![Hoe u uw eigen gunstzakken kunt maken](/uploads/acceptor/source/70/no-picture2.png)
Iedereen lijkt te praten over "kinderen tegenwoordig" en hun verslaving aan technologie. Maar waar is de verantwoording voor volwassenen? Terwijl velen van ons onze telefoons nakijken 85 keer per dag, het voelt alsof we allemaal een beetje een interventie kunnen gebruiken. Dus dit is precies wat ik besloot te doen. Ik heb gezworen mijn telefoon voor een week op te geven met slechts drie eenvoudige regels:
1. Een week lang geen mobiele telefoon of sociale media ieder manier.
2. Niet valsspelen.
3. Serieus, geen valsspelen.
Ik heb mijn telefoon uitgeschakeld en in een la gelegd zodat ik hem niet zou zien. Uit het oog, uit het hart... dacht ik. Dit is wat ik heb geleerd tijdens mijn onderbreking van de mobiele telefoon (wat ik trouwens in een seconde opnieuw zou doen).
Ik was pas twee dagen bezig en kwam mijn eerste echt grote uitdaging tegen. Ik was in een onbekende buurt om een vriend te ontmoeten en ik moet een afslag of zoiets hebben gemist omdat ik helemaal verloren was. Het heeft me echt weggegooid. Ik voelde me hulpeloos, verward en een beetje in paniek. Ik trok het eindelijk samen en ging old school door te stoppen om de weg te vragen. Trouwens, de man die ik vroeg keek me een beetje vreemd aan. Hij zag er zo uit: 'Heb je me erom gevraagd?
routebeschrijving? Welk jaar is dit, 1995? 'Het hele "uit het oog, uit het hart" ding werkt niet echt als je iets hebt dat gewoonlijk deel uitmaakt van je dag. Wanneer ik bijvoorbeeld stop om koffie te halen, reik ik naar mijn telefoon als ik op mijn bestelling wacht. Ik reik ook naar mijn telefoon in wachtkamers, reclameblokken tijdens het koken en vrijwel elke keer dat er een pauze in de dag is. Het was eigenlijk een beetje gênant hoeveel ik onbewust zelfs dagen aan mijn telefoon dacht.
Ik ben altijd een mensenmens geweest, maar ik realiseerde me niet hoeveel mijn telefoon me asociaal maakt. Ik weet zeker dat je het zelf hebt gezien. Ga gewoon naar een coffeeshop, sportevenement of groepsvergadering en kijk omhoog. Je zult zien dat die er zijn zo. veel. mensen op hun telefoons. Mijn vrije week toonde me dat toen ik niet geobsedeerd was door het controleren van mijn telefoon, ik een aantal van de grootste, meest willekeurige ontmoetingen had. Terwijl ik in de coffeeshop was, had ik een geweldige chat met een vrouw over tuinieren, en zij vertelde me waar ik de beste erfgoedtomatenplanten in de stad kon kopen.
Ik had zoveel vrienden die me vol afgrijzen vroegen: 'Maar waarom? Waarom doe je dat? 'Ze konden niet begrijpen waarom ik mijn telefoon zou opgeven. Was ik verdrietig? Was ik boos? Heb ik de wereld gehaat? Het maakte hen echt in paniek. "Nou, laat het me weten als je terug bent in de wereld van de levenden", zouden ze zeggen.
Dit klinkt spiritueel en nieuw tijdperk, en dat is het ook. Toen ik mijn telefoon niet had om kleine pauzes in mijn dag te vullen, dwaalde mijn gedachten in plaats daarvan naar andere plaatsen. Ik was meer attent, reflecterend en aanwezig gedurende het grootste deel van mijn dag. Dan zou ik 's nachts, in plaats van op mijn telefoon te gaan of sociale media te controleren, eigenlijk dingen doen zoals lezen, naar vinyl luisteren en andere dingen waar ik normaal geen tijd voor had. Het was echt een goede herinnering voor mezelf hoe belangrijk het is om technologie het leven niet over te laten nemen.
Technologie is tegenwoordig zo'n geïntegreerd onderdeel van ons dagelijks leven, en we beginnen nog maar net de effecten te leren van onze hyper-verbonden levensstijl. Artsen hebben gekoppeld ADHD voor kinderen met veel schermtijd, en het is gemakkelijk om te zien hoe grote hoeveelheden technologie vergelijkbare resultaten voor volwassenen kunnen hebben. Ik weet dat wanneer ik veel technologie tegelijk gebruik, mijn hersenen erg 'veerkrachtig' aanvoelen en constant van het ene naar het andere gaan. Nu zou ik willen denken dat ik een vrij hoge tolerantie heb voor multi-tasking, maar wanneer ik me moet concentreren, helpt het zeker om mijn telefoon opzij te zetten.
Het was moeilijk om een week lang technologie op te geven - veel moeilijker dan ik dacht dat het zou zijn. Ik had geen idee wat er gaande was in het leven van mijn vrienden zonder Facebook. Ik had foto-ops die ik vreemd genoeg voelde om vast te leggen voor Instagram. En soms wilde ik gewoon mijn telefoon uit de lade halen en mijn teksten bekijken. Gaan zonder telefoon gaf me eigenlijk veel meer angst dan ik zou willen toegeven, tenminste in het begin. Maar tegen het einde van de week vestigde ik me en genoot bijna van het feit dat ik de verplichting niet binnen handbereik had. Het gaf me ook een geweldig gevoel van voldoening door het een hele week door te brengen.
Mijn week zonder telefoon dwong me echt om op een hele nieuwe manier naar technologie te kijken. Hoewel de telefoon weer voltijds in mijn leven zit, neem ik er soms nog een pauze in. Soms laat ik het zelfs met opzet thuis voor wat extra hersenontspanning. Als ik nu maar mijn verslaving aan de coffeeshop kon schoppen...