Miles Redd interieurontwerp

Het verzoek kwam in een smekend telefoontje van mijn vader: "Zou je je mama willen helpen? Dit huis krijgt een beetje lang in de tand. "Inderdaad, hij had gelijk. Moeder had de eettafel als haar bureau aangestuurd, dus toen je door de voordeur liep, werd je begroet door een explosie van correspondentie, wat een leuke manier is om te zeggen dat de kamer een ramp was.

Ik probeer mijn ouderlijk huis op te knappen sinds, nou ja, mijn jeugd. Mijn moeder is een van de liefste mensen op aarde, maar in 1987, toen het tijd werd om ons huis opnieuw in te richten Atlanta, ze nam geen advies aan van haar 14-jarige zoon, hoe kunstig ik ook mijn persoonlijke had geregeld kwartalen. In plaats daarvan wendde ze zich tot Susan Wilcox, een opmerkelijke decorateur uit Atlanta, die haar verzoeken om symmetrie, onrust en vrolijke chintzes volledig begreep.

Mijn moeder groeide op in Williamsburg, Virginia, en is dol op wat ik 'bruin meubilair' noem. Ze houdt van 18e-eeuwse soberheid doordrenkt met af en toe een verzadigde kleur. Dit zorgde er natuurlijk voor dat ik kampioen werd in de barok en rococo. (We vertonen allemaal een versie van rebellie; de mijne kwam in de vorm van maximale decoratie.) Nu, tientallen jaren in mijn carrière, kan ik haar gevoel van reserve waarderen. En op 78-jarige leeftijd vertrouwt ze me eindelijk genoeg om me de zaak op te frissen.

Ik stemde in met één voorwaarde - dat ik volledige controle zou hebben.

Omdat het huis in werkelijkheid al behoorlijk mooi is, hebben we twee dagen doorgebracht met het maken van kleine aanpassingen met B-I-G-impact. Zoals de meeste mensen, had mijn moeder overal foto's verspreid. Dus mijn collega David Kaihoi hing ze opnieuw in groeperingen, die meteen de ruimte transformeerden. We hebben een tafel die veel te groot was voor de eetkamer verplaatst naar een ongebruikte bibliotheek aan de achterkant van het huis die het perfecte kantoor voor mam maakt, met smaragdgroene glazen wanden en uitzicht op de tuin. Ik liep langs de tafel in een ouderwetse chintz om een ​​geheime schuilplaats te bieden voor haar briefpapierfetisj.

In de eetkamer hebben we die kolossale tafel ingeruild voor een kleinere ronde - het is veel uitnodigender en stimuleert het diner-tafelgesprek - en voegde een breakfront toe dat op een veiling werd gevonden en krijtachtig geverfd groen. Botanische prints fungeren als een folie voor de peppy geel-witte strepen. Eenvoudige stromatten in de hal verlichten nu de ernst van de houten vloeren.

Mijn vader had eindeloos geklaagd dat de ouderslaapkamer te donker was, dus brachten we leeslampen met zwenkarmen aan. Ik verwisselde de plantage-luiken van het raam, die voor mij altijd koud aanvoelden, voor rijke tafgordijnen onder een Venetiaans geïnspireerde volant. We hebben de spreidingskleden vervangen door zacht kamerbreed tapijt, wat een slaapkamer gezellig maakt. Ze zeggen dat ze nog nooit beter hebben geslapen.

Moeder was er heel blij mee. "Ik hou van rondlopen in dit huis waar ik al tientallen jaren woon en dat ik het niet eens herken!" zei ze lachend. "Het is goed om een ​​decorateur in de familie te hebben."

Bekijk hier meer foto's van dit prachtige huis »

Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in het februari 2016 nummer van House Beautiful.