Vind je de producten die we hebben uitgekozen? Ter informatie, we kunnen geld verdienen via de links op deze pagina.
De ontwerper legt uit hoe hij patroon overal in een huis in Napels, Florida, gebruikte.
James Merrell
Robert Couturier: Oh, goed - daar hou ik van. In mijn eigen huis heb ik nog nooit iets gedaan dat niet overal een patroon had. Ik heb plaatsen voor klanten helemaal zonder patroon gedaan, maar het voelde altijd een beetje vreemd voor mij, een beetje naakt. Patroon brengt leven en rijkdom in een kamer. Het is veel leuker om mee te leven.
Er zijn enkele grote, gewaagde verklaringen op deze vloeren en muren.
Als de uitspraak niet sterk is, merk ik het niet. Het kleed in de woonkamer is het enige dat aan die enorme ruimte bindt - het moest opvallen. Het trekt alle meubels samen en krimpt de kamer een beetje. De wandtapijten zijn zo groot, ze hebben een architectonische aanwezigheid. Ze zijn echt sterk. Het probleem met de architectuur van vandaag - en ik ben er ook schuldig aan - is dat we de neiging hebben om deze niet-gespecificeerde ruimtes te ontwerpen, die gewoon openen naar de volgende ruimte en de volgende ruimte. Deze zeer grote ruimtes missen structuur. Zo'n groot patroon geeft ze structuur. De eetkamer voelt als een aparte ruimte, ook al is het dat echt niet.
En toch stromen de kamers nog steeds samen.
Ja. Wanneer we stoffen voor elk project selecteren, wat er ook gebeurt, leggen we ze allemaal op een tafel om ervoor te zorgen dat ze allemaal samenwerken, dus een heel huis is één hele visie.
Voor zo'n groot huis zijn er niet veel meubels of decoratieve accenten.
Ik denk eigenlijk dat mensen vandaag de dag zo willen leven, met minder meubels, minder spullen, minder formaliteit. Zelfs als het huis groot is, is het eenvoudiger en praktischer. Er zijn een paar Louis XV-stoelen, maar meestal zijn het eenvoudige, ongecompliceerde meubels.
Ik merk dat er een televisie in de woonkamer is.
Ik had het waarschijnlijk in een kast kunnen stoppen. Ik heb een hele grote tv in mijn huis en ik heb hem verstopt in een kast omdat het beschamend is dat ik kijk De echte huisvrouwen van New York City. Dus ik verberg mijn televisie voor schaamte. Maar echt, die tv is nog een reden waarom ik daar een heel sterk tapijt wilde doen. Het houdt je oog in de gaten, dus je beseft niet dat er rechts van je een heel grote televisie aan de muur hangt.
Je hebt de klassieke combinatie van blauw en wit gebruikt en bent er helemaal mee bezig. Hoe heb je het palet gekozen?
Het is een vakantiehuis in Florida, en ik was op zoek naar heldere, open kleuren om mee te leven en een eenvoudig palet. Wanneer je binnenkomt zie je het blauw en wit, en het is snel en gemakkelijk om die informatie te verwerken. Het is gemakkelijk in de omgang, niet ingewikkeld en daarom denk ik dat het het leven gemakkelijker maakt. Je hoeft er niet teveel over na te denken. Je moet een huis binnenlopen en het onmiddellijk begrijpen - dat schept rust.
Kalmte? Zelfs met patronen die zo grafisch zijn als deze?
Toegegeven, ze zijn niet bijzonder sereen. Maar ik denk dat je het leven in het paradijs erg moe kunt worden. Daarom gaan we alleen naar het paradijs als we dood zijn.
Is dit het eenvoudigste palet dat je ooit hebt gedaan?
Ik heb ooit een volledig wit appartement gedaan en ik zie de aantrekkingskracht van een wit-op-wit universum, maar ik vind het persoonlijk droog en koud. Je komt binnen en het is als een ijsstorm. Het is een gedisciplineerd soort perfectie en het is niet echt leefbaar. Je moet op ieders schoenen letten als ze binnenkomen - 'Omigod, is dat modder?' En de hemel verbiedt dat je rode wijn morst - het lijkt erop dat iemand is vermoord.
Waarom geen waterige kustblues?
Ik haat lichtblauw in Florida. Het licht heeft een manier om kleuren te filteren zodat bleek wit of, erger nog, vuil wit lijkt. Vetblauw is hier veel leuker. Zelfs dit sterke blauw in de slaapkamer zal je 's nachts niet wakker houden. Ik ben helemaal weg van die blauwe tint op die stoelen - het is ongelooflijk intens. Je ziet echt het borduurwerk.
Het borduurwerk voelt erg Frans.
Het is zo voortreffelijk, nietwaar? Het is voor ons gedaan in Frankrijk door Jean-François Lesage. Dat borduurwerk werd voor het eerst gemaakt in de jaren 1920 voor Jeanne Lanvin, de beroemde Franse modeontwerpster. Toen ik het voor het eerst zag, brachten ze me dit gigantische stuk - ik vond het meteen geweldig, met zijn prachtige vlinders. Ik heb gordijnen gemaakt die volledig in het patroon zijn geborduurd.
U hebt geborduurde randen op de gordijnen van de woonkamer en stroborduurwerk op de lampenkappen. Wat spreekt je zo aan aan dit ambacht?
Het heeft een driedimensionale kwaliteit en de achterkant is net zo mooi als de voorkant. Borduurwerk zit vol verrassingen. Het gordijnborduurwerk geeft volume aan de rand, wat leuk is.
Een klein detail, maar die grote gedraaide houten lamp is echt opvallend.
Het komt uit de jaren 1950, maar ik denk dat het hier zo modern aanvoelt. Ik probeer altijd interessante lampen te krijgen. Ik haat die gewone kleine trieste lampen, saaie vormen met effen witte lampenkappen. Lampen zijn zo belangrijk, omdat ze 's nachts alles zijn wat je ziet.
Wat heeft een huis altijd nodig?
Het moet geworteld aanvoelen. Dit huis was snel klaar, maar het voelt niet zo omdat het erg geworteld is - in de kleuren, de vormen en de stijlen die de klanten weerspiegelen. Anders zou het niet werken.
