Peasantville: Fake Rustic Village van Marie-Antoinette in Versailles

Marie-Antoinette moest veel ontsnappen. Ze werd overweldigd door de etiquette van Versailles en was niet in staat haar vele critici te overtuigen. Haar moeder, Habsburgse keizerin Maria-Theresa, was geïrriteerd door haar ineffectieve pogingen tot diplomatie namens Oostenrijk. Haar echtgenoot, koning Louis XVI, kon hun huwelijk niet 7 jaar volbrengen, waardoor de positie van Marie-Antoinette aan het hof zeer kwetsbaar werd. (U kunt meer lezen van het achtergrondverhaal en meer informatie over de Louis XVI-stijl

hier.) Als huwelijkscadeau gaf Louis haar de Petit Trianon, een klein kasteel op het terrein van Versailles, waar Marie-Antoinette en haar vrienden zich zouden terugtrekken voor overnachtingen, informele maaltijden, tuinwandelingen en amateurtheaters.
Marie-Antoinette begon charmante dwaasheden te bouwen in haar Trianon-tuin: een klassieke tempel (afbeelding 15), een carrousel, een nepberg. Voor de laatste toevoeging aan haar tuin vroeg ze haar architect, Richard Mique, om een ​​boerendorp te maken, of hameau (Frans voor gehucht, en uitgesproken als a-MO), aan de rand van haar eigendom. De resultaten waren in die tijd vergelijkbaar met veel andere aristocratische tuinen. Marie-Antoinette had kennissen, zoals de Duc de Condé, die ook nep-boerenhuizen op hun landgoederen hadden.
Er zijn een paar redenen waarom aristocraten misschien geïnteresseerd waren in de rustieke esthetiek aan de vooravond van de Franse revolutie. Ten eerste was 'rustiek' gewoon een ander genre, zoals gotisch of klassiek, om als referentie in tuinarchitectuur te gebruiken (omdat tuinarchitectuur theatraal en leuk kan zijn). Rustiek leven was ook de focus van toneelstukken en romans van schrijvers als Jean-Jacques Rousseau, die eenvoud en deugd gelijkden. (In feite heeft Marie-Antoinette Mique misschien gevraagd om het dorpsontwerp te baseren op het toneel voor een van de toneelstukken die zij en haar vrienden hadden uitgevoerd in haar Trianon-theater.) Nederlandse en Vlaamse genreschilderkunst, met afbeeldingen van het boerenleven, waren ongelooflijk populair in Frankrijk en Engeland destijds, terwijl hedendaagse schilders zoals Gainsborough scènes maakten van rietgedekte huisjes en hardwerkend werkers. En natuurlijk was de lokale esthetiek de perfecte folie voor de grootsheid van Versailles, dat beklemmend en ouderwets was voor de adel wiens bedrijf daar was gecentreerd.
Terwijl Marie-Antoinette's hameau was niet uniek, het was waarschijnlijk de meest uitgebreide, omdat ze tenslotte de koningin was. De structuren werden gebouwd in een rustieke esthetiek die niet specifiek was voor een regio of type. De gebouwen waren meestal vakwerk en velen hadden rieten daken en valse ramen zodat ze eruit zagen alsof ze eeuwenlang waren gebouwd en gerepareerd. Bloemen werden geplant om uit de daken te groeien, wat schilderachtig verval suggereert.
De Hameau bestond uit verschillende structuren: het Queen's House, de Mill, de Boudoir, de Tower, twee Dairies, het Guard's House, de Grange, de Kitchen, de Dovecote en de Farmhouses. Ongeveer de helft van de structuren waren voor gebruik of comfort van de koningin, zoals de toren, het Boudoir en de keuken, met zijn tweeëntwintig-pits gasfornuis.
De rest van de structuren was gewijd aan het utilitaire aspect van de Hameau. Kippen en duiven werden grootgebracht in de duiventil, de Grange huisvestte voer voor het vee, en een Zwitserse bewaker genaamd Jean Bersy woonde in het wachthuis en was de verzorger van het dorp. De boerderij was een echt werkende boerderij, gerund door een familie genaamd Brussard, die daar woonde en toezicht hield op andere full-en part-time arbeiders. De boerderij van de koningin bracht konijnen, varkens, koeien en een geit groot en kweekte onder andere gewassen alfalfa, gerst, boekweit, vlas en rapen.
Er is enig archiefmateriaal dat Marie-Antoinette werd geraadpleegd over veel van de dagelijkse activiteiten van de boerderij. Ze was toegewijd aan de producten van de boerderij en liet de verse melk en andere goederen van haar afleveren Hameau zelfs toen ze in de jaren 1790 in de Tuileries in Parijs werd opgesloten. Voordat de monarchie naar het zuiden ging, nodigde ze vrienden uit in de Hameau voor verse bessen en ijs, dat ze soms in de Pleasure Dairy aten. Natuurlijk was haar betrokkenheid beperkt tot toezicht en plezier op afstand, omdat de boerderij een beetje verwijderd is van de andere structuren van de Hameau, en het is onwaarschijnlijk dat ze vaak ging.
De Hameau vormt al lang de kern van kritiek op Marie-Antoinette, waarvan een groot deel werd vervaardigd in dienst van een steeds revolutionairere agenda. Ze heeft zich bijvoorbeeld nooit verkleed als herderin of melkmeisje, hoewel dat verhaal al generaties lang wordt herhaald, zelfs niet door gerenommeerde historici. Deze legende hielp bij het karakteriseren van de Hameau als een soort gemene spot van het boerenleven, het koninklijke equivalent van Blackface. Een ander gerucht was dat het interieur aan de Hameau werden ingelegd in juwelen en andere overdreven extravaganties. In 1789 kwam een ​​revolutionair comité het domein van de Koningin inspecteren op bewijs van onverantwoordelijk te hoge uitgaven, en waren verrast door de relatieve bescheidenheid die ze vonden.
Laten we ons echter niet laten meeslepen. Natuurlijk had Marie-Antoinette aanzienlijke staatsmiddelen gebruikt om haar boerendorp te creëren, dat ondanks zijn functionele boerderij in wezen een Epcot-centrum van het boerenleven was. Maar het was begrijpelijk in de context van aristocratische tuin landgoederen in die tijd, een poging van een koningin om kom in contact met een eenvoudiger leven dat voor haar waarschijnlijk aantrekkelijker is geweest dan de koude marmeren gewelven van Versailles.

Afbeeldingen: 1Wikimedia Commons; 2-15 Anna Hoffman.
bronnen: Ik heb mijn masterproef geschreven over dit onderwerp, dus ik heb te veel bronnen om op te noemen met betrekking tot boeren, boeren en koninginnen in de 18e eeuw. Maar als je meer wilt weten over Marie-Antoinette, raad ik aan De biografie van Antonia Fraser. Sofia Coppola gebruikte het boek van Fraser als basis voor haar film, Marie Antoinette, die een prachtig suggestieve scène in de bevat Hameau. En Caroline Weber schreef een fantastische biografie van Marie-Antoinette door de lens van de mode genoemd Queen of Fashion: What Marie-Antoinette Wore to the Revolution.