Ook al schrijf ik over schoonmaken voor de kost, ik oefen niet altijd wat ik predik. Ik val ook in slechte gewoonten, zoals het verlaten van de gerechten van gisteravond voor een paar dagen in de gootsteen - en ik weet niet eens de laatste keer dat ik mijn kussen waste. Yuck, heeft gelijk. Het slechtste deel? Ik ken de regels, ik volg ze niet altijd.
Tot nu toe heb ik mijn vuile kleine geheim verborgen gehouden voor mijn collega's - maar het kwam aan het licht toen we brainstormden over verhaalideeën voor het voorjaarsschoonmaakseizoen (dat is eigenlijk Kerstmis hier bij Good Housekeeping). Nee, zei ik, ik heb mijn matras nooit gestofzuigd in de drie jaar dat ik het heb gehad. Nee, ik niet stof mijn meubels elk weekend. En nee, dat doe ik niet zuig mijn douchewanden af na mijn ochtendspoeling.
Toen de waarheid naar buiten kwam, schaamde ik me een beetje. Maar de zilveren voering was dat het me een idee voor een verhaal gaf: "Wat als ik een dag besteedde aan het leren schoonmaken net zo goed als een huishoudster?" Ze gingen ervoor. Een paar weken later ontmoette ik Linda Ajdari, de directeur van Housekeeping bij
Het Marlton Hotel, die me aan het werk zetten om vuile hotelkamers schoon te maken van recent vertrokken gasten.
Zoals je kunt zien, bleven de dingen niet precies in dezelfde staat als de meeste mensen hun slaapkamers thuis houden. Deze speciale bezoeker besloot een rol wc-papier achter te laten op het bed, samen met de overblijfselen van hun souvenirwinkeltje. Stapels natte handdoeken begroetten me ook in de meeste hoeken van de kamer. Na een snelle inspectie begint het plezier.
De eerste is zwart voor afval; de tweede is duidelijk voor beddengoed. Ik begon de dag met het gooien van iemands half opgegeten yoghurt en muesli en vervolgens hun geknoopte lakens en nog vochtige badjas bijeen te brengen. Op dit moment voelde het al meer als een training in de sportschool dan als een cursus thuiseconomie.
"Veel mensen denken dat het gemakkelijke arbeid is," zei Ajdari. "Dat is waarom de AC is ingeschakeld," legde ze uit. Tegen de tijd dat ik klaar was met het schoonmaken van de hotelkamer, had ik mijn kuiten bewerkt door me op mijn tenen te strekken om de douche af te vegen, mijn dijen door te hurken om linnen in het bedframe te stoppen, en mijn buikspieren door in een bijna plankpositie te komen om te stofzuigen onder de bed.
Al met al zei Ajdari dat het 45 minuten zou moeten duren om een kamer schoon te maken waarin de gasten hebben uitgecheckt. De jouwe duurde echt een indrukwekkende twee uur - goed voor mijn strandlichaam, slecht voor mijn ego.
Met deze strategie kunnen huishoudsters door de kamer bewegen zonder vuil en bacteriën terug te volgen naar de gebieden die ze al hebben schoongemaakt. Omdat de badkamer in de verre hoek is, beginnen ze daar, gevolgd door het bed op te maken, af te stoffen, te stofzuigen en uiteindelijk hun weg te dweilen uit de kamer: "Deze routine is om te voorkomen dat je op de natte vloer stapt en voetafdrukken op de vloeren en tapijten intrekt," vertelde Ajdari me.
Een andere reden? Ze willen gewoon de badkamer klaar hebben, omdat het de meeste tijd kost om schoon te maken: "Je moet ervoor zorgen dat de oppervlakken worden gedesinfecteerd en grondig worden gereinigd voor de volgende aankomende gast," zei ze. Om te voorkomen dat bacteriën zich naar de rest van de kamer verspreiden, behandelen ze ook sanitaire voorzieningen als een kleurgecodeerde wetenschap: blauwe vodden zijn voor de badkamer en groene vodden zijn voor algemeen gebruik (d.w.z. overal anders).
De taak die ik was minst ik keek er naar uit om het toilet schoon te maken. Vooral omdat ik geen idee had wie de nacht ervoor in de kamer was gebleven. Voor zover ik wist, brachten ze de avond door op straat McSorley's, had een beetje te veel plezier, en merkte dat hij gebogen zat over dezelfde porseleinen kom waar ik mijn handen in zou dopen.
Ik nam aan dat het personeel hetzelfde zou voelen. Nee. "Je went na een tijdje aan dingen," zei Ajdari. Een andere truc van het vak is muziek. Ik heb een keer geslingerd Rihanna's "werk" als achtergrond voor mijn swish-sessie vond ik de taak veel acceptabeler. Ik ben er zelfs van overtuigd dat de beat me nog harder deed schrobben.
