Ik weigerde mijn zuster uit te nodigen voor mijn huwelijk

Toen ik opgroeide, had ik geen zussen. Ik werd geboren als een schar in het midden van twee broers, en hoewel ik het leuk vond om met de jongens rond te hangen, zou ik liegen als ik zei dat ik niet af en toe verlangde naar een ander meisje in de familie. Iemand die met me door de kamer kon dansen, me door mijn moeders make-up kon graven en, ja, roddel over jongens met mij.

Dus toen mijn moeder mijn broers en mijn 12-jarige zelf introduceerde bij de man met wie ze aan het daten was - die toevallig twee dochters had die 5 en 9 jaar oud waren - was ik blij. Ik had de jackpot gewonnen. Ik kreeg niet één meisje om mee rond te hangen, maar twee. Ik herinner me zelfs dat ik ze voor het eerst ontmoette. We gingen kijken Monsters, Inc. in theaters, en terwijl we de straat oversteken naar McDonald's voor vanille-ijs daarna, weiden we allemaal over elkaar en zeiden tegen elkaar: "Ik wou dat je mijn zus was."

Minder dan een jaar later kwam die wens uit. Mijn moeder trouwde met mijn nu stiefvader, en wij allemaal kinderen verbonden en elk gecombineerd gezin zou kunnen. We gingen door gezinsvakanties samen, samen sporten en concerten gehouden in onze slaapkamers - geïmproviseerde microfoons (haarborstels) en stroboscooplampen (zaklampen) inbegrepen.

Ik wou dat ik kon zeggen dat de gezinsdynamiek stand hield. Naarmate we ouder werden, begonnen we uit elkaar te drijven. In het begin niet op een serieuze manier, maar op een manier die "we zijn allemaal in verschillende levensfasen". Maar toen begon de vijandigheid binnen te sluipen - mijn jongste stiefzuster begon negatieve dingen te zeggen over mijn moeder, haar drie kinderen (inclusief mijzelf) en mijn stiefvader. Haar moeder voedde het vuur, vertelde leugens over hun scheiding en manipuleerde verhalen zodat ze in haar voordeel zouden spelen. Maar de leugens waren zo absurd off-base dat het moeilijk was om te geloven dat iemand - vooral haar eigen dochter - hen zou geloven. Het voelde constant alsof zijn ex-vrouw probeerde "win de scheiding, "ongeacht hoe dit zijn toekomstige relatie met zijn dochters heeft beïnvloed.

Naarmate de jaren verstreken, hoopte ik dat de dingen zouden worden opgelost en de situatie zichzelf zou oplossen. Ik zei tegen mezelf dat het alleen haar tienerangst was - een fase die ze moest doormaken, maar uiteindelijk zou overkomen. Mijn andere stiefzus had tenslotte iets soortgelijks meegemaakt - minder extreem, maar soortgelijk - en ze groeide op, leerde het verschil te zien tussen feit en de fictie van haar moeder en bracht haar relatie met haar in overeenstemming vader. Maar mijn jongste zusje ontwikkelde gewoon meer woede tegenover ons gezin. En wanneer harddrugs en alcohol kwam op de foto, het werd nog erger.

Tegen de tijd dat Vaderdag 2012 voorbij rolde, was de laatste regel overschreden. Ze belde mijn stiefvader direct nadat hij 24 uur had gelopen om geld in te zamelen voor de American Cancer Society in hun jaarlijkse Relay for Life. Ik herinner me dat ik hem zag, de mix van uitputting en vreugde stroomde door hem heen toen hij de telefoon opnam - en de onmiddellijke blik van pijn die zijn gezicht kruiste toen hij naar de tiener aan de andere kant luisterde einde. Ze belde niet om hem een ​​gelukkige Vaderdag te wensen, of zelfs om te zien hoe zijn fondsenwerving verliep. Ze belde in plaats daarvan om hem te vertellen dat hij een vreselijke vader was en er nooit voor haar was, ondanks de zijne constante betalingen voor kinderbijslag, deelname aan voetbalwedstrijden en telefoontjes om de kloof te overbruggen hen. Ik hoorde pas later op de dag wat er gezegd was, maar ik zal nooit de crestfallen blik op zijn gezicht vergeten toen ze sprak met deze goede, vriendelijke, respectabele man. Het was de fysieke manifestatie van het hart van een man - nee, van een vader - dat in miljoenen stukjes brak. En toen wist ik dat ik mijn stiefzuster geen kansen meer zou geven.

Dat was vijf jaar geleden en sindsdien heb ik haar niet meer gesproken. Dus toen het tijd werd om mijn huwelijk te plannen met een man die deze zuster niet eens had ontmoet, Ik wist dat ze niet op de gastenlijst zou staan. Al mijn andere broers en zussen waren natuurlijk inbegrepen, en mijn andere stiefzuster, een kunstenaar, zelfs samen met mijn stiefvader, een houtbewerker, om maak prachtige bewegwijzering en verschillende kunstwerken die tijdens mijn ceremonie en receptie te zien waren.

Maar toen ik me klaarmaakte voor een privé-moment met de eerste blik met mijn stiefvader, trof me een kleine zweem van verdriet toen ik mijn andere stiefzuster zag die over het gras naar haar stoel liep. Het was heel kort, maar ik vroeg me even af ​​hoe het had kunnen zijn als een van de scenario's uit ons verleden anders had gespeeld. Zouden mijn beide zussen daar zijn? Zou zij zijn mijn bruidsmeisjes? Zouden we de hele nacht dansen, naar buiten sluipen om te praten over hoe we niet konden geloven dat deze dag eigenlijk hier was?

Hoe ideaal dat ook klinkt, ik realiseerde me al lang geleden dat je niet op pauze in je leven kunt drukken in de hoop dat iemand zal veranderen. Daarom gaf ik mezelf toestemming om die vijandige relatie zonder spijt los te laten. Het klinkt misschien hard, gegeven dat zij is mijn stiefzuster, maar ik ben OK met het kiezen van kanten. Ik vind het goed om op te komen voor mijn stiefvader en hem te laten weten dat hij het niet verdiende het doelwit van zo'n haat te zijn. En tijdens verschillende momenten van mijn bruiloft - tijdens die eerste blik, terwijl hij me weggaf en terwijl we walgden naar 'Een lied voor Mijn dochter "- Ik wilde gewoon dat hij wist hoeveel liefde ik voor hem heb en hoe geweldig van een vader, man en rolmodel hij echt is is.

Wat mijn stiefzuster betreft, ik heb haar leven in de gaten gehouden - mijn andere stiefzuster geeft me hier en daar updates - en het lijkt erop dat ze, ondanks veel meer obstakels, eindelijk in de lift zit om haar leven te veranderen. Ik hoop van wel. We zullen misschien nooit in de buurt zijn, in haarborstels zingen of weer over jongens praten, maar ik zou haar nooit een slechte wil wensen. En terwijl ik er geen spijt van heb weigert haar uit te nodigen voor mijn bruiloft, Ik hoop altijd op een gezonder, positiever resultaat voor haar toekomst.

* Namen zijn gewijzigd voor privacy.