Op een recente reis naar een klein stadje in de staat Michoacán, Mexico, bezocht ik een traditionele casa-patio (patio-huis). De Spanjaarden brachten de lay-out voor dit type huis naar Mexico in de 16e eeuw toen ze begonnen met het bouwen van dorpen en steden in het nieuwe Spanje. Veel van de huizen in traditionele Mexicaanse steden hebben dezelfde lay-out en hoewel sommige zijn aangepast om aan te passen ze naar moderne behoeften, zoals in het geval hierboven waar het huis in tweeën werd gesplitst, de oorspronkelijke lay-out is nog steeds erg zichtbaar.
Bestaande uit een centrale binnenplaats, omringd door portieken en kamers, zijn deze huizen vergelijkbaar met die gevonden in Spanje, vooral in de regio Andalusië. Dit soort structuren, beïnvloed door Arabische architectuur, hebben ook een vergelijkbare lay-out als de traditionele Romein domus (huis van de hogere klassen) met een open atrium dat ventilatie en licht bood aan de omliggende kamers. In het midden van het atrium de impluvium zou regenwater opvangen voor gebruik in huis.
Vaak werd het patiohuis gebruikt voor zowel particuliere als commerciële activiteiten, omdat de voorkamers met directe toegang tot de straat werden gebruikt voor winkels, kantoren en andere bedrijven. De ingang van het huis is via de Zaguán, (een Spaans woord afgeleid van het Arabisch) een overdekte ingang. Vaak is de deur naar de Zaguán wordt opengelaten en vertrouwt op een ijzeren poort aan de binnenkant (annuleren of Cancela) om het huis te beschermen tegen ongewenste bezoekers. Hierdoor kan men vanaf de straat in deze huizen gluren!
Veel van deze structuren, zoals die hierboven afgebeeld, waren gemaakt van adobe (ongekookte klei en strostenen). Dit materiaal biedt - evenals zeer milieuvriendelijk - gunstige thermische eigenschappen. Overdag duurt het lang om op te warmen en 's nachts duurt het enkele uren om de warmte af te geven, waardoor er overdag een koele ruimte is en' s nachts een warme slaapplaats.
