Hoe lang je ook met iemand uitgaat, het einde is nooit leuk. Je kunt je verdrietig, verward en boos voelen - en eerlijk gezegd weet je soms gewoon niet wat je met jezelf moet doen. Vaak vallen onze instincten na het uiteenvallen ergens tussen wentelen, terugverdienen of iets productiefs vinden om op te focussen.
Persoonlijk heb ik geconstateerd dat wanneer ik iets meemaak dat zo vervelend is als een breuk, ik uiteindelijk alles wat in het zicht zit te reinigen, opruimen en reorganiseren (en ik weet dat ik daar niet alleen in ben!) Als je ook een stress-schoner bent en merkt dat je geconfronteerd wordt met een gebroken hart, lijkt je herstelproces waarschijnlijk veel op deze…
Je bent zojuist gedumpt en je bent op zoek naar afleiding. En niets zegt 'afleiding' zoals proberen uit te zoeken hoe u de plaatsen in uw appartement kunt schoonmaken die u nog nooit eerder hebt durven opruimen. Dus ga je naar de keuken om op de een of andere manier achter de koelkast te komen en diep schoon te maken. Je veegt nauwgezet elke deurknop en lichtschakelaar schoon. Je zult de lijst en de plinten afstoffen. Uiteindelijk zullen je huisgenoten je horen vragen "Siri, hoe maak ik schoon tussen het glas op mijn ovendeur?" En weten ze dat er iets aan de hand is, maar je zult ontkennen dat er iets mis is.
De realiteit is begonnen en je hebt het gevoel dat je bent misleid en dat je actie moet ondernemen. Je weet dat wraak zoeken niet gezond is, maar je kunt er niets aan doen dat je je boosheid moet uiten en iets moet doen dat zowel bevrijdend als een beetje klein is. Je ziet de planken in je slaapkamer, compleet met foto's en souvenirs uit je relatie, en je weet wat je moet doen. Je haalt alles neer en legt het op de vloer, stof je hele boekenkast, stof je alles wat je bezit, en zet het allemaal terug - met uitzondering van alles wat je aan je ex herinnert. Dat alles op een stapel blijft, klaar om te worden gegooid (of versnipperd of verbrand -wat dan ook).
Nu begin je je af te vragen: "Wat als we weer bij elkaar komen en ik ben al die herinneringen kwijt?", Dus breng je de volgende fase door op je tenen rond de "ex-stapel" proberen te achterhalen of je het echt wilt vernietigen of in een doos achter in je kast. Je maakt andere dingen schoon om jezelf af te leiden van de stapel, vloeren te dweilen en ramen te verwijderen, maar het werkt niet echt (zelfs als de rest van je appartement er netter en glanzender uitziet dan ooit). Je legt de stapel over in een doos, maar deze staat nog steeds in de hoek van je kamer te wachten om te worden behandeld.
Je bent het onderhandelingsstadium voorbij, maar je voelt je verdrietig en uitgeput. Je brengt genoeg tijd door in bed en voelt je vreselijk, starend naar het plafond en alles wat je bezit, dat je begint na te denken over alle dingen die je zou doen als je niet zo van streek was. Uiteindelijk voel je een kleine golf van energie en gebruik je deze om door je kledingkast te gaan. Je trekt alles eruit en gaat op de vloer zitten en verdeelt je kleding in twee stapels: de eerste, de items die je bewaart (je besluit alleen de dingen te bewaren waar je absoluut van houdt); de tweede, alles waardoor je je minder dan je best voelt, wat wordt geschonken. Je legt de "bewaar" stapel terug en stort dan op je bed. De stapel "nee bedankt" wordt in de hoek geschoven met de ex-doos.
Gefeliciteerd - je hebt het gehaald en de acceptatiefase bereikt! Je wordt wakker als een nieuw persoon, klaar om de dag aan te nemen - en uiteindelijk de stapels op te pakken. Je gaat door de ex-box, haalt de dingen tevoorschijn die je wilt houden (hey, er is misschien iets waar je spijt van zult krijgen) en de rest kwijt. Je pakt de "nee bedankt" kledingstapel in en zet hem af bij een donatiecentrum. Je stofzuigt en ruimt de rest van je kamer op en tot slot, je stript je bed en gooit je beddengoed in de was voor een verfrissing. Er gaat niets boven schone, warme lakens en een fris en donzig dekbed om een nieuw tijdperk in te luiden. Je bent comfortabel, gezellig en klaar om verder te gaan.