6 Verwoestende bekentenissen Van een schoonmaakster tot de rijken

Om inkomsten te genereren tijdens een stage bij een dansgezelschap in New York City werkte Lizzie Feidelson als een "consultant" bij een milieuvriendelijk boetiekreinigingsbedrijf. Ze schreef over haar ervaring in de herfsteditie van n + 1. De hele essay is boeiend, maar dit zijn enkele van de meest fascinerende details over haar tijd "ontgiften" van huizen.

1. In een "vlekkeloos" appartement in het centrum van Manhattan ontdekte Feidelson dat de jonge zoon van de cliënt een zeer gecontroleerd dieet heeft.

"Zijn maaltijden waren in krimpfolie verpakt en in de koelkast geëtiketteerd met zijn naam en de beoogde consumptietijd. Een typisch tussendoortje was een enkel gepeld hardgekookt ei. "

2. Documenten werden weggelaten voor Feidelson om blootgestelde privégegevens over klanten te zien zonder dat ze zelfs maar hoefde rond te snuffelen.

"[...] brieven waarin academische proeftijd werd aangekondigd, werden in de koelkast vastgemaakt."

3. Feidelson zag veel luxe kleding - niet dat haar klanten om haar gaven.

Ze beschrijft "de terpen van dure aankopen die ze op de vloer achterlieten om kattenhaar en stof te verzamelen" en de "kittenhakken met delicate veren aan de enkelband, minirokken van zware stof (bij welk weer zouden deze worden gedragen?) en bedekt met een dik tapijt van pailletten, die ik voorzichtig glad zou maken zodat elke glanzende schijf er hetzelfde uitzag richting."

4. Ze zou de huizen van cliënten van haar eigen leeftijd moeten schoonmaken.

"Ze leken nooit op te merken dat we gelijken waren, of als ze dat deden, leek de informatie hen niet in verlegenheid te brengen zoals het mij deed."

5. Een dame vroeg Feidelson om extra tijd in de badkamer door te brengen, omdat elk oppervlak van de ruimte bedekt was met "vuile kattenbakvulling".

"Ik heb enkele uren besteed aan het losmaken van met urine doordrenkte kluiten strooisel uit het bad en gematteerde plukjes haar uit de gootsteen. Terwijl ik de laatste stukjes klei wegzuigde, vond ik een elegante bungelende oorbel die de achterkant van de toiletpot omhelsde. "

6. Het verhaal van Feidelsons 'favoriete klant' is misschien wel de meest hartverscheurende.

"Toen ik zijn boekenplanken afstoffen, ontdekte ik dat zijn boeken niet echt waren: ze kwamen weg in discrete secties, holle volumes versmolten aan de rug." In zijn inloopkast, had hij "gratis T-shirts van conferenties en autowasstraten en diners hingen subtiel aan individuele kleerhangers zoals formalwear." Later, ze vond een 'foto van een vrouw op een overlijdensakte' en vervolgens een 'brief van burgemeester Giuliani waarin hij zijn deelneming betuigde aan de families van 11 september slachtoffers."

Je vindt de volledige tekst van Feidelsons essay hier.