan mensenlevens", zegt Hodge. “Het is echt geen toeval dat het voor het eerst populair werd na de burgeroorlog. Driekwart miljoen Amerikanen stierven in dat conflict, dus je hebt veel mensen die dierbaren hebben verloren. die zich dan wenden tot de troost en troost van de wetenschap dat hun dierbaren daarna hebben volgehouden leven."
Het Ouija-bord bereikte een hoogtepunt in de jaren twintig, kort daarna meer dan 116.000 soldaten omgekomen in World WaR l en meer dan 675.000 Amerikanen stierven tijdens de Spaanse griep van 1918. Het piekte toen opnieuw in populariteit tijdens de Tweede Wereldoorlog, en het is verkocht Monopoly in 1967, precies op het hoogtepunt van de Vietnamoorlog.
En in de afgelopen decennia is het Ouija-bord een nietje gebleven in literatuur, films en tv-shows, waarvan Hodge zegt dat het zijn populariteit levend heeft gehouden en zijn spookachtige reputatie heeft gecementeerd. De kartonnen game verscheen in alles, van "The Exorcist" tot "I Love Lucy" tot "Breaking Bad", en omvatte alle media en genres.
Het heeft mensen geholpen de sluier over te steken, en het is vandaag de dag nog steeds populair vanwege die reputatie. “Ik denk dat het iets sensueels heeft. “Dat heeft gewoon iets iconisch. Die letters op een bord en de mysterieuze bewegingen van de planchette', zegt Hodge. "Het blijft mensen trekken."
Marlen Komar
Bijdrager
Marlen is in de eerste plaats een schrijver, als tweede een vintage verzamelaar en als derde een donutfanaat. Als je een passie hebt voor het vinden van de beste taco-joints in Chicago of als je wilt praten over Doris Day-films, dan denkt ze dat een afternoon coffee-date in orde is.
