Midden augustus verhuisde ik naar mijn eerste appartement zonder mijn kamergenoten. Minder dan drie weken later gaf ik een inwijdingsfeestje. Het is prima als je denkt dat ik gek ben (mijn beste vriend deed dat); maar als je nog geen mensen hebt gehad, zijn er dwingende redenen om het gewoon al te doen. Dit is waarom:
Je wordt gedwongen om dingen gedaan te krijgen. Er is geen motivator zoals mensen bij je hebben. De dozen worden uitgepakt, je hangt kunst aan de muren en je moet stoppen met het eten van een dag oude pizza en gaan eten zoeken om je gasten te bedienen.
Niets verwarmt een huis zoals mensen van wie je houdt. Als je in een nieuwe buurt of stad bent, ben je misschien nog niet helemaal bekend met je omgeving. Het hebben van bekende gezichten maakt de overgang naar een nieuwe ruimte eenvoudiger.
Vier de successen. Je bent verhuisd! Je hebt een plek gevonden, al je spullen ingepakt, vervoerd, de trap op gesjouwd. Het moeilijke gedeelte is voorbij. Als je het vieren van die mijlpaal overslaat en wacht tot je plek 'klaar' is, kun je weer bewegen voordat je vrienden langskomen.
Niemand beoordeelt je. Een beetje geheim? Ik had mensen over en had nog enkele dozen om uit te pakken! Ik weet het, de gruwel! Raad eens? Niemand heeft me beoordeeld en het is allemaal prima gekomen. Je vrienden zijn gewoon enthousiast om je plaats te zien en met je te vieren. Niemand noemde zelfs de dozen met boeken in de hoek.