Vind je de producten die we hebben uitgekozen? Ter informatie, we kunnen geld verdienen via de links op deze pagina.
Toen Frances Cheney George Stacey ontmoette, startte het een prachtig levenslang partnerschap. Bekijk foto's van Cheney's huizen.
Er was eens een fabelachtig It-meisje, Frances Davison, bekend bij al haar familie en vrienden als Frankie. Omdat ze een onstuimige beeldenstormer was met potten geld (haar vader was J. P. Morgan's meest vertrouwde partner), haar huwelijk uit 1926 met Ward Cheney, de knappe erfgenaam van het zijde-rijk van Cheney, werd aangekondigd als de bruiloft van het seizoen. Overdag runde ze een innovatieve kunstgalerij. 'S Nachts mengde ze zich met stijlvolle, kunstzinnige en invloedrijke vrienden. Toch was er één ding dat aan dit glamoureuze wezen ontsnapte: een decorateur die haar begreep. Niet iemand die alleen kamers in dure stoffen en de nieuwste trends zou kleden, maar iemand die voorbij de verblinding keek, de verfijning en de Schlumberger-juwelen en zouden echte huizen voor Cheney en haar familie kunnen creëren - zij het met pit.
Natuurlijk, de jonge mevrouw Cheney wist veel van decorateurs. Haar moeder had de diensten van Lord Duveen gebruikt en ze had Elsie Cobb Wilson al ingehuurd voor het pasgetrouwde appartement van haar en Ward, dat te zien was in Stad en land. Maar tegen 1933 besloot Cheney, esthetisch rusteloos, de legendarische Rose Cumming in te schakelen voor het interieur van haar nieuwe landhuis, een Art Deco-update van Monticello op Peacock Point, een eigendom van de familie Davison in Locust Valley, Nieuw York. Het lot kwam tussenbeide in Cumming's winkel, want daar vond Cheney haar design soulmate: George Stacey.
Net terug van een dozijn jaar studeren van klassieke interieurs en het verkopen van antiek in Parijs, was Stacey vervolgens Cumming's assistent en sloeg hij de kelder vaag. De flamboyante Cumming delegeerde luchtig het Cheney-project aan Stacey, die - opgewonden om de bezem te dumpen en zijn talenten te ontwerpen - de hele nacht opbleef om de eerste ronde van plannen op te stellen. Op een klein uur, misschien stomp van gebrek aan slaap, tekende hij in een speelse chinoiserie-figuur op de haard. Deze vlucht van fantasie betoverde Cheney volledig en lanceerde een opmerkelijk en duurzaam decorerend partnerschap. In de loop van negen projecten - temidden van veel gelach en verhalen vertellen, gezellige lunches en confidences, spontane bezoeken en Europese reizen en wereldschokkende evenementen en persoonlijke overgangen - Stacey en Cheney werden zowel artistieke bondgenoten als snel vrienden.
Het paar scoorde groot met het chique weekendhuis op Peacock Point. Stacey's mix van oneerbiedigheid en elegantie - Steuben-kristal met klismos-stoelen, antiek met moderne meubels, luxe met avant-garde - resulteerde in een zinderend café-maatschappij-gevoel dat nog nooit werd gezien voordat. De pers stroomde toe om het huis te bedekken; Mode stuurde zelfs Cecil Beaton om Cheney in haar woonkamer te fotograferen.
De volgende was een duplex op Fifth Avenue met uitzicht op Central Park voor het jonge gezin. Met zijn getufte banketten, een reeks kleine tafels en spiegelwanden voelde de eetkamer als een nachtclub. In de woonkamer experimenteerde Stacey met met fluweel beklede deuren, frontons en sierlijsten. De hoofdslaapkamer was voorzien van een spiegelend plafond met uitsparingen (die Cheney's schoolgaande dochter doodde). Het hele ensemble was zo onder de indruk van Diana Vreeland, inmiddels een andere modieuze Stacey-klant, dat ze het appartement gebruikte als achtergrond voor Harper's Bazaar mode schiet.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Cheney's echtgenoot bij de marine in de Stille Zuidzee was gestationeerd, heeft ze afgeslankt naar een tijdelijk appartement in oorlogstijd, dat Stacey hielp bij het uitrusten van de inhoud van de duplex wanneer mogelijk. (De prachtige slaapkamer lijkt in opslag te zijn gegaan.) Vrede en de terugkeer van de heer Cheney zorgde voor een levendige nieuwe Fifth Avenue appartement dat reeds bestaande schatten vermengde met stijlvolle nieuwe stukken om het interieur-equivalent van Christian Dior's New te produceren Kijken. Want net zoals Dior de vermoeidheid kalmeerde met zijn prachtige, onderhoudsarme en ietwat escapistische belle epokke profielen, produceerde Stacey romantische paradijzen met verfijnde kleuren en serene perfectie.
