Een bepalend onderdeel van het afgelopen jaar was de scheiding. Ik verliet het kantoor afgelopen maart en heb mijn collega's sindsdien niet meer persoonlijk gezien. Ik ging door een hele zwangerschap zonder mijn moeder of beste vrienden van de universiteit te zien. Ik zag mijn vader een keer, gemaskerd op het trottoir, twee meter verderop. Mijn man en ik hebben nog steeds geen respect betuigd aan zijn grootmoeder die afgelopen voorjaar is overleden. En ik ben een van de gelukkigen - ik heb het voorrecht gehad om deze veilige afstand te bewaren, en een taak die ik vanaf een computerscherm kan doen.
Het is een vreemd gevoel om een heel mens laten groeien zonder dat iemand er getuige van is. In oktober schreef Erica Schwiegershausen een artikel voor The Cut getiteld “Op Zoom weet niemand dat je zwanger bent.” "In de eerste maanden van de pandemie hoorde ik mensen zeggen dat het voelde alsof het leven in de wacht stond - maar mijn zwangerschap voelde als een constante herinnering aan het tegenovergestelde", schreef ze. "Mijn leven was aan het veranderen en ik was wanhopig op zoek naar erkenning van buitenaf van wat er gebeurde." Ik voelde me op dezelfde manier. Hoewel Zoom-werk zijn voordelen had tijdens de zwangerschap (een fulltime legging-garderobe en geen woon-werkverkeer), was het ook ongelooflijk eenzaam.
Maar door dit alles heb ik ook verrassende connecties gemaakt, te beginnen met mijn buren. Ik woon nu al meer dan tien jaar in hetzelfde gebouw in NYC. Maar voor de pandemie kende ik mijn buren amper. Ik maakte lange dagen en deed nooit echt de moeite om eerlijk te zijn. Covid heeft dat allemaal veranderd.
Plots waren die buren mijn enige consistente menselijke interactie, zij het gemaskeerd en op een afstand in de hal of tussen sluitende liftdeuren. Twee vrouwen aan weerszijden van de gang juichten me toe en vroegen hoe ik me voelde toen mijn buik opzwol. Trots liet ik mijn anatomische scan-echografiefoto's zien aan het bouwpersoneel. Toen ik Thanksgiving alleen doormaakte met mijn man en aanstaande baby, kookte ik het avondeten voor een bovenbuurman die een beetje een e-mailpenvriend werd, ook al hebben we elkaar nog nooit persoonlijk ontmoet. En toen we mijn dochter, Lily, in februari naar huis brachten, zonder familie hier om persoonlijke steun te bieden, lieten mijn buren geschenken aan de deur en berichten van goede wil. Ze klaagden zelfs nooit over het geschreeuw midden in de nacht van die eerste paar weken, en verzekerden me dat ze haar niet konden horen (ik weet zeker dat ze dat konden).
Nu we voorzichtig het leven na het vaccin ingaan, heeft Lily eindelijk haar uitgebreide familie buiten het scherm kunnen ontmoeten. Maar de buren zijn er ook nog. Ze ooh over Lily in haar kinderwagen in de lobby. Ze zwaaien in het park en vragen hoe ik me voel (en eindelijk kan ik hun gezichten buiten zien!). Mijn e-mailpenvriend checkt in.
Ik kan me dit jaar niet voorstellen zonder hun steun, en dat maakt me nog enthousiaster om onze buren hier te vieren de site, met de derde jaarlijkse 'Community Month' van Apartment Therapy. We trappen af op de eerste dag van juni met een lijst van 101 manieren om nu een goede buur te zijn, door schrijver Candace Ramirez. De ideeën variëren van teruggeven, tot het opruimen van je straten, tot het verwelkomen van nieuwe buren en meer.
Juni is natuurlijk ook Pride Month en dat vieren we de hele maand met content, inclusief een blik op de LGBTQIA-identiteit door middel van decor.
En tot slot, in juni debuteren we onze Small/Cool Experience hier in NYC. We hebben 10 ontwerpers uitgedaagd om 10 trends tot leven te brengen, allemaal in piepkleine ruimtes. De resultaten zijn... geweldig (ik heb de ruimte vrijdag voor het eerst persoonlijk gezien). Je ziet het allemaal in ons live Instagram evenement op 11, 12 en 13 juni — meld je hier aan voor meer details. Ik kan niet wachten om het hele weekend contact te maken met onze appartementstherapie-community van lezers.
Ik wens jullie allemaal een veilige, gezonde en feestelijke start van je zomer. Mijn oprechte hoop is dat het ons allemaal meer verbinding brengt na een lang, moeilijk jaar.
Laura Schocker
Hoofdredacteur
Laura Schocker is een redacteur, schrijver en huismus met meer dan tien jaar ervaring in lifestyle en digitale journalistiek. Voor Appartementtherapie werkte ze als digitaal directeur bij Real Simple en als uitvoerend redacteur voor gezond leven bij The Huffington Post. Haar schrijven is ook verschenen in onder andere Conde Nast Traveler, BBC.com, Prevention, TheBump.com en TheNest.com. Laura is drievoudig Webby-winnaar en werd gekozen als een van Folio's Top Women in Media. Ze heeft een bachelor en master in tijdschriftjournalistiek van de Medill School of Journalism van de Northwestern University. Ze woont in de Upper West Side van NYC met haar man, dochter en twee fabrieken.