![Amanda Holden deelt Top 10 Home Styling Tips](/f/876062d338bf1ababb621f07228a208a.jpg?crop=1xw:1xh;center,top&resize=480:*?width=100&height=100)
We selecteren deze producten onafhankelijk van elkaar - als u via een van onze links koopt, kunnen we een commissie verdienen.
Naam:Rutger Hopster
Plaats: Camberwell Green, Londen, Verenigd Koninkrijk
Grootte: 570 vierkante voet (effectief staand gebied 430 vierkante voet, vanwege schuine plafonds aan alle kanten)
Jaren leefden in: 1 jaar, verhuurd
Ik vind dat een disclaimer hier noodzakelijk is: ik was het niet die dit mooie huis een 'krot' noemde. Nee, dit was het protest dat Rutger, een vriend van mij, maakte toen ik hem vertelde dat ik het eenvoudigweg deed moet zijn flat in Londen delen met lezers van Apartment Therapy. Hij vond de ruimte te klein, te armoedig en te vol met antiek om hier van belang te zijn. We hebben er ruzie over gemaakt en gelukkig heb ik gewonnen.
Om eerlijk te zijn tegenover Rutger, is hij gewend om de omgeving iets groter te bekijken dan ik. Tijdens een carrière bij de Europese Commissie in Brussel en het ministerie van buitenlandse zaken hier in Londen heeft Rutger gebouwen gezien waar maar weinigen ooit toegang toe hebben gekregen. Een goed voorbeeld: zijn bureau in Londen keek direct uit op de hoofdingang van Downing Street 10.
Twee jaar geleden, toen hij moe werd van het onderhandelen over verdragen, ontwikkelingshulp en dergelijke, besloot Rutger een "ontwerp-sabbatical" te nemen en zijn andere passie een tijdje te volgen. Hij ging terug naar school om interieurontwerp te studeren en begon zijn eigen bedrijf. Met een waardering voor modern design, een voorliefde voor antiek en een benijdenswaardig netwerk van potentiële klanten, werkte Rutger al snel aan projecten in Londen, Brussel en Amsterdam.
Tussen al deze jet-setting in Europa heeft Rutger ook de tijd gevonden om zijn eigen appartement te transformeren. Achter een bescheiden deur naast een deli in Zuid-Londen slingert een adembenemende Georgische trap zich een weg tot aan zijn zolderhuis, waarvan de binnenkant een viering is van alles wat oud, groots, eigenzinnig of vergeten is.
Met zijn schuine plafonds en smalle gangen is het huis van Rutger licht in ruimte maar zwaar in sfeer. Fascinerende kunstwerken leunen tegen elke muur (hangende ruimte is een schaars goed), een bibliotheek heeft de waarde van boeken verzameld in de woonkamer, en antieke meubels en objets d’art zijn overal waar je kijkt. Na een uur fotograferen van deze ruimte en het horen van verhalen over de unieke stukken die het tot leven brengen, was ik ronduit gecharmeerd.
Inspiratie: Amerikaanse ontwerper John Derian ontmoet moderne klassiekers, ontmoet Abdij van Calke (de enige Nationaal Vertrouwen huis in een staat van beheerd verval). Ik hou van items met een geschiedenis, en vind het niet erg als ze niet helemaal praktisch zijn. De eigentijdse draai is misschien mijn opvoeding in Nederland in de late jaren zestig; het was alles Pastoe bij mijn ouders thuis. Ik zie nu hun meubels in winkels en heb er spijt van dat ik de hand-me-downs die ik als student had niet heb behouden.
Favoriete element: Moeilijk. Misschien de Victoriaanse mantelklok, die ik een paar jaar geleden op een veiling heb gekocht voor £ 50; het vage tikken is heerlijk rustgevend. Of mijn 19e-eeuwse sleebed, waar ik diagonaal op slaap - het is de enige manier waarop ik past, maar ik vind het geweldig. Ook mijn verzameling prenten, schilderijen, litho's van plaatsen waar ik heb gewoond. Het verzamelen van de collectie heeft jaren geduurd en is natuurlijk nog steeds aan de gang. Met zo weinig muurruimte neigen ze ertoe om op de vloer te staan.
Grootste uitdaging: Houd de plaats warm in de winter; de ramen zijn enkelvoudig, de open haard kan niet worden gesloten en ik denk dat er geen isolatie onder het dak is.
Wat vrienden zeggen: Ze houden van de flat: zijn eigenzinnigheid, zijn Engelsheid, zijn armzaligheid. Ze zijn echter niet zo overtuigd van de zitkamer zonder bank. De twee die ik van mijn oude huis had, pasten niet door de kleine voordeur, dus moest ik regelen dat ze naar mijn huis in Brussel moesten worden gebracht. Ik mis de banken niet echt; Ik zit hoe dan ook meestal op de vloer.
Grootste schaamte: De kamer met een tweepersoonsbed, uitgepakte dozen, printer, tassen, strijkplank, etc. Waar ik ook woon, er lijkt altijd een kamer vol restjes te zijn. Gasten moeten het verdragen.
Trots DIY: Niets op deze plek, echt, want het wordt verhuurd. Je moet op mij letten website wat ik doe met plaatsen van anderen. Ik werk als interieurontwerpster en bied mensen ook mijn eigen handige ondersteuning.
Grootste verwennerij: Zilver verzamelen. Absoluut nutteloos voor mijn dagelijks leven; wie heeft een op art deco geïnspireerde suikerrol nodig? Ik vind polijsten echter erg rustgevend.
Beste advies: Werk een kleurenschema uit en houd u eraan. Binnen de geselecteerde tinten kunt u dan vrije uitloop hebben, maar ga niet te ‘thematisch’. Gordijnen en kussens in dezelfde stof zien er bijvoorbeeld nooit goed uit.