We selecteren deze producten onafhankelijk van elkaar - als u via een van onze links koopt, kunnen we een commissie verdienen.
Naam: gezichtskring
Plaats: Midtown West - Manhattan, New York
Grootte: 570 vierkante voet
Jaren leefden in: 2+ - eigendom
Wie woont hier? Een software-VP en een voormalig model voor levenskunsttekening. Een verzamelaar en een minimalist. Een voormalige Brooklyniet die van zijn rauwe en stedelijke kunst houdt en een heer uit Dallas die dingen liever sereen en gecentreerd houdt. Een Art Decophile, een Wegner-ite en een Carrie Bradshaw shoeaholic. En ze heten allemaal Ken. Welkom in Ken's gemengde media droomhuis. Op papier zou het niet moeten werken. Maar met een enkele visie, in het echte leven, is dat zeker het geval.
Het is duidelijk dat Ken Raboy een oog heeft. Maar zijn oog dwaalt: door de tijd, bruggen, stadsdelen, grachten van Venetië en eBay-veilingen. Maar met al die variabelen is er een opmerkelijke samenhang. Wat weerhoudt de verschillende persoonlijkheden van Ken Raboy om Sybil te bezoeken? De standvastige overtuiging: "koop waar je van houdt", een gerichte kunstcollectie, een neiging tot Mid Century modern en een onderstroom van patroon, toegepast op Perzisch tapijt, oriëntalistisch beeldje en modern lithografie. Het leidt allemaal tot een elegant spel van Vergelijk en Contrast.
De kunst waarvan hij op het eerste gezicht houdt, lijkt meer te verschillen dan gelijk. Maar veel verbindt het: figuurlijke vorm, moedige lijn en het papier waarop het staat. Een andere gemene deler? Een beetje gruis. Maar het is een fijne korrel, het soort dat glans toevoegt, in plaats van dingen ruwer te maken. Zelfs de ogenschijnlijk luchtige kunstwerken hebben een angstig randje: een pruilende anime neemt een sigaret mee en een snoepkleurige 'baksteen van kunst' vermeldt 'kunstenaar-DNA' in de media. En voor een man die zichzelf 'politiek' noemt, neemt Ken's kunst een duidelijk standpunt in, met politiek activisme en een volwassen thema. Maar ondanks alle spanning binnen de frames, is het netto resultaat een van rust en ontspanning, twee eigenschappen die de drukke Ken meer waardeert dan de kunst zelf.
Wat heeft deze edgy en ongebreidelde kunstverzamelaar ontketend? In Dallas verhuisde Ken naar een groot huis met een inspirerende uitgestrektheid van muurruimte, gekoppeld aan een levensveranderende kwestie van Kunst in Amerika, "A Year in the Life of Art" (het jaar was 1994). Maar het was ook een onderdeel van het gezin: een inspirerend oog van een vader en een Deense stiefmoeder die informele sessies hield waar kunsthandelaren hun waren op de eettafel verspreidden. Het demystificeerde de kunstwereld en hielp Ken op de omslag van de pagina wat zijn naam het luidst noemde. Het leerde hem ook dat sommige van de beste dingen van een galerij vaak losjes in platte bestanden worden bewaard (een jachttip die hij graag deelt).
Niet alles is puur gekozen voor visuele bliss. Ken is tenslotte zeer praktisch, maar er is praktische magie in zijn handigheid. De Olsen-tafel, favoriet van lezers van appartementtherapie, creëert een eetkamer uit een perfecte cirkel en dunne lucht. De Wegner-boekenkast maakt twee kamers uit één, zonder het licht te blokkeren. De Kermit-gekleurde Poliform-kasten creëren een listige orde uit een vreemd geconfigureerde gang, verberg een verlegenheid van schoenrijkdom, en verdiepen de breedte van de wandeling met een glans die diep genoeg lijkt Furnish.
Het verhaal van de ruimte zelf heeft een bijna bijbelse start. Een overstroming, meerdere verhalen omhoog, en van bijna epische proportie, slechts enkele dagen nadat Ken het appartement in bezit had genomen, zou zelfs de meest stevige herverpakking hebben gestuurd. Maar met de solide steun van een rotsvaste partner haalde Ken diep adem en haalde toen de absoluut het grootste deel van een appartement dat er al veel voor had (veel licht en een moordenaar plaats). Beschadigde muren hebben nieuw gips. Houten vloeren, flinterdun en met water gekleurd, werden vervangen door strakke ebbenhouten vloerplanken. Onderweg, en met wat hulp van de inwonerexpert van het gebouw, Roy Otwell (een naam die sommigen van zichzelf zullen herkennen Huis Tour), corrigerende veranderingen brachten de ruimte helder en functioneel in beeld. Favoriete werken werden geplukt uit de kunstcollectie in Texas, die nu ook gelukkig samenwoont met de in Brooklyn gevestigde partner van Ken.
Het is een levende les in het maken van een vergelijking met gemengde metafoor, in een ruimte die bewijst dat als je de enveloppe goed hebt, je vrijwel alles erin kunt stoppen. Vooral als het alle noten zijn waar je van houdt.
Grootste uitdaging: Welke tafel zou mijn extra grote, 8-persoons eetkamertafel vervangen en de stoelen die in een nis waren gepropt?
