Dit zijn tegenstrijdige feiten die ook heel waar zijn voor mijn leven in Manhattan. Er zijn veel boeken; veel daarvan heb ik gekocht bij favoriete lokale boekhandels, of had me royaal gestuurd door uitgevers die op zoek waren naar een recensie. Als ik moest raden, heb ik ongeveer... 350. Bijna één boek per dag van het jaar. Ook al heb ik twee heel mooie boekenplanken in mijn appartement met één slaapkamer, mijn boeken nemen graag overal hun intrek: draagtassen, de vloer, willekeurige stapels De volgende naar de boekenplanken.
Dan zijn er degenen die ik gemeen om weg te geven, maar in plaats daarvan ervoor te kiezen om overal in mijn appartement precaire stapels te maken die recentelijk dreigden allemaal tegelijk om te vallen, zoals het gelijktijdig verliezen van Jenga-spellen. Dus ik moest niet alleen degenen die ik heb organiseren (weet je, eigenlijk) vind boeken en koop ze allemaal Aan de planken), moest ik ook die scheiden die ik uiteindelijk nodig had om er vanaf te komen.
Ik ben ermee gestopt om hier iets aan te doen totdat het 'goed' voelde. Daarna begonnen we op onze plaats te schuilen. Nu ik de hele dag naar mijn ongeorganiseerde boekenkasten staarde en probeerde yoga te doen in mijn slaapkamer te midden van de Boekstapels, was ik uiteindelijk gemotiveerd om me te organiseren. Ik wilde een systeem voor mijn honderden boeken (en om eindelijk de boeken weg te geven die ik nodig had), en nu had ik niets anders dan tijd.
Omdat ik een planner ben, nam ik ongeveer een week de tijd om ideeën op te doen voor de organisatie. Ik vroeg vrienden hoe ze hun boeken hadden georganiseerd en nam zelfs contact op met enkele experts. Jenna Noll van @jennareadsbooks heeft me in haar appartement naar schatting 450 boeken verslagen, die ze organiseert op categorie (genre-achtig) en vervolgens alfabetisch op auteur. Ze mengt niet ongelezen en gelezen, en van haar gelezen boeken bewaart ze alleen de boeken waar ze absoluut van hield.
Anderen waren hetero alfabetisten; sommige op genre en vervolgens op kleur; sommige alleen op kleur. Sommigen waren zelfs Dewey Decimal Lifers. Ik zal zeggen: dit hele project heeft me geleerd dat ik het Dewey Decimal System niet begrijp.
Ik speelde met het idee om een geheel wit thema te maken voor een van mijn boekenplanken, omdat het een heel eenvoudig, minimalistisch ontwerp is en ik dacht dat dat cool zou kunnen zijn keuze. (Ik verliet dat idee vrij snel omdat ik een boek wilde kunnen vinden wanneer ik dat wilde.) In plaats daarvan besloot ik te beginnen met sorteren op genre en dan alfabetisch te bewaren. Uiteindelijk kwam ik terecht bij de perfecte organisatiemethode - zo heb ik het gedaan:
Het eerste sorteerproces was niet-vastzetten. Ik haalde elk boek uit de schappen, elke stapel van de vloer en redde boeken die ik in tassen had gegooid, bijna vergeten. Er waren er zo veel. Maar het hielp om ze allemaal te zien. Daarna begon ik te sorteren.
Ik heb een lijst gemaakt van de genres waarvan ik dacht dat ik ze zou organiseren: memoires, autobiografie / biografie, essays, poëzie, korte verhalen, mysterie, literair / hedendaags, klassiekers, sciencefiction / fantasie. Ik begon de boeken in deze categorieën te sorteren, maar raakte al snel een addertje onder het gras.
Wat doe je als een boek een scifi-mysterie is? Waar trek ik de grens voor 'fantasie' - ik heb veel boeken met slechts een aanraken van surrealisme. Wat maakt een klassiek in ieder geval? Ik was halverwege mijn stapels en het systeem viel in duigen.
