Vroeger hadden we deze ene familie in ons flatgebouw, die je onder alle weersomstandigheden zou zien spelen: mama, papa en hun twee dochters. Niet aan de achterkant van ons gebouw, waar bomen en gras en picknicktafels staan, maar aan de voorkant, waar een lelijke parkeerplaats is en een verschrompelde, trieste poging tot een tuin. Waarom waren ze daar? Wat was met dat?
Toch kwam hun gekke obsessie met de voorkant van ons gebouw van tijd tot tijd van pas. Ze hielpen vaak boodschappen te doen, sneeuw te scheppen, een weggelopen peuter te vangen en nieuwe mensen binnen te helpen. Toen ik met een aantal van mijn buren over dit gezin aan het praten was, was er geen enkele persoon die niet op minstens één manier door hen was geholpen. En nu ze weg zijn, is het gevoel unaniem: we missen het allemaal echt om ze daar te zien.
Ik realiseerde me na al die tijd dat ze eigenlijk een groter doel hadden om vooraan te staan, naast hun kinderen wat beweging te geven. Ze waren actief het bouwen van een community voor ons flatgebouw
- met eenvoudige hulpmiddelen zoals een "Hallo daar!" En een "Kan ik u daarmee helpen?" Deze werden gevolgd door een "Ik ben Randall", een warme glimlach en een goede, sterke handdruk. Deze familie kende iedereen in ons gebouw en we kenden ze allemaal. We wisten waar ze waren als we hulp nodig hadden, of gewoon een vriendelijk gesprek terwijl we onze kinderen samen speelden.Zie je, het spelen van de voorkant is anders dan het spelen van de achterkant, omdat de voorkant van je huis - of het nu is een flatgebouw of een eenvoudig vrijstaand huis - staat open voor de wereld, terwijl de achterkant van uw huis dat is privaat. Jezelf en je kinderen naar buiten brengen en een behoorlijk stuk tijd rondhangen, is een uitdaging jezelf in de publieke sfeer, waar je buren met je kunnen omgaan en je met hen kunt omgaan. En wanneer de buurman met de buurman omgaat, en naarmate we elkaar leren kennen, kunnen we een gemeenschap voor onszelf opbouwen, waar we allemaal deel van uitmaken - waar we allemaal echt behoren.
Dus, deze lente en zomer, wat denk je ervan? Vergeet de achtertuin - speel uit voorkant met je kinderen. Wees de volgende familie die iedereen kent, of die nieuwe gezinnen helpt verhuizen. Je hebt alleen je aanwezigheid nodig, gevolgd door een golf, een glimlach en een hallo. Als dat is waar mensen het willen achterlaten, dan is dat prima. Maar als ze je na een paar keer zien daar (en het kan een paar keer duren) willen komen hangen, een praatje maken, dan is dat geweldig! Stel je voor wat we dit jaar zouden kunnen bouwen, als we allemaal een beetje extra tijd voorin zouden nemen, en als we onszelf 'daarbuiten' letterlijk zouden zetten. Een gemeenschap waartoe we kunnen behoren? Dat klinkt geweldig voor mij.