Originele Netflix-serie BoJack Horseman komt morgen voor seizoen vier terug, 8 september, en als je de show nog niet hebt ingehaald, is het de moeite waard. De geanimeerde show over een vervuilde sitcom-acteur uit de jaren 90 (die toevallig ook een paard is) is een beetje Mad Men met een paar donkere Simpsons, plus een enorme dosis existentiële crisis. Let er echter goed op, want veel van de beste grappen zitten diep in het ontwerp van de show.
Zelfs als je geen fan bent van tekenfilms, is het vermakelijk en ingewikkeld gedaan. Elke aflevering zit vol met een grapdichtheid op Arrested Development-niveau en daarom heeft de show een grote replay-waarde.
De show speelt zich af in Los Angeles, zoals degene die we kennen, behalve dat veel van de bewoners dieren zijn die lopen en praten als mensen. Het uitgangspunt leent zich ook zeer goed voor veel woordspelingen en diergerelateerde grappen, vaak geschreven als tekst op de achtergrond van een scène op een billboard of een banner. Bovendien stel ik me voor dat de schrijvers veel plezier hebben bij het beslissen welke dieren de BoJack Horseman zouden spelen versies van echte acteurs - Jon Hamm's hoofdschot verschijnt op de achtergrond van één scène, en hij is (letterlijk) een varken. Probeer gewoon niet te veel na te denken over het feit dat een menselijke vrouw een relatie heeft met een gele lab van beroemdheden en dat je er goed aan kunt doen.
Hoewel de achtergrondvaggen van de show er moeiteloos uit kunnen zien, wordt achter de schermen veel werk verzet om het voor elkaar te krijgen. Lisa Hanawalt is een illustrator voor de show, en in een interview voor Laist, sprak ze over de aandacht voor detail die ze in elke scène legt waaraan ze werkt. Ze noemde ook haar persoonlijke favoriete gezichtsuitdrukking in de show, maar nogmaals, die zijn er tonnen van hen. Als je kijkt en je ziet woorden op de achtergrond van een scène, druk dan op pauze, omdat ik je beloof dat ze iets hilarisch spellen. Van een Starbucks-menu tot een bioscooptent, niets wordt over het hoofd gezien bij het maken van deze show.
Hoewel technisch gezien een komedie, concentreert deze felgekleurde cartoon zich rond een paar diep ongelukkige mensen (en dieren) en pakt een aantal zware verhaallijnen aan. Het is op dit moment ook mijn favoriete ding op tv, en het heeft een veel diepere emotionele diepte dan je denkt dat het gaat tegen (nominale) nominale waarde.