Harriet is een van de meest innemende mensen die ik dit jaar heb ontmoet, en haar interieur is verbluffend. Je herinnert je misschien haar door de natuur geïnspireerde hoge opkomst van haar Huis Tour, waar ze hedendaagse ontwerpers zoals Jonathan Adler naadloos combineert met ruwe, handgeschilderde houten doeken. Terwijl ze het volgende seizoen van haar leven doorloopt, heeft ze elementen van leven en overvloed aan haar huis toegevoegd - allemaal ter ere van haar voorbijgaande lieve vrienden.
In het overlijden van haar lieve vriendin Lance is Harriet begonnen met het bestuderen van het eenvoudige concept van de levenscyclus. Haar nieuwste creaties omvatten een klein groen mos-aquariumachtig utopia op haar eettafel. Je kunt de rotsen, grond en wortels van deze groene schoonheid van binnenuit zien en toch is het veilig in zijn kleine gecontroleerde omgeving. Ze heeft de handen boven haar kleine boekenkast toegevoegd die de hemel omarmen en open staan voor alle geschenken van het leven. Boven op haar rode credenza zit een bonsaiboom, die ze zelf verzorgt. Ik merkte de schoonheid ervan op en was verrast om erachter te komen hoe "beheerst" hun groei moet zijn, om hun zeldzame vorm aan te nemen. Het display op haar glazen salontafel is een boeddhistische sculptuur bovenop twee boeken, die toebehoorde aan haar vriendin. Het meest ongelooflijke deel van deze boeken: alle handgeschreven notities en kleine memo's die langs de marges waren gekrabbeld. Ze plaatste abalone schelpen gecentreerd tussen twee metalen eetkamerstoelen, wat zorgt voor een geweldige combinatie. Ten slotte vond Harriet een oester met een parel er nog in ingebed - die passend lijkt: op de een of andere manier verdrietig, maar zo hoopvol.