Vorige week, toen Lea over haar schreef Evoluerende woonkamer, het zette me aan het denken aan mijn eigen huisevolutie. Het was 6½ jaar geleden dat ik een mooi, zonnig appartement (mijn eerste) in Chicago kocht en ik was blij dat ik er mijn eigen stempel op kon drukken. Ik was ook net begonnen aan de ontwerpschool en leerde over spannende concepten zoals accent muren.
Toen ik na het intrekken de muren opnieuw schilderde, besloot ik het veilig te spelen in de meeste van mijn gecombineerde woonkamer-eetkamer en ging ik met een mooie lichtgrijs die ik tot op de dag van vandaag leuk vind. Maar ik voelde dat de muur achter de eettafel iets meer nodig had - iets dat zei:dit is de eetkamer! ”En ik besloot dat iets een grote blauwe Tiffany-muur was.
Ongeveer een jaar na mijn intrek begon ik naar de muur achter de woonkamer te kijken. Smaakvol grijs leek plotseling te vast en ik verlangde naar een gedurfde verklaring om de blauwe muur in de eetkamer te evenaren. Dit is waar het heel goed ging, heel
verkeerd en ik heb een avocadogroen gekozen waarvoor ik geen echte verklaring heb. Ongeveer halverwege het schilderen, kon ik zien dat het een ramp was, maar ik had de verf gekocht en op de ladder gestaan en, nou, ik zou ermee eindigen en ermee leven, verdorie!Na een jaar in een avocado te hebben gewoond (mijn arme, geduldige echtgenoot!), Kwam ik eindelijk tot zintuigen en haalde de penselen en ladder weer tevoorschijn om de aanstootgevende muur te schilderen en het is buurman in de eetkamer een nieuwe, iets diepere aqua (omdat ik natuurlijk het originele Tiffany-blauw op was en kon ik me niet herinneren welk merk het was was).
Tegen die tijd was ik echter afgestudeerd in de designschool en werkte ik een paar jaar in een van de beste ontwerpbureaus van de stad en wist ik dat ik het beter kon doen. Ik kwam... tegen Modern Trellis van Schumacher op een dag op het werk en wist meteen dat ik de had gevonden perfect accent voor mijn accentmuur. 6 jaar en 4 incarnaties later, mijn werk is eindelijk klaar!
