Wat is modern design uit het midden van de eeuw?

Het zou een serieus understatement zijn om te zeggen dat moderne moderniseringen uit het midden van de eeuw een opleving hadden. Het heeft zo'n grote aantrekkingskracht gekregen dat het wordt beschouwd als de 'Pumpkin Spice Latte van design, 'met de stijl die overal wordt verkocht, van Design Within Reach tot Doelwit. Het is overal, en om die reden kan de betekenis van de term een ​​beetje verdund worden. Wat is tegenwoordig zelfs midden van de eeuw modern?! En wat maakt het echt zo? Laten we het onderzoeken.

Het kijkt terug naar de toekomst.

Op het meest basale niveau staan ​​moderne ontwerpen uit het midden van de eeuw bekend om het combineren van slanke lijnen (denk aan: mager, pin poten op dressoirs en tafels) met organische vormen, met behulp van nieuwe materialen en methoden om traditioneel opnieuw te bedenken stukken. De looks waren futuristisch, maar ze waren geen totale afwijking uit het verleden. Frances Ambler, auteur van

Mid-Century Modern: iconen van design, noemt een paar voorbeelden: de forse Engelse clubstoel werd omgevormd tot de slanke lederen en multiplex Eames Lounger, terwijl de Artichoke Lamp van Poul Henningsen een herconfiguratie was van een kroonluchter.

Het veranderde ontwerpers in pictogrammen.

Midden van de eeuw modern, net als elk tijdperk van design, evolueerde. De wereldtentoonstelling van 1939 in New York City had de geometrische vormen en strakke lijnen van het Bauhaus en de Deense modernist gebracht bewegingen in het Amerikaanse bewustzijn, maar de stijl kreeg pas echt vorm tot het einde van de jaren 1940, goed doorgaand door de 1960. Destijds ging Amerikaanse stijl helemaal over het omarmen van de toekomst. Het was het tijdperk van Spoetnik, van astronauten die de ruimte in snelden, van de regering Eisenhower die plaats maakte voor de Kennedy's van Camelot, van de Twilight Zone en de Jetsons.

Studies in nucleaire fysica, moleculaire chemie, evenals een groeiende obsessie met science fiction allemaal gespeeld in de futuristische vormen en materialen die overal te zien zijn, van meubels tot huizen in de voorsteden en wolkenkrabbers. En een bloeiende naoorlogse economie betekende een snelle toename van het eigenwoningbezit, wat leidde tot een toename van de bouw van kleinere huizen en appartementen. Met de American Dream meer een realiteit voor de middenklasse, worden ontwerpers en architecten aangescherpt op hun populistische boodschap: ontwerp moet niet alleen mooi geconstrueerd, functioneel en efficiënt zijn, maar bereikbaar.

En in die tijd werd een team van briljante beeldhouwers en architecten ontwerppictogrammen die de stijl vorm gaven met het meubilair ze gemaakt voor merken als Herman Miller en Knoll: Eero Saarinen, George Nelson, Charles Eames, Harry Bertoia en Isamu Noguchi.

Nieuwe materialen gevormde nieuwe ontwerpen.

Omdat gebogen multiplex, fiberglas, schuim, aluminium, staal en kunststof allemaal lamineerbaar waren, kon Eero Saarinen de afgeronde contouren en voetstuk voor de Tulip-stoel en tafel die hij in 1956 ontwierp, en Eero Aarnio om zijn futuristisch ogende Ball-stoel te vormen in 1965. Maar in plaats van de industriële materialen te bedekken met lagen vulling en stoffen, "probeerden ze het nooit te verbergen als iets anders," merkt Frances op. "Een stoel van multiplex, bijvoorbeeld, vierde de vormen die met het materiaal konden worden gemaakt, en de elegante eetkamerstoel van Warren Platner maakt er geen geheim van dat hij van stalen staven is gemaakt."

Soms speelden ontwerpers ook met kleuren - de aardetinten van de jaren 1950 maakten uiteindelijk plaats voor helderdere, meer verzadigde kleuren, toen de Space Age en Pop Art in beeld kwamen.

Twee benaderingen Cemented It in Pop-Culture History.

Terwijl sommige mensen beweren dat modern in het midden van de eeuw meer een begrip is geworden voor modern design in algemeen dan een specifieke look, kan een deel van de strijd om het te definiëren komen van hoe breed de stijl is. Een deel daarvan is te wijten aan de twee uiteenlopende (maar complementaire) richtingen die de dingen hebben ingeslagen.

