Vorig weekend had ik het gekke idee om vele uren te wijden aan het veranderen van een hoop bouwpapier, cupcake bakbekers, draad en pijpenragers in iets dat leek op bloemen. Ik deed het voor het eindresultaat, zeker (ik had het mensen beloofd), maar zoveel ging over het proces.
Ik ben altijd een knutselaar geweest, inclusief een periode in 2006 en 2007 waar ik een Etsy-verkoper was in plaats van alleen een dolle Etsy-etalageshopper. Een recent bericht op "Waarom ik doe" zette me weer aan het denken over wat naaien, breien en deze andere verschillende ambachtelijke projecten voor mij betekenen.
Voor mij gaat het over: een ander deel van mijn hersenen aanspreken; probleemoplossing op een leuke, onverschrokken manier; en meestal zo ongeveer vreedzaam bestemmingsplan. Het doet iets vergelijkbaars met wat yoga voor mij doet en wat ik denk dat andere sporten en hobby's voor andere mensen kunnen doen; Ik voel me hersenloos en toch volledig aanwezig. Uren gaan voorbij terwijl het enige waar ik om geef de transformatie van de stukjes papier of stof voor me is. Natuurlijk is niet alles perfect (en ja, ik heb tegen mijn naaimachine geschreeuwd), maar uiteindelijk geniet ik zoveel van het proces dat ik er klaar voor ben en het graag nog een keer probeer.