Deze keer sprak ik niet met een boekexpert - ik sprak met iemand die mij en mijn eigenaardigheden en mijn persoonlijkheid kende. Ik belde een van mijn beste vrienden en vroeg haar hoe ze haar boeken zou sorteren - het antwoord was natuurlijk alfabetisch, omdat ze zo praktisch is. Maar om de een of andere reden was ik gebonden aan het scheiden van fictie en non-fictie. Ze suggereerde dat ik in drie grote categorieën zou opsplitsen: fictie, non-fictie en korte verhalen. Ik vond dat geweldig.
Ik ben een grote fan van korte verhalen. Ik heb genoeg collecties om twee grote planken te vullen en ik heb er nog veel die ik wil kopen en lezen. Een manier vinden om mijn uitgebreide verzameling korte verhalen te scheiden en te presenteren, voelde alsof het dit systeem in iets persoonlijks veranderde. Het klikte! Als je merkt dat je een favoriet genre hebt dat je wilt onderscheiden van fictie en non-fictie - graphic novels, memoires van beroemdheden, alles geschreven door Bill Bryson - voel je dan vrij om mijn voorbeeld te volgen.
Nu ik wat boeken in stapels semi-genre had en sommige boeken nog steeds niet gecategoriseerd waren, ging ik aan de slag met mijn nieuwe systeem. Ik selecteerde de stapels waarvan ik wist dat ze in de categorie met korte verhalen zaten en begon te alfabetiseren. Ik heb briefstapels gemaakt op mijn eettafel (Ik gebruik de uitdrukking 'eetkamer' hier heel losjes - het is duidelijk alleen het aangewezen eetgedeelte van de woonkamer). A-auteurs gingen linksboven in de tabel, B-auteurs gingen daar rechts van en dit ging door tot in het alfabet. Omdat dit mijn kleinste verzameling was, ging het vrij snel voorbij. Ik volgde hetzelfde patroon voor alle non-fictie.
Toen ik naar fictie verhuisde, verreweg de grootste en weerbarstig, werkte ik in de ene helft van het alfabet tegelijk. Ik begon met boeken waarvan de auteursnaam begon met A tot en met P, en legde alle andere op een stoel om later te sorteren.
Tijdens het hele proces bleef een belangrijke stapel op de vloer: de aflegstapel. Dit zijn boeken die a) ik al jaren op mijn plank heb liggen en nooit heb gelezen of b) ik herinner me dat ik las, maar ik vond het eigenlijk niet zo leuk. Ik eindigde met ongeveer 50 boeken die ik in de verre toekomst in een tas kon stoppen om te doneren of cadeau te doen, als we weer allemaal buiten mogen.
Het eindproduct was prachtig. De planken zagen er vol en kleurrijk en georganiseerd uit, en het is gemakkelijker dan ooit om te vinden wat ik zoek. Het is voor mij ook gemakkelijker om te weten of ik al een boek bezit dat ik wil lezen (Ik heb eerder onbedoelde aankopen gedaan). Ik heb ook veel van de tchotchkes van de planken gehaald, waardoor ze des te meer gestroomlijnd lijken en de boeken het middelpunt kunnen worden. Het belangrijkste is dat ik alle boeken perfect fit wil houden. Misschien een beetje te perfect. Ik heb eigenlijk drie nieuwe boeken besteld sinds deze organisatiestoornis, wat betekent dat ik misschien nog wat boeken weg moet geven (of een nieuwe plank moet kopen... mwahaha).
In theorie ga ik in september appartementen verhuizen. De laatste keer stopte ik honderden boeken in plunjezakken en liet het aan Future Sam over om het te organiseren toen ze op haar nieuwe plek aankwam. Deze keer gaan ze op volgorde in dozen in mijn nieuwe systeem. Tot die tijd heb ik veel te lezen.