Vind je de producten die we hebben uitgekozen? Ter informatie, we kunnen geld verdienen via de links op deze pagina.
Ontwerper Robert Passal legt uit hoe hij zijn moderne strandappartement in Miami een kleurrijke en traditionele draai heeft gegeven.
Jonny Valiant
Robert Passal: Ik wilde het appartement een eigentijdse uitstraling geven met een knipoog naar de Art Deco-sfeer van Miami, maar ook wat ouderwetse elementen hebben. Volledig moderne ruimtes van staal en glas zijn niet mijn stijl. Die interieurs lijken me zo vaak onbereikbaar. Als één ding uit de pas loopt, één kussen verplaatst, gooit het de hele kamer eraf. Ik kan gewoon niet zo leven. Ik hou van rijk gelaagde kamers die niet worden gedefinieerd door één look, één aanpak. Op mijn kantoor hebben we een acroniem dat we toepassen op alles wat we doen - MIP, voor het persoonlijk maken. Ik heb deze plek ingericht met een zeer gepersonaliseerde mix van goederen die een gevoel van comfort en luxe bieden.
Om nog maar te zwijgen van de vele persoonlijkheden die moderne mensen kunnen hebben: verfrissend, kleurrijk, verfijnd... en alles in één ruimte.
Er zijn ook een paar eigenzinnige details. Die stoelen in Louis XVI-stijl zijn bekleed met stof die ik uit een Afrikaanse kaftan heb gesneden. Ik hou van de frisse kijk op een klassieke vorm. De meeste bankkussens zijn gemaakt met rommelmarktsjaals uit de jaren 70 en 80.
Dat is ook een nogal ongebruikelijke versie van een bank.
Het idee was om een ongedwongen woon- / eetruimte naadloos op te nemen in een ruimte die erg lang en smal is. Dus ontwierp ik een bank van 16 voet om plaats te bieden aan een woonkamer aan de ene kant en een eethoek aan de andere kant, functionerend als een banket. Het is ook ruim genoeg om twee personen te laten slapen als we overvol zijn met gasten, vooral wanneer er kinderen zijn. De ongedwongenheid van de kamer komt van de los geplaatste meubels, de niet-passende eetkamerstoelen en de foto's hingen salon-stijl aan de muur.
Er is weer een ingenieus ruimtegebruik zodra je door de deur loopt.
Ja, mijn kleine thuiskantoor! De tafel is een handig bureau voor mij wanneer ik op mijn iPad of laptop moet werken. De vermelding geeft je een idee van wat er in de rest van het appartement moet komen - het wit, het blauw, de mix. Ik hou van het contrast van de zeer texturale Jean Royère shell-blaker uit de jaren 50 tegen de grimmige netheid van de moderne kunst. Het ronde sisaltapijt verwijdert de rand van de vierkante ruimte en creëert een natuurlijkere, uitnodigende sfeer.
Zijn al deze blues geïnspireerd door de oceaan die net voorbij de glazen schuifdeuren is?
Nee, ik ben gewoon een blauwe persoon. Lange tijd had ik het verlangen om een heel huis in blauw en wit te doen, maar elke klant die ik tegenkwam dacht dat ik gek was. Dus besloot ik dat ik het zelf zou doen. De meeste muren en alle vloeren zijn wit, en een scala aan blues wordt door het hele appartement gedragen. Het palet wordt afgewisseld met stoten van heldere, heldere kleuren, niets modderigs of gedempt. Pure kleuren spreken een geheel eigen taal. Ze maken een kamer echt levendig, zonder tegen je te schreeuwen.
Je droeg ook het palet - en je rijk gelaagde esthetiek - naar de patio.
Mijn partner Antonio en ik brengen het grootste deel van onze tijd daar door wanneer we naar Miami ontsnappen. Het is waar we de meeste maaltijden eten, rondhangen, lezen, entertainen, wat zon krijgen. Wonen in Manhattan, we zijn niet gewend aan buitenruimtes. Alleen de deuren openen en naar buiten lopen is een luxe die we niet als vanzelfsprekend beschouwen. We zijn in de natuur! We loungen rond en kijken naar jachten die voorbij varen of luisteren gewoon naar de getijden. De patio is verbonden met een tuin die Antonio, die een tuinontwerper is, heeft gemaakt en weelderig is van groen. Het is erg afgelegen, dus we hebben echt het gevoel dat we op vakantie zijn. We zijn volledig getransporteerd.
Waarom leg je niet gewoon een bed neer en blijf je de hele nacht?
We hebben soort van. Die dubbele chaise is zo groot als een eenpersoonsbed - we noemen het 'de dutjeszone'.
Terwijl we het hebben over bedden - is dat eigenlijk fluweel op het hoofdeinde van de kamer?
Het is. Ik gebruik graag fluweel, zelfs in een warm klimaat, omdat geen enkele andere stof kleur met zo'n intensiteit absorbeert. Ik zie kamers als een geschenk van ontsnapping uit het gewone. Een fantasie-uitje. Wie wil er een avond of twee niet in een fantasie leven? Ik heb het hoofdeinde ontworpen voor degenen die de realiteit willen ontvluchten met een boek. Het ontwerp is gebaseerd op de achterkant van een bank, zodat gasten achterover kunnen leunen en in de luxe kunnen zinken.
Of ze kunnen ontsnappen naar het bad.
Het is super sexy. Mijn gedachte was om een coconachtige badkamer te maken die dynamisch en onverwacht was, maar tegelijkertijd koel en sereen. Ik hou ervan ruimtes in te richten waar je van licht naar donker gaat, van donker naar licht, om subtiel drama te creëren. De extra grote foto van Hendrik Kerstens in het bad draagt bij aan de impact.
Waarom trakteerde je jezelf niet op een fluwelen hoofdeinde?
Ik wil altijd dat mijn kamer echt weelderig is, maar ik had het gevoel dat onze slaapkamer wat rustiger kon zijn. Ik hou van de sterke lijnen van het moderne bedframe en de manier waarop het de ruimte visueel omsluit.
Wat is het enige woord dat u zou gebruiken om uw appartement te beschrijven?
Comfortabel. Het is echt comfortabel.
Comfort betekent verschillende dingen voor verschillende mensen. Wat betekent het voor jou?
Comfort is van een huis een thuis maken, het aanspreekbaar maken, het persoonlijk maken: MIP. En, zoals u weet, is er geen plek zoals thuis.
Dus je kunt hier je voeten neerleggen.
Oh mijn god, overal!