Net als de producten die we hebben uitgekozen? Ter informatie, we kunnen geld verdienen via de links op deze pagina.
De ultra chique, ultra glamoureuze studio van Adrian, ontworpen door Tony Duquette.
In Regency Redux: High Style Interiors: Napoleonic, Classical Moderne en Hollywood Regency, auteur Emily Eerdmans noemt een anekdote waarin couturier aan de sterren Adrian Tony Duquette de opdracht gaf om zijn kledingsalon in Beverly Hills te ontwerpen. En de richtlijn die Adrian Duquette gaf, was echt vrij eenvoudig: "Verbaas me". Hoe fantastisch is dat? Ik ben er zeker van dat voor velen van jullie ontwerpers deze twee kleine woorden van een klant misschien net manna uit de hemel zijn. Het is een richtlijn die de ontwerper licentie geeft om alles uit de kast te halen en de volledige kracht van iemands creativiteit te ontketenen. Maar ik veronderstel dat het ook een commando is dat vol onzekerheid zit en dat net stage-vracht kan veroorzaken.
Ik denk nu al een paar weken na over dit verhaal omdat ik bepaalde mensen graag zou willen "verbazen" - mijn schoenenverkoper bij Neiman Marcus, mijn algemene aannemer en mijn kapper bijvoorbeeld (en alle drie zijn ze best fantastisch, dus ik heb er alle vertrouwen in dat ze dat kunnen.) Maar in termen van ontwerp, soms zie je een interieur en je kunt gewoon zien dat de ontwerper zich gedwongen voelde om de klant iets heel bijzonders en goeds te geven, verbazingwekkend. Ik vraag me af of dit misschien het geval was in de volgende interieurs (en ook in een tuin).
Het appartement Parijs van Charles de Beistegui, c. 1933. Het appartement is ontworpen door Le Corbusier en Pierre Jeanneret en heeft een prachtige blauw en witte geschilderde betonnen trap. Let ook op de kristallen rail.
De hal in Sa Torre Cega, Cala Ratjada, Mallorca, Spanje. Carlos Ortiz-Cabrera van Maison Jansen was verantwoordelijk voor de op pop-art lijkende, trompe l'oeil geschilderde vloer in de foyer.
De badkamer van Madrid van de hertogin van Alba, ontworpen door Armand Rateau, c. 1925. Het bad was uit één stuk wit marmer gesneden en de muren waren bedekt met goudlak met taferelen van het pastorale type.
Landschapsontwerp kan ook worden gebruikt om te verbazen, zoals hier te zien in het park van het huis van Mimi Pecci-Blunt in Parijs, c. 1926.
