Behalve ‘Fishy’, mijn goudvis uit mijn jeugd wiens korte levensduur me een week lang geluk en trauma voor mijn leven heeft gegeven, heb ik nog nooit een huisdier gehad. Maar ik heb veel projecten voor huisdieren. En dus, net als sommige mensen op hun huisdieren lijken, zie ik eruit als mijn huis. Er is iets te zeggen over iemands huis als een uitbreiding van haar fysieke esthetiek - het verschil tussen mensen die langskomen en zeggen 'natuurlijk' tegen denken 'he ?!'.
Naarmate meer en meer 'lifestyle-merken' opduiken, die huizen en mensen uitrusten met een enkel ontwerpperspectief, lijkt het idee van een gedeelde look tussen thuis en jezelf alomtegenwoordig. Recent hebben bijvoorbeeld Tory Burch en Diane Von Furstenberg hun kledinglijnen uitgebreid naar woonaccessoires. Omgekeerd hebben interieurontwerpers zoals Kelly Wearstler nu kledinglijnen.
Het is een interessant idee om aan onze lezers voor te leggen: lijk je op je huis? Wat betekent het om je huis eruit te laten zien (of willen)? Is het interessanter om je huis een herhaling te laten zijn van het gezicht dat je aan de wereld voorlegt of om je anders onzichtbare kant te laten onthullen?