Favoriete element: Het originele detail, inclusief de contrasterende gebrandschilderde rand rond de hardhouten vloeren, de originele deurknoppen (nu gerestaureerd uit vele ongelukkige verflagen) en lijstwerk met fotolijsten.
Grootste uitdaging: Met slechts 375 vierkante meter aan ruimte en een kleine kast, was ruimteplanning absoluut mijn grootste uitdaging. Ik wilde niet met een Murphy-bed gaan of het appartement vullen met meubels die dagelijks moeten worden verplaatst, aangepast of verborgen. Het enige stuk dat dubbel werk doet, is echt de grote tafel op wielen. Het wordt meestal gebruikt als een bureau, maar is groot genoeg om te functioneren als een eettafel met minimale aanpassingen.
Wat vrienden zeggen: De meeste hebben de neiging om eerst op het kunstwerk te reageren. Ik heb ook 'warm / uitnodigend', 'kleurrijk' en 'Eh, je hebt veel vazen' gehoord.
Trots DIY: Ik vond twee identieke dressoirs op een lokale rommelmarkt, maar had slechts het vloeroppervlak voor één. Ik had echter de extra opslag nodig, dus de verkoper stelde voor de poten van een dressoir af te nemen en ze te stapelen. Er was geen echte vaardigheid voor nodig (alleen enkele beugels om de twee aan elkaar te bevestigen), maar ik ben blij met de manier waarop het bleek.
Grootste verwennerij: Vreemd genoeg was het bijna een genot om van alle extra dingen af te komen die ik niet nodig heb. Hoewel een beetje meer vierkant beeldmateriaal en opslag geweldig zou zijn, is er iets te zeggen voor het bewerken van je bezittingen van de dingen die je daadwerkelijk gebruikt en waarvan je geniet.
Middelen: Bijna al het houten meubilair werd gevonden op lokale rommelmarkten en tweedehandswinkels. Andere meubelbronnen zijn CB2 en IKEA. Het kunstwerk is een mix van vlooienmarktvondsten, hand-me-downs, reproducties, geschenken en sommige doe-het-zelf-kunstwerken.