Modernistische Amerikanen hielden van industriële materialen en de efficiëntie van massaproductie, terwijl hun tegenhangers in Scandinavië (de Soft Modernists) toegewijd aan de lange traditie van het vervaardigen van hun stoelen en tafels uit natuurlijke elementen, zoals hout en leer, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan handgemaakt boven mechanisch processen. Het resultaat was prachtig gemaakte stukken die evenzeer werden gevierd om hun kwaliteit als om hun vereenvoudigde, moderne vormen - denk aan Hans Wegner's Wishbone Chair of Alvar Aalto's zacht gebogen berk en beuk houten stoel.

---

---

De esthetiek heeft ook zijn beslag gekregen in de architectuur.

Vooruitgang in bouwmethoden en materialen maakte het mogelijk voor Richard Neutra, Philip Johnson en Pierre Koenig om de vereenvoudigde lange en lage huizen met platte daken te maken die dit kwamen definiëren periode. Plattegronden werden gemaakt met een organische stroom en multifunctionele ruimtes in gedachten, waarbij de ene kamer leek te versmelten met de andere. Veel architecten bouwden ook split-level huizen, waardoor meerdere verdiepingen mogelijk waren met behoud van de horizontale vlakken.

Net als bij meubels, waren de materialen zelf een belangrijk element in deze gebouwen - open haarden van steen in de muren waren een normaal gezicht in de woonkamer, terwijl terrazzovloeren en plafonds met houten planken liepen gedurende. Dit was een duidelijke voortzetting van het Bauhaus-idee van Gesamtkunstwerk: ongelijksoortige elementen of materialen die samenkomen om één entiteit te creëren.

Natuurlijk licht werd zelfs nog belangrijker in het ontwerp van huizen. Architecten verlieten het typische raamkozijn van 3 voet bij 5 voet voor enorme glazen wanden en schuifdeuren, waardoor het buitenleven effectief naar binnen werd gebracht. Hoewel dit zeker vaker voorkomt in Californië vanwege het gematigde klimaat van de staat, zijn voorbeelden van deze stijl in het hele land te vinden, van de buitenwijken van Chicago tot New Canaan, Connecticut.

---

---

De populariteit van het moderne midden van de eeuw heeft in de loop van de tijd sneeuwballen.

Veel van de exacte stukken die in de jaren 1950 en 60 zijn gemaakt, worden vandaag nog steeds gereproduceerd via bedrijven als Design Within Reach, Herman Miller en Knoll. In sommige gevallen zijn ze nu nog populairder dan 60 jaar geleden. Zelfs moderne retailers zoals West Elm vinden stijlen uit het midden van de eeuw opnieuw uit. Dus hoe zijn deze ontwerpen door de jaren heen zo veerkrachtig geweest? "Ze zijn ontworpen voor een manier van leven die in wezen nog steeds onze manier van leven is: we willen dat stoelen opkrullen in tonnen opslag, draagbare stukken - alles op een kleinere schaal," merkt Frances op.

Gezien het aantal millennials dat massaal naar grote steden stroomt en in appartementen met een portokosten woont, is dit geen verrassing. Cara Greenberg - die letterlijk het boek over midden van de eeuw modern schreef en wordt gecrediteerd voor het bedenken van de term - is het ermee eens: "het lijkt opnieuw een beroep te doen op elke opkomende generatie jonge mensen. Design uit het midden van de eeuw is sindsdien niet overtroffen door een andere beweging, dus het blijft de stijl van onze eigen tijd, niet van een antiek verleden. En het ziet er nog steeds cool uit! ”

Wat duidelijk is, is dat het moderne midden van de eeuw deel blijft uitmaken van de huidige tijdsgeest, zoals blijkt uit de populariteit van Gekke mannen of de talloze films, advertenties en tijdschriften die zijn verspreid in Koenigs Stahl House met uitzicht op Los Angeles of David Netto's door Neutra ontworpen huis in Silver Lake.

Misschien, ook al zijn we in het tijdperk van iPhones en drones (wat een tijd om te leven!), De aanhoudende allure en populariteit van het midden van de eeuw modern ligt in het vermogen om ons tegelijkertijd terug te brengen naar het verleden en ons tegelijkertijd aan te drijven om te dromen van de oneindige mogelijkheden van de toekomst.

Volg House Beautiful op Instagram.