Gepubliceerd: 17 nov. 2008
Sinds we zagen Wonderfalls een paar jaar terug (samen met het eerste seizoen van Heroes), waar we grote fans van zijn geweest Duwen Madeliefjes'Eigenzinnige, fictieve werelden van maker Bryan Fuller. Als je deze bizarre sprookjesshow nog nooit hebt gezien, zeggen we dat het de moeite waard is om te proberen: de verhaallijnen zijn creatief (dit vorige aflevering met dim sum gokken was echt geniaal in ons boek) en de sets zijn visueel verbluffend in dat gek, Amèlie soort manier. We hebben geassembleerd enkele van onze favoriete foto's van seizoen 1 na de sprong ...
Een korte samenvatting van de show: Duwen Madeliefjes gaat over een taartmaker, Ned (Lee Pace) die de mogelijkheid heeft om de doden voorwaardelijk weer tot leven te brengen. Hij gaat samen met een privé-detective, Emerson Cod (Chi McBride) als middel om moorden op te lossen (en beloningsgeld te verzamelen) terwijl hij nog steeds zijn taartwinkel, The Pie Hole, en zijn geliefde serveerster Olive Snook (Kristin Chenowith) in stand hield baai. In de loop van de pilot-aflevering wordt Ned herenigd met zijn jeugdliefde Charlotte "Chuck" Charles (Anna Friel) in een heel Dickensonische reeks gebeurtenissen.
In een interview met TV Guide beschrijft productie-ontwerper Michael Wylie de Pushing Daises-set als een 'verhalenboek dat tot leven komt. Ik wilde dat alles er bijna als een geïllustreerde uitziet. ”Een manier om dat te bereiken? Hij concentreerde zich op "conflicterende patronen, in verschillende kleuren, vooral rood en sinaasappels... vrijwel geen blues."
Ned’s kindertehuis in Coeur d’Coeurs
We zijn vooral dol op deze kleurencombinatie van kersenrood, crème en een zacht lichtgroen.
Deze show gebruikt veel afgeluisterde opnames die bijdragen aan de visuele impact van de patronen die in alle sets worden gebruikt. De eenvoudige groen en crèmekleurige keukenvloer is gecombineerd met een sierlijk rozenknopbehang en felrode werkbladen.
Ben dol op het gebruik van het nostalgische roodgeruite picknicktafelkleed.
Dit is een van de eerste keren dat we het behang zien dat past bij het tapijt dat bij het beddengoed past. De details in Ned's kinderkamer zijn verbluffend: naast de muren en vloeren met cowboythema, hetzelfde patroon wordt ook gebruikt voor de lampenkap en past bij de verkleedkostuums die aan de jongen hangen muur.
Het appartement van Ned weerspiegelt zijn verlegen houding en voorzichtige persoonlijkheid met een meer gedempt, mannelijk palet van warme bruintinten, beige, rood en rijk groen. We houden van het grillige en subtiele Paisley-behang dat in de woonkamer wordt gebruikt.
De woonkamer met een kijkje in de keuken.
Huiskamer. De fluwelen bank in donkere chocolade past bij een oosters tapijt en een zwart-wit geruite plaiddeken.
Alle meubelstukken in het appartement van Ned lijken dezelfde walnootafwerking te hebben met een knipoog naar modern Deens modern meubilair uit het midden van de eeuw.
De slaapkamer van Ned en Chuck. Het gestreepte behang samen met gescheiden maar bijpassende twee aparte bedden onderstreept gewoon de hele beperkende aard van hun fysieke relatie.
Chuck wordt beschreven als levendig en spunky, ondanks liefdevol opgevoed door twee agorafobe tantes. Haar ouderlijk huis is geverfd in netvallende felle kleuren (het zeer koele hek / hek werd door haar tantes geïnstalleerd nadat ze waren ingetrokken).
Huiskamer. De tantes, Lily en Vivian, zijn excentriek en hun woonkamer is tot de rand gevuld met allerlei interessante overblijfselen uit hun glorietijd als wereldberoemde gesynchroniseerde zwemmers. Hun huis voelt een beetje als een antiekwinkel met een overvloed aan mooie dingen en een vleugje Aziatisch geïnspireerde stukken. Oh, en veel vogels.
We hebben deze opname gemaakt, want er is veel aan de hand. Twee behangpatronen, een trapleuning geschilderd in twee verschillende tinten en een verzameling foto's opgehangen in verschillende framestijlen. En toch lijkt het op de een of andere manier te werken??? Laat zien dat in sommige situaties traditionele decoratieregels uit het raam kunnen vliegen.
Nog een buitenfoto van Chuck's huis.
Waarschijnlijk ons favoriete personage in de show (hoewel Emerson Cod heel, heel dichtbij komt), is Olive Snook de serveerster bij The Pie Hole. Olive is parmantig en hoopvol, ondanks dat haar vorderingen voortdurend worden gedwarsboomd door Ned. Ze is ook een geweldige zangeres, dankzij Kristin Chenowith. Hoe dan ook, haar appartement is een beetje overdreven: het explodeert niet alleen met vrouwelijke bloemen en toile patronen, maar Olive heeft de neiging haar plaats te matchen met haar kleding. Bijvoorbeeld: haar gele zijden gewaad is eigenlijk hetzelfde patroon als het behang in haar woonkamer.
Nog een foto van de woonkamer.
Olive's slaapkamer. Dit is een weerspiegeling van Ned's kinderkamer, behalve dat het in plaats van cowboys sierlijk zwoegt.
Toen we deze aflevering bekeken, is dit de scène direct na de bovenstaande foto. Het is een beetje een visuele grap: net als je denkt: "Wauw, dat is hetzelfde," gaat Olive rechtop zitten en zien we het hoofdeinde en de gordijnen.
[Set decoratie door Halina Siwolop, productieontwerp door Michael Wylie, Art Direction door Kenneth J. Creber]