Na het toilet kreeg ik de opdracht om de spiegels, douchewanden en wastafel met badkamerreiniger te besproeien. Vervolgens moest ik de doek in mijn rechterhand gebruiken om het product in te wrijven en de doek in mijn linkerhand om het af te drogen. Ik voelde me als Daniel uit Het karate kind instructies krijgen om in en uit te wassen - vooral wanneer Ajdari strepen vond en me vertelde het opnieuw te doen.
Als je je ooit hebt afgevraagd waarom het wegglijden in een hotelbed je het gevoel geeft dat de rijst en bonen in een strak ingepakte verpakking zitten Chipotle burrito, Ik heb het antwoord: in plaats van een hoeslaken rond de matras te gebruiken, gebruiken ze twee identieke toplakens. Eerst leg je beide plat op de matras en stop je de lakens in de zijkanten en het uiteinde van het bed, zodat de hoeken later blijven hangen.
Het volgende is het dekbed, dat werkelijk neemt de prijs aan als meest gehate karwei - dankzij het lastige dekbed. Om deze hoes solo te overwinnen, gebruik je beide handen om de bovenhoeken van het dekbed van buitenaf te pakken, reik je dan door en trek je het donzige dekbed omhoog totdat het in het dekbed wordt verzwolgen. Harder dan het lijkt.
Nee, u hebt geen strijkijzer of stoomboot nodig om gekreukte vellen glad te strijken. Het geheim is een spuitfles vol met gewoon oud leidingwater. Spritz eerst de vloeistof gelijkmatig over je bijna gemaakte bed (de hoeken moeten nog uitsteken). Schud vervolgens de bovenste laag totdat je de vouwen begint te vestigen.
Trek het dekbed strak en gebruik dan de "ziekenhuishoekplooi" om alles op zijn plaats te trekken en vast te draaien. Ajdari vertelde me dat deze techniek dateert uit de 19e eeuw, toen verpleegkundigen in oorlogstijd slechts één laken hadden voor ziekenhuisbedden en een manier nodig hadden om het stevig op zijn plaats te houden. Je tilt in principe de rand van het laken op om een hoek van 45 graden met je matras te maken en trekt vervolgens de hangende stof onder de matras.
"Elke supervisor heeft zijn pet peeves, en de mijne zijn de kussens," zei Ajdari. Dit heb ik op de harde manier geleerd. Eerst karate je het kussen om het gemakkelijker in de veinzerij te passen. Dan komt de presentatie: "Happy" kussens worden plat gedrukt en staan recht op het bed, terwijl "trieste" kussens slordig uitzien en er rommelig uitzien. Raad eens welk soort ik heb gemaakt?
Wat ik vervolgens niet deed was alle lucht uit het kussen persen voordat ik het rechtop ging zetten. Om dit te doen, plaatst u uw handen in het midden en duwt u ze vervolgens langzaam herhaaldelijk in tegengestelde richting totdat uw kussen zo plat is als een plank en ongeveer half zo dik als voordat u begon.
Als je klaar bent, pak je de bovenste twee hoeken van je kussensloop en zet je het kussen naast je bedframe - niet doen (ik herhaal, Niet doen) leun tegen het hoofdeinde. Als je met succes een "gelukkig" kussen hebt gemaakt, moet het op zichzelf staan en trots zijn.
Zodra ik dacht dat mijn dag voorbij was, greep Ajdari haar handschoenen om ervoor te zorgen dat mijn werk "aan de hotelnormen voldeed" - en ik had plotseling het gevoel dat ik weer helemaal op de middelbare school zat. Behalve dat ik al wist hoe ik het deed op deze slaagtest. Ik vergat helemaal te stof en ik liet na een seconde sporen achter op de glazen douchedeur en derde poging om mijn fout recht te zetten.
Hoewel ik trots hun kenmerkende handdoek, badjas en wc-papierplooien heb afgetrokken, halverwege het stofzuigen Ajdari nam het voor me over - ze beweert dat we te weinig tijd hadden, maar ik denk dat het komt omdat ik over het koord struikelde (tweemaal). Maar ik besloot niet te streng voor mezelf te zijn. Ik heb mijn best gedaan; het was gewoon heel hard werken - het soort waarbij je je niet realiseert dat je voeten echt pijn doen totdat je eindelijk op de metro gaat zitten (waargebeurd verhaal).
En aan het einde van de dag besefte ik dat ik nog steeds meer wegliep van het Marlton Hotel dan toen ik aankwam: ik had een veel grotere waardering voor wat er achter de scènes in hotels, een paar trucs om op te nemen in mijn eigen routine thuis, en een belofte aan mezelf - en aan Ajdari - om mijn bed te strippen voordat ik vanaf nu een hotelkamer uitcheck Aan. Het is het minste wat ik kan doen.
Van:Good Housekeeping VS.
