Toen mijn vriendin en ik begin maart begonnen met het overwegen van een verhuizing in het hele land, hadden we geen idee hoeveel ons leven zou veranderen. Maar misschien deed niemand het ook. Binnen een paar weken werd New York City gesloten en ons kleine appartement in Brooklyn werd het middelpunt van ons leven. Te midden van dat alles ging mijn vriendin door met haar sollicitatiegesprekken - zonder ons kantoor aan huis te verlaten - en ik deed mijn best om een of andere schijn van normaliteit vast te houden, voor ons beide. Dat duurde niet lang. Kort nadat ze een aanbod in Seattle had aangenomen, werd ik ontslagen van mijn mediabaan en plotseling waren we toegewijd aan een rit door het land midden in een pandemie.
Er volgde een zeer hectische zoektocht naar ons toekomstige nieuwe huis. We hebben uren besteed aan het doorzoeken van sites als Trulia en Zillow, om erachter te komen wat er gebeurde toen de meeste vermeldingen geen plattegronden of video's bevatten. Op een avond begin mei belde een huisbaas ons uit het niets - zouden we FaceTime willen met de huidige huurder en
krijg een virtuele rondleiding? We maakten van de zeldzame gelegenheid gebruik om met iemand te spreken die dat wel was werkelijk daar wonen. Het voelde een beetje beter dan chatten met een makelaar, die ons waarschijnlijk gewoon zou vertellen wat we wilden horen. Bovendien, toen we die rondleiding kregen, was het huis zo helder dat het bijna verblindend was op het kleine scherm van mijn iPhone. We waren verkocht.Toen we begin juni in Seattle aankwamen, waren we volledig voorbereid op een paar verrassingen. We zijn tenslotte deed onderteken gewoon een huurovereenkomst voor een eengezinswoning tijdens een pandemie - zonder het ooit persoonlijk te zien. De meeste verrassingen bleken echter aangenaam te zijn. Ten eerste realiseerden we ons dat de geadverteerde 'kast' in onze serre helemaal niet echt een kast was, maar een hele andere kamer - hij is even groot als ons voormalige kantoor in Clinton Hill. Onze logeerkamer bood ondertussen voldoende ruimte om mijn naaiatelier te worden, en voor het eerst heb ik voldoende ruimte en tijd om kleding te maken zonder elk oppervlak van ons huis te coöpteren. Toen ik herstelde van mijn ontslag, begon freelancen als een geschenk in plaats van als een last. Het blijkt dat met het voorrecht om in een grotere, duidelijk andere ruimte te bestaan, de grenzen van mijn creativiteit ook zouden kunnen uitbreiden, wat een nieuwe fysieke vrijheid weerspiegelt.
Nog steeds, daar zijn de spinnen. En de hommels. En het feit dat niet één kamer plafondverlichting of centrale verwarming heeft. Het onderhouden van een 124 jaar oud huis met veel vierkante meters is niet zonder uitdagingen. We ruilden het gemak van wonen in New York, waar alles waarvan ik dacht dat ik het nodig had, op de hoek te koop was bodega, voor een ander soort comfort: een waar we opnieuw kennis maken met het hebben van veel meer ruimte zowel binnen als uit.
Twee maanden geleden, New York verlaten voelde alsof ik het centrum van het universum verliet. Wanneer u zich afmeldt voor de ratrace - al dan niet naar keuze - ontstaat er een zeer reële paniek. Waar komt mijn identiteit vandaan als ik mezelf niet langer 'een schrijver uit New York' kan noemen? De stad speelde zo'n dominante rol in mijn leven dat het een vervanger werd voor een waardere, meer gecompliceerde beschrijving; een kruk die ik zou kunnen gebruiken in plaats van daadwerkelijk te definiëren wie ik was, ongeacht de locatie. Intellectueel wist ik dat ik buiten New York niet irrelevant zou zijn. Maar het kostte me om weg te gaan van die stad waarvan ik altijd zal houden om te begrijpen dat mijn leven en carrière niet hoeven te draaien om het nastreven van relevantie zelf.
De simpele handeling om in een stressvolle tijd naar een nieuwe plek te verhuizen, heeft voor ons allebei lessen onthuld. En hoewel Seattle nog steeds grotendeels is opgesloten vanwege het Coronavirus, hebben we alle tijd ter wereld gehad om bijna elke muur te schilderen van het huis, maak talloze zelf-geleide wandelingen door onze nieuwe buurt en plant een half dozijn groenten en kruiden in onze achtertuin. Ik ben nog steeds heel blij dat we een sprong in het diepe hebben gemaakt door een huurovereenkomst te ondertekenen - ook al zou ik in een droomwereld elke vierkante centimeter van mijn toekomstige plaats - en nu nemen we even de tijd om te genieten van de eenvoudige geneugten die komen met het eindelijk zijn (in een zalig ruim) huis.