Dingen komen en gaan, net als stijlen, maar het creëren van thuis is iets dat we in de loop van de tijd ontwikkelen. Die vaardigheden blijven ons bij. Dat wil zeggen dat je huis een pad is, geen plek. Het is iets dat jij bent Doen met aspiratie is het een activiteit die nooit stopt. Het zal je helpen leren, groeien en veranderen in de loop van je leven.
Het maakt niet uit of je huurt, huisgenoten hebt of niet van plan bent lang te blijven; u wilt zich vroeg en vaak inzetten voor de ruimte waarin u leeft. Ik heb met mensen gewerkt die het inrichten of “afwerken” van hun huizen om al deze redenen hebben uitgesteld, en ik vertel ze altijd wat ik heb gezien ...
Je kunt je huis maken op elke plek waar je woont en het meenemen wanneer je vertrekt. Ik heb mijn huis gemaakt in een buiten gebruik gestelde slaapzaal op de universiteit (de enige die beschikbaar is voor tweedejaarsstudenten), in een tent terwijl ik op de fiets reis de wereld voor een jaar, en in een appartement met anderhalve slaapkamer in de West Village voor de afgelopen drie jaar met mijn vrouw en onze vierjarige dochter. Hoewel we graag een appartement in de stad willen kopen, heeft het ons niet weerhouden om samen ons huis te bouwen, wat veel belangrijker en bevredigender is.
Onze woonkamer in ons huidige huis.
Toen ik in 2001 begon met appartementtherapie, woonde ik in mijn vorige appartement, een kleine, 250 vierkante voet verhuur op hetzelfde blok. Dit geweldige huis zorgde goed voor ons drieën toen Ursula werd geboren, werd twee keer gerenoveerd (met mijn toestemming van de verhuurder!), en was de plaats waar appartementstherapie zijn naam kreeg, of liever, de tweede naam.
De eerste naam van Apartment Therapy was Retreat & Co., een knipoog naar het ontwerpbureau M & Co. van Tibor Kalman uit de jaren 80/90. Ik had al briefpapier en visitekaartjes gemaakt, maar tijdens het diner met vrienden op een avond thuis sprak ik over het idee voor mijn nieuwe bedrijf, en een van hen noemde me een 'appartementstherapeut' en suggereerde dat dat een ver betere naam voor het bedrijf. Mijn toonhoogte was veel te lichtgeraakt om als normaal interieur te worden beschouwd, zeiden ze, en omdat mijn vader een psychiater was, was het alleen maar logisch.
Ik verzette me tegen de nieuwe naam, maar deze bleef hangen en werd toen in steen geëtst Dany Levy schreef me over Daily Candy, noemde me The Apartment Therapist, "een deel interieurarchitect, een deel levenscoach."
Nu, na een aantal jaren, ben ik me gaan realiseren dat het therapiedeel heel reëel is, en wat wat we doen zo veel interessanter maakt. In plaats van een bedrijf voor interieurontwerp te worden, is Apartment Therapy een lifestylecommunity geworden voor een nieuwe generatie waar ideeën, inspiratie, middelen en ondersteuning allemaal met elkaar verweven zijn en geen enkele stijl of aanpak voorop staat andere.
