Van Casements tot Mullions: A Handy Design Glossary voor Windows

We keken naar de geschiedenis en ontwikkeling van vensterglas vorige week, dus we weten hoe pre-moderne mensen hun behoefte aan binnenlicht in balans moesten brengen met hun behoefte aan warmte. Middeleeuwse ramen (afbeelding 2) waren meestal erg klein, omdat ze niet geglazuurd waren (er zat geen glas in), en ze hadden ook verticale raamstijlen of verticale steunen om de integriteit van de structuur (een minderjarige) te behouden detail). Veel vroege huizen hadden ook wenkbrauwvensters of kleine gebogen openingen in het dak voor licht en voor ventilatie (afbeelding 3). Teruggaand naar de oudheid, hadden kerken en andere hoge gebouwen kerkelijke ramen (afbeelding 4), die licht dicht bij het plafond boden en grote interieurs verlichtten. (Modernere spiegelramen (afbeelding 5) zijn een deelverzameling van vensters uit clerestory - het zijn vensters direct boven deuren.)

In de 16e eeuw werd vensterglas steeds gebruikelijker, wat leidde tot de ontwikkeling van verschillende soorten ramen (afbeelding 6). Toen mensen hun ramen beglaasden of bedekten, ontwikkelden ze openslaande ramen (afbeelding 1) die opengingen als kleine deuren. Deze zouden vaak worden verdubbeld door houten luiken die op dezelfde manier zouden openen. In de 17e eeuw begonnen de beste huizen schuiframen te installeren, waarbij twee delen van een raam langs elkaar schoven en vervolgens op hun plaats werden bevestigd om open te blijven (afbeelding 7). Tegen het einde van de eeuw werden speciale contragewichten en vangsten ontworpen om deze gebruiksvriendelijker te maken.
Het was ook in de 17e eeuw dat zogenaamde Franse ramen werden uitgevonden - dit zijn gewoon openslaande ramen die helemaal naar de vloer gaan. Madame Rambouillet, de beroemde gastvrouw van de samenleving, zou de eerste zijn geweest om ze te installeren. Het was ook tijdens de jaren 1600 dat de architect Francois Mansart schuine daken populair maakte (nu bekend als Mansard daken) en begonnen er dakkapellen in te plaatsen zodat de zolders konden worden gebruikt voor slaapkamers (afbeelding 3).
Orielvensters werden oorspronkelijk gevonden in kerken en kastelen, als een gedeeltelijk glazen torentje (afbeelding 8). Een venster dat uit de bovenste verdiepingen van een gebouw steekt, erkers zijn de voorvader van erkers en erkers. Er is ook een duidelijke echo tussen erkers en mashrabiya's, die bovenste verdiepingen zijn met houten luiken met houten luiken in islamitische architectuur (afbeelding 9). Er zijn subtiele verschillen tussen erkers, erkers en boogramen. Er zijn meestal schuiframen op lagere verdiepingen en hebben over het algemeen een groot middenpaneel en twee kleinere zijpanelen die naar het midden toe zijn gericht. Een boogvenster kan meer panelen hebben en vormt meer een afgeronde boogvorm. In Engeland uit de 18e eeuw was er een grote mode voor Palladiaanse ramen, gebaseerd op de principes uiteengezet door de Renaissance-architect Palladio, met een groot centraal boogvenster geflankeerd door twee kleine rechthoekige vensters, als een erker maar plat (afbeelding 10). Dit zijn nog steeds favorieten in huizen in Georgische stijl.
Toen het glas van de plaat eenmaal op de markt kwam, werden beeldvensters populair, gewone glazen panelen zonder verticale raamstijlen of muntins die uw zicht belemmeren. Maar hoewel deze hun plaats hebben, worden mensen nog steeds aangetrokken door de meer traditionele raamvormen. In hun beroemde boek uit 1897 De decoratie van huizen, Edith Wharton en Ogden Codman, Jr., legden uit waarom het niet altijd een goed idee is om voor het volledige beeldvenster te gaan: