Als u het omgebouwde magazijnappartement van Jeannette in het historische centrum van Charlottesville, Virginia binnenstapt, is het gemakkelijk om stel je voor dat je bent vervoerd: naar een tropisch eiland, voor de kust van Afrika, in de jaren 1950, waar James Bond en Fred Astaire leven. Oh, en je zit in een zwart-witfilm.
Dit gevoel van vervoer naar een andere plaats en tijd is precies hoe Jeannette wil dat je je thuis voelt. Eigenlijk wil ze niet dat haar gasten zich op hun gemak voelen; ze wil dat ze zich nieuwsgierig voelen. Je kunt stoppen in de ingang om verdwaald te raken in de Edward Gorey-afdrukken, voordat je een tempelwacht van vier voet tegenkomt uitgehouwen in India, versierd met sieraden en vliegeniersbril - er is een gevoel voor humor dat overal doorloopt ruimte. Vervolgens wandelt u langs een antieke Chinese bruiloftskast, over het zebra-kleed, langs de kameel uitgehouwen in India, om te stoppen om naar het meest gewaardeerde bezit van Jeannette te staren: een verguld pictogram met de hand beschilderd Griekenland. Op weg naar boven naar het dakterras, net voorbij de surfplank, verlies je jezelf in een muur van zwart en wit afbeeldingen, met een Beatles-spiegel die een Union Jack-vlag reflecteert die boven het bed hangt, tegenover een verzameling wereld globes. U zult ongetwijfeld een enkele krachtige emotie ervaren: reislust.
Jeannette beschouwt haar huis als een kunstproject dat voortdurend evolueert, en je kunt haar doordachte ontwerp door de ruimte volgen. Vanaf het zebrahoofd dat in de woonkamer hangt, wordt je oog getrokken door de gestreepte keukenmuur en vervolgens door de hal naar het zwart-witte kleed. Een collectie gebeeldhouwde antieke meubels van de grootmoeder van Jeannette is verspreid over het appartement te vinden; een dressoir in de hal, een tafel in de eetkamer, een taart veilig in haar slaapkamer. Deze antiek mengen zich met de moderne lijnen van oranje stoelen in de stijl van Charles Eames en de wishbone stoelen die rond de eettafel zijn weggestopt. De reis door de tijd is net zo duidelijk als de reis door geografische plaatsen in dit appartement.
Om dit gevoel van vervoer naar een andere plaats en tijd te bereiken en om zo'n kleine ruimte het best te benutten, stelt Jeannette zich haar huis als boot voor. (Het is geen toeval dat de drie ronde spiegels boven de bank doen denken aan patrijspoorten op een schip.) Terwijl de plafond kan hoog zijn, er is slechts één kamer, die de ingang, de keuken, de leefruimte en de bevat eethoek. Daarom moet elk gebied gestroomlijnd en multifunctioneel zijn. De eetkamertafel wordt bijvoorbeeld tegen een muur geschoven en dient ook als bureau en werkruimte. Maar ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat ik werk zou doen in zo'n ruimte; hier bij Jeannette, in mijn gedachten en ogen, wandel ik weg.
Mijn stijl / inspiratie: Antiek gemengd met midden van de eeuw. De stijl en kleuren weerspiegelen veel van mijn obsessies: zwart-witfilms (denk aan Casablanca en Fred Astaire), strepen en reizen. Bijna alles in mijn ruimte roept herinneringen op aan mensen van wie ik hou en plaatsen waar ik ben geweest.
Favoriete element: De ramen. Ik hou van het drama en de authenticiteit van de oude, metalen ramen, en ik hou van de interactie met hen, omdat ze moeilijk te openen en te sluiten zijn. Omdat al het andere de ruimte is, is witte gipsplaat, waardoor dit oude element zo prominent in de ruimte is, het meer geschiedenis geeft.
Grootste uitdaging: Er zijn geen kamers, dus ik moest nadenken over het gebruik van de grote, open ruimte zodat deze goed functioneert voor mijn dagelijks leven, maar ook kan worden gebruikt om vrienden te vermaken.
Wat vrienden zeggen: Ze vragen om naar het dakterras te gaan, dat een fantastisch uitzicht biedt op het bruisende voetgangerscentrum in de binnenstad, evenals de bergen rondom de stad.
Grootste schaamte: Het tapijt op de bovenverdieping, hoewel ik daar geen huurder over heb. Als ik mijn zin had, zou de keuken een betonnen aanrecht hebben en metrotegels tot aan het plafond. En natuurlijk is er het probleem dat de keuken midden in de ruimte staat. Onnodig te zeggen dat ik de hele keuken opnieuw zou doen.
Trots DIY: Het enorme metalen bureau van mijn grootvader (naast mijn bed). Dit stuk was van een staalfabriek en zat sinds het begin van de jaren 80 in een garage, omdat niemand het wilde aanraken. Ik heb de bovenkant eraf gescheurd, de zijkanten geschuurd, het hoogglans zwart geverfd en het afgewerkt met een bureaublad van Ikea. De rand van de bovenkant was een ¼ inch te klein naar mijn smaak, dus ik eindigde het stuk met een aangepaste metalen band gemaakt bij een lokale dakwinkel.
Grootste verwennerij: Als huurder kan het moeilijk zijn om toestemming te krijgen om te schilderen. Mijn huisbaas verwende me door me toe te staan grote zwarte strepen op de keukenmuur te schilderen! Ik wilde dat ze de witte gipsplaat zouden openbreken en de architectuur van de trap benadrukken.
Beste advies: Zie je ruimte als een kunstproject. Er is niets waar je aan vast zit, dus voel je vrij om nieuwe dingen binnen te brengen en oude dingen eruit te halen; veel plezier en laat de ruimte evolueren om een uitdrukking te zijn van wie je bent in het moment, op een bepaalde dag, week of jaar.
Droombronnen: Les Puces de Saint-Ouen (de rommelmarkt in Parijs), straatverkopers over de hele wereld, lokale veilinghuizen, 1st Dibs, One Kings Lane, Shiner International.