Reagerend op naoorlogse informaliteit - en krimpend huishoudelijk personeel - paste Stacey zijn gemakkelijke maar hoogwaardige dynamiek toe naar een strandhuis in Amagansett, New York, zeer geliefd bij de kinderen en kleinkinderen van de Cheneys om zijn zorgeloze eenvoud. In een slimme setting van wilgenmeubels gemengd met verguld hout en exotische accessoires, leefde het gezin met een glorieus minimum aan gedoe. Ze kookten zelfs hun eigen maaltijden. Toen hun dochters trouwden, verhuisden de Cheneys naar een klein herenhuis op Sutton Square, met een serene slaapkamer met Frans meubilair en lichtblauwe toile, een woonkamer met sierlijk gecomponeerde wandarrangementen van aquarellen, blaker, en een rococo vergulde houten spiegel, en een glazen omsloten studio die het paar leende aan kunstenaars - allemaal ontworpen door Stacey, van Cursus. En er zouden nog meer huizen komen: voor de weduwe mevrouw Cheney, Stacey ontwierp nog een appartement op Fifth Avenue en een villa in Arizona, waar Franse meubels vermengd met adobe-architectuur en tegels. Net als Cheney, dus op hun gemak in haute-couture kleding, straalden de stijlvolle huizen van Stacey een moeiteloze, ongedwongen kwaliteit uit.
Stacey was zo verweven met de feesten, croquet-spellen en leeft zich in alle huizen van Cheney af dat jonge neven dachten dat hij familie was. Hij had zelfs een eigen plek op Peacock Point, de oude squashbaan, die hij had ingericht als een landhuis met een chique hoog-laag mix van 18e-eeuws Frans meubilair en terracotta potten met geraniums.
Frances Cheney stierf in 1969, maar het vertellen van verhalen en geklets ging door met de volgende generatie. Degenen die geïnteresseerd zijn in design zouden stoppen bij het appartement van Stacey aan 57th Street in New York, waar hij was buren met Cheney's zus, Alice Gates, om kunst en designboeken te bestuderen, schema's te bekijken en te roeren martini. Anne Zinsser, de dochter van Cheney, zou Stacey in Frankrijk bezoeken, waar hij zowel een appartement in Parijs als een huis in het land bewaarde, en Stacey dineerde vaak met haar familie in de stad. Toen Cheney's neef Jim Davison in Parijs studeerde, vond Stacey een appartement bij zijn eigen flat. Een andere neef, Gates Davison, bracht de bewonderende jonge Mario Buatta (de toekomstige prins van Chintz) hem tegemoet.
Ten slotte stortte Stacey, die op 91-jarige leeftijd nog steeds graag zijn favoriete antiekwinkels langs 57th Street bezocht, op het trottoir in en stierf een paar weken later. Na negen Cheney-huizen ontworpen door Stacey, huisvestte de familie uiteindelijk hun decorateur. Ze begroeven hem op het familiegraf in Locust Valley - een elegante grafsteen markeert de plek - waardoor George Stacey voor altijd in de buurt van Frances en Ward Cheney komt. In het geval dat Frankie meer panache nodig had in het paradijs, zou George, zoals altijd, er zijn om het te ontwerpen.
Interieurontwerper Maureen Footer is de auteur van het onlangs gepubliceerde George Stacey and the Creation of American Chic (Rizzoli).
Bekijk meer:
Droom Designer Slaapkamers
101 Ideeën voor Easy Home Makeover
5 essentiële tips voor uw eerste appartement
10 elegante toegangen